De noten die in de muziek worden gebruikt, worden benoemd met een systeem van letters en symbolen dat het muzikale alfabet wordt genoemd. We hebben het muzikale alfabet nodig zodat iedereen precies dezelfde noten kan beschrijven als hij over muziek praat. Deze namen van muzieknoten zijn hetzelfde voor bas, gitaar, piano, viool en alle andere muziekinstrumenten.
12 noten
Er zijn maar 12 noten. Ik weet dat dit misschien verkeerd of verwarrend lijkt. Je hebt toch zeker wel eens meer dan 12 toetsen op een piano gezien! Maar, het is waar. Er zijn er maar twaalf. Dezelfde 12 noten blijven zich herhalen in zogenaamde verschillende octaven. (Het is niet belangrijk dat je nu al weet wat octaven zijn. Dat komt nog wel.)
Natuurlijke noten
Om de noten een naam te geven gebruiken we de eerste zeven letters van het alfabet A tot en met G – A, B, C, D, E, F, en G. De noten die met deze basisletters worden genoemd, heten natuurlijke noten.
Sharpen en Vlakken
De andere vijf overgebleven noten vallen tussen de natuurlijke noten in. Ze worden aangeduid met zogenaamde kruisen en mollen. Scherpen en mollen geven aan of een noot boven of onder een van de natuurlijke noten ligt.
Een scherpe noot (♯) lijkt op een pond, of hash, symbool. Scherp betekent één noot hoger. Bijvoorbeeld, de noot “A♯” (spreek uit als “Ais”) is één noot hoger dan “A”.
Een aflopende noot (♭) lijkt op een kleine letter b. Aflopend betekent één noot omlaag. Bijvoorbeeld, de noot “A♭” (uitgesproken als “A flat”) is één toon lager dan “A”.
Om te helpen onthouden wat wat is, kunt u zich een scherpe spijker voorstellen die naar boven wijst en een platte band die naar beneden gaat.
Nu gaan we het hele muzikale alfabet eens op een visuele manier bekijken – op de piano! Zo wordt het begrijpen en onthouden een fluitje van een cent…