Hoe Mystery Snails goed verzorgen

Origins

Door toedoen van de mens komen mysterieslakken zowel in Zuid- als Noord-Amerika voor. In Noord-Amerika staan ze bekend als een invasieve soort. Er zijn ook enkele soorten die in China worden aangetroffen. In het wild voeden deze zoetwaterslakken zich met dood en rottend plantenmateriaal en algen.

Kleur en uiterlijk

Mysterieslakken komen voor in een grote verscheidenheid aan kleuren: Ivoor, Goud, Zwart, Magenta, en Blauw.

Zwarte en Magenta gekleurde slakken hebben vaak een gestreept patroon op de schelp, terwijl de andere effen zijn. Het lichaam van deze soort kan ook verschillende kleuren hebben. De meest voorkomende kleuren zijn geel en zwart, maar ook blauw en wit zijn mogelijk. Al deze slakken zijn ook voorzien van een prachtig, iriserend patroon op het lichaam.

Pasgeboren slakken zijn zo klein als een rijstkorrel. Zij groeien voortdurend als zij ouder worden en gewoonlijk max out bij ongeveer 2 duim. Hoewel soms, wanneer in een perfecte omgeving en gevoed met een kwaliteitsdieet, kunnen zij tot 3 duim bereiken. De levensduur van de mysterieslak is meestal ongeveer een jaar. Maar nogmaals, met uitstekende verzorging kunnen zij de rijpe ouderdom van 2 bereiken.

Deze slak heeft unieke organen in vergelijking met andere soorten. Mysterieslakken hebben kieuwen en longen, waardoor ze extra toegang hebben tot zuurstof als dat nodig is. Hoewel ze kieuwen hebben, komt hun belangrijkste bron van zuurstof uit de lucht. Bij zuurstofgebrek beweegt de mysterieslak zich naar het wateroppervlak. Daar strekken ze een lang, buisvormig orgaan uit, dat hun sifon wordt genoemd. Als de sifon is uitgetrokken, steekt de slak hem uit het water en begint hem snel heen en weer te bewegen, waarbij hij lucht naar binnen zuigt.

Mysterieslakken hebben ook lange, zintuiglijke tentakels op de kop, die gewoonlijk ongeveer half zo lang zijn als het lichaam. Deze aanhangsels helpen de slak in zijn omgeving rond te voelen op zoek naar voedsel. Het is leuk om te zien hoe ze zachtjes met de stroom meebewegen! Direct onder de tentakels zit een kleiner stel oogstengels! En onder de ogen bevindt zich de mond, die weer een stel tentakels heeft om te helpen bij het eten.

Een ander kenmerk van de mysterieslak is hun operculum. Het operculum is een verharde beschermende flap die de slak in het pantser afsluit. Bij bedreiging of schrik, trekt deze slak zich terug in zijn schelp en sluit zijn operculum. Deze afsluiting biedt ruimschoots bescherming tegen roofdieren en sluit het zachte tere lichaam perfect af.

Gedrag en tankgenoten

Pomacea bridgesii is een zeer vreedzame soort. Ze kunnen het goed vinden met andere ongewervelden en zoetwatervissen! De enige vissen waar ze het niet goed mee doen zijn nijlpaarden of grote vissen. De tentakels van een mysterieslak zijn zeer gevoelig en zien er nogal wormachtig uit. Daardoor zijn ze een doelwit bij uitstek voor agressieve en gulzige vissen. Hoewel beschermd door hun schild, kunnen grote vissen zoals goudvissen en cichliden toch grote schade aanrichten. Daarom mogen mysterieslakken nooit samen met hen worden gehuisvest.

Mysterieslakken brengen het grootste deel van hun tijd door met glibberen langs het glasoppervlak of op andere harde oppervlakken. Zij besteden ook heel wat tijd aan de bodem van de tank, foeragerend naar voedsel op het substraat. Ze gebruiken elke centimeter van het aquarium!

