Geloof van een UU Humanist
Door Sarah Oelberg
Pack of 25.
Koop dit pamflet
Een pamflet van Sarah Oelberg (aankoop).
Ik maakte voor het eerst kennis met het Humanisme toen ik nog op de kleuterschool zat. Onze zondagsschoolklas had net “Jesus Loves Me” gezongen toen onze vriendelijke Unitarische dominee binnenkwam en ons vertelde hoe mooi ons gezang was. Toen vroeg hij wat het lied voor ons betekende en hij vertelde ons dat het een lied over liefde was – niet het soort liefde dat onze ouders ons geven, maar een wonderbaarlijk soort liefde voor iedereen die een man genaamd Jezus, nu dood, probeerde te onderwijzen toen hij nog leefde. Hij vertelde ons dat de Bijbel een boek is dat verhalen vertelt over enkele van de manieren waarop Jezus zijn liefde voor mensen toonde, en dat er ook veel andere boeken zijn die ons over liefde leren. Hij zei dat we niet aan Jezus toebehoren – misschien aan onze ouders, maar ons lichaam en onze ideeën kunnen aan niemand toebehoren behalve aan onszelf. En hij zei dat we onszelf nooit als zwak moeten beschