Dus hoewel één kernproces van begrip zowel het luisteren als het lezen dient, vereisen moeilijke teksten extra mentale strategieën. Drukwerk maakt het gebruik van die strategieën gemakkelijker. In overeenstemming met deze interpretatie, vinden onderzoekers dat de luister- en leesvaardigheden van mensen meer op elkaar lijken voor eenvoudige verhalen dan voor beschrijvend proza. Verhalen zijn voorspelbaarder en maken gebruik van vertrouwde ideeën, terwijl essays waarschijnlijk meer onbekende inhoud bevatten en meer strategisch lezen vereisen.
Deze conclusie – gelijkwaardigheid voor makkelijke teksten en een voordeel voor drukwerk voor moeilijke teksten – is in de toekomst voor verandering vatbaar. Naarmate luisterboeken gangbaarder worden, zullen luisteraars ervaring opdoen met het begrijpen ervan en kunnen ze zich verbeteren, en uitgevers kunnen manieren ontwikkelen om de organisatie auditorisch aan te geven.
Maar zelfs met die veranderingen zullen luisterboeken gedrukte boeken niet vervangen, omdat we ze anders gebruiken. Eenentachtig procent van de luisteraars van luisterboeken zegt dat ze graag autorijden, sporten of op een andere manier multitasken terwijl ze luisteren. De menselijke geest is niet ontworpen om twee dingen tegelijk te doen, dus als we multitasken, krijgen we de essentie, niet de subtiliteiten.
Dat is nog geen reden voor liefhebbers van gedrukte boeken om te snuffelen. Ik kan geen boek vasthouden terwijl ik dweil of woon-werkverkeer heb. Gedrukte boeken zijn misschien het beste om te blijven hangen bij woorden of ideeën, maar luisterboeken voegen geletterdheid toe aan momenten die er anders niet zouden zijn.
Nee, luisteren naar een selectie uit de boekenclub is dus geen valsspelen. Het is zelfs niet valsspelen om te luisteren terwijl je bij de voetbalwedstrijd van je kind bent (althans niet wat het boek betreft). Je zult gewoon verschillende dingen uit de ervaring halen. En verschillende boeken nodigen uit tot verschillende manieren waarop je ze wilt lezen: Naarmate het audioformaat aan populariteit wint, schrijven auteurs meer werken die specifiek bedoeld zijn om te worden beluisterd.
Onze rijkste ervaringen zullen niet voortkomen uit het uitwisselbaar behandelen van print en audio, maar uit het begrijpen van de verschillen tussen beide en het uitzoeken hoe we ze in ons voordeel kunnen gebruiken – allemaal in dienst van het horen wat schrijvers ons eigenlijk proberen te vertellen.
Daniel T. Willingham (@DTWillingham) is professor in de psychologie aan de Universiteit van Virginia en de auteur, meest recent, van “The Reading Mind: A Cognitive Approach to Understanding How the Mind Reads.”
Volg The New York Times Opinie-sectie op Facebook, Twitter (@NYTopinion) en Instagram.