Goede tankgenoten voor deze soort zijn, maar niet beperkt tot:

Vrijwel elke vis die geen overlast veroorzaakt en niet te groot is, doet het uitstekend met Mystery Snails! Zorg er wel voor dat de vissen in hard water kunnen leven, want deze slakken hebben hard water nodig om hun slakkenhuis sterk en gezond te houden!

Opzetten van de bak

Het opzetten van uw nieuwe mysterieslakkenbak kan net zo leuk zijn als het kijken naar de slakken die door hun nieuwe habitat slingeren! Om te beginnen heb je een aquarium nodig!

Een goede minimale tankmaat voor deze soort is 10 gallon. Met minder loopt u het risico de waterkwaliteit te vervuilen, want deze slakken produceren veel afval voor hun grootte. Een bak van minimaal 10 liter zorgt ervoor dat je slak toegang heeft tot stabiel water en voldoende ruimte heeft. U kunt tot 2-3 mysterieslakken in een tank van deze grootte houden.

Zodra u uw perfecte tank hebt gevonden, moet u een goed filter vinden. HOB (Hang on Back) filters, canister filters, en sponsfilters zijn allemaal goede keuzes. Voor deze soort echter, omdat ze vrijgeven zo veel afval, HOB of bus filters zullen uw veiligste optie zijn.

Deze filtertypes gebruiken zowel mechanische als biologische filtratie, waardoor u en uw mysterieuze slak twee keer zoveel filtratievermogen hebben. Sponsfilters werken ook, mits u regelmatig uw grindzuiger gebruikt om uitwerpselen en vuil op te zuigen. Te veel zittend vuil kan het water snel doen dichtslibben! Wat het waterdebiet betreft, zijn mysterieslakken niet kieskeurig. Ze doen het goed in zowel langzaam als snel stromend water!

Vervolgens zul je aan de temperatuur moeten denken. Mysterieslakken kunnen zowel lagere als hogere temperaturen verdragen. Alles tussen 68-82°F is veilig voor ze. Als uw huis het hele jaar door een stabiele temperatuur van minstens 68°F heeft, kunt u er misschien mee wegkomen om geen verwarming te gebruiken.

Anderzijds, aangezien mysterieslakken, en alle andere zoetwatervissen en ongewervelden, niet dol zijn op plotselinge temperatuursverschuivingen, is het beter om toch een verwarming aan te schaffen. Speel op veilig, mik op een verwarmer die 5 watt per gallon afgeeft. Dus voor een tank van 10 gallon wilt u een verwarmingselement van 50 watt.

pH is een zeer belangrijke factor bij het houden van mysterieslakken. Het schild van deze soort kan afslijten en putjes vertonen als ze in water met een te lage pH-waarde worden gehouden. Investeer dus in een pH-testkit om deze jongens in topconditie te houden. Een pH van 7.0 en hoger is acceptabel.

Geheimzinnige slakken hebben graag veel oppervlakken om zich over te verplaatsen. Het toevoegen van stenen en kienhout aan het aquarium zorgt voor een goede verrijking! Deze slakken houden er ook van om zich van tijd tot tijd te verbergen, dus het verstrekken van rotsgrotten, kienhout en dicht gebladerte kan hen de dekking geven om precies dat te doen.

Levende planten zijn niet zo belangrijk bij deze soort, maar moeten niettemin worden verstrekt. Breedbladige planten zoals zwaarden en anubias bieden niet alleen een glibberig oppervlak, maar zijn ook een bron van voedsel. Nee, mysterieslakken eten geen levende planten, geen zorgen! Ze voeden zich echter wel met dood en rottend plantmateriaal! Als uw planten bladeren verliezen of beginnen te rotten, zal de mysterieslak u helpen de rommel op te ruimen!

Een geschikt substraat kan van alles zijn, van zacht zand tot rond grind en rotsen. Zolang het substraat niet ruw is en geen scherpe randen heeft is het veilig om te gebruiken in uw mysterie slakken aquarium! Ruw substraat kan verwondingen veroorzaken aan de gevoelige pootjes van je slak. Hou het glad, hou het veilig!

Mysterieslakken hebben geen specifieke lichtbehoeften. Ze kunnen het goed doen bij elk helderheidsniveau. Pas wel op, plotselinge verschuivingen in licht kunnen een mysterieslak afschrikken. Maar verder doen ze het prima met het licht dat je ze geeft.

Voeding

Mysterieslakken zijn herbivoren, dat wil zeggen dat ze alleen plantaardig materiaal eten. In het wild voeden zij zich met dode planten, algen, en ander detritus. Zij zullen dit in het huisaquarium eveneens eten, maar het gemiddelde aquarium gewoonlijk heeft niet genoeg detritus om hen van constante toegang tot voedsel te voorzien.

om uw mysterie slak vet en gelukkig te houden, kunt u hen een paar dingen voeden:

Mysterieslakken moeten 2-3 keer per week gevoerd worden. Geef ze net genoeg per keer dat ze binnen een dag of twee op kunnen eten. Verwijder na die tijd al het niet opgegeten voedsel, anders begint het te rotten en kan het de waterkwaliteit aantasten.

Bij voldoende voeding zou u een langzame, gestage groei van uw mysterieslak moeten opmerken. Als je merkt dat je ze al een tijdje hebt en ze zijn niet gegroeid, kan dat een teken zijn dat ze niet genoeg gevoed worden.

Geslachtsbepaling

Aangezien alle organen van dit dier in het schild verborgen zitten, is het vrij moeilijk om het verschil tussen de geslachten te zien. De eenvoudigste manier om het te zien is een paartje te zien paren. Het mannetje houdt het vrouwtje vast en steekt zijn penisschacht in de schelp van het vrouwtje. Als je nog geen parend paartje hebt, zijn er nog andere, minder voor de hand liggende manieren om ze uit elkaar te houden.

Als je je mysterieuze slak voorzichtig ondersteboven houdt, zal hij uiteindelijk uit zijn schelp komen om te proberen zich recht te zetten. Hierdoor kun je in het slakkenhuis kijken en de organen zien. Bij het mannetje kun je linksboven in het slakkenhuis, achter de kop en voor de kieuwen, de penisschede zien. Afhankelijk van zijn positie kan het lijken op een buisje of gewoon een klompje weefsel. Bij vrouwtjes ontbreekt dit orgaan en is er op die plaats een open plek.

Voortplanting

Om voortplanting op gang te brengen, hoef je alleen maar wat mannetjes en vrouwtjes in een bak te brengen, de rest doen ze zelf. Mysterieslakken planten zich voort als konijnen en hebben geen tussenkomst nodig om op gang te komen. Tijdens de paring houdt het mannetje het vrouwtje met zijn voet op zijn plaats. Ze kunnen op het glas, op het substraat, rechtop, of ondersteboven zitten, mysterieslakken zijn veelzijdig.

Als hij het vrouwtje eenmaal goed in zijn greep heeft, manoeuvreert het mannetje zijn penisschede, die sterk lijkt op hun sifon, in de genitale opening van het vrouwtje. Nadat hij zijn sperma heeft vrijgegeven, scheiden de twee zich en gaan ze vrolijk verder.

Het vrouwtje houdt dan de eitjes vast tot ze voldoende ontwikkeld zijn om te worden vrijgelaten. Mysterieslakken leggen hun eitjes boven het wateroppervlak. Meestal doen ze dit op het aquariumglas. Daarom is het heel belangrijk het water een paar centimeter te laten zakken, zodat het vrouwtje de ruimte krijgt om haar eieren te leggen.

Als de eitjes geen toegang hebben tot de open lucht, zullen ze in het water rotten en niet meer levensvatbaar zijn. De eieren worden gelegd in grote legsels van tot 200 stuks. Als ze pas gelegd zijn, zijn ze zacht en lichtroze van kleur, naarmate ze rijper worden, worden ze harder en witter. De slakjes komen na 2-3 weken uit het ei.

Na het uitkomen vallen de pasgeboren mysterieslakjes ofwel in of glibberen terug in de bak en gaan onmiddellijk op zoek naar voedsel. Ze kunnen gevoed worden met alles wat u uw volwassen dieren ook te eten geeft.

Ziekten

Aangezien mysterieslak altijd verborgen zit in zijn schelp, is het opmerken, diagnosticeren en behandelen van ziektes bijna onmogelijk. Er zijn ook geen commerciële medicijnen beschikbaar om ziektes bij slakken te behandelen. All you can do is do your best to avoid outside contaminants.

Try to avoid buying snails with damaged or crack shells, this often weakens the immune system and can cause death. Het is ook het beste om te vermijden slakken te kopen uit een tank met dode slakken. Vervalkende slakken geven snel ammoniak af en kunnen grote schade toebrengen aan levende slakken in dezelfde bak.

Laat uw slakken goed acclimatiseren als u ze in hun nieuwe bak zet. Je moet ze laten wennen aan de chemicaliën in je water en aan de temperatuur. Week de bak waar ze in terecht zijn gekomen. Voeg om de 10 à 15 minuten een klein beetje van het aquariumwater toe aan hun huidige bak. Doe dit gedurende 45 minuten tot een uur.

Aan het eind van dit proces zal het water in hun bak geleidelijk hetzelfde worden als dat in de bak. Dit langzaam krijgt de slak gewend aan hun nieuwe water, waardoor ze een gemakkelijke overgang en een veel betere kans op overleven.

Nu, om te vertellen het verschil tussen een gezonde en zieke slak het enige wat je echt kunt doen is nota nemen van hun gedrag. Gezonde mysterieslakken zijn actief. Zij bewegen zich constant, voeden zich, en brengen tijd door buiten hun schelp. Zieke individuen zijn niet zo actief.

Een ongezonde slak zal zich de hele dag op één plek verstoppen en de meeste, zo niet alle, tijd in zijn huisje doorbrengen. Zieke slakken kunnen ook langer dan normaal boven in de bak drijven. De laatste manier om een ongezonde slak te herkennen is door naar zijn poot te kijken.

Wanneer ze geïrriteerd of ongemakkelijk zijn, kunnen mysterieslakken een slijmachtig slijm uitscheiden dat het kwetsbare lichaam beschermt. Dit slijm is zelfs bij een gesloten slak zichtbaar, omdat er meestal wat uit het operculum loopt. Als je een van deze verschijnselen bij je mysterieuze slak opmerkt, is de kans groot dat hij zich niet goed voelt.

Als hij eenmaal ziek is, kun je niet veel doen om je slak te genezen. Het enige wat je kunt doen is het water schoon houden, zonder ammoniak, nitriet of nitraat. Als de slak niet te ziek is, zal hij vanzelf beter worden. Als hij niet herstelt, kun je hier zien of hij nog leeft of niet.

Waarschijnlijk de makkelijkste, en griezeligste, manier om te zien of je mysterieslak nog leeft is door hem te ruiken. Dode slakken beginnen zeer snel na hun dood te stinken. Als hij rot ruikt, is hij overleden en moet hij onmiddellijk uit de bak worden verwijderd. Als je mysterieslak nog steeds inactief is maar niet ruikt, leeft hij nog. Zet hem terug in de bak, met de operculumzijde naar beneden, en wacht om te zien of hij herstelt.

Een andere manier om te zien of uw slak nog leeft is door zijn poot aan te raken. Een levende slak zal altijd samentrekken bij uw aanraking, dode slakken bewegen natuurlijk niet. Er is ook een merkbaar verschil in de textuur van het dode weefsel. Levende mysterieslakken zijn erg zacht en squishy, maar eenmaal dood voelen ze wat steviger aan.

Close Thoughts

Mysterieslakken zijn al heel lang een favoriete ongewervelde in de hobby. Hun interessant gedrag en levendige schildkleuren fleuren elk zoetwateraquarium op. Hun vredelievendheid en aanpassingsvermogen maken ze perfect voor gezelschapsaquaria, maar een aquarium met alleen een soort kan net zo opwindend zijn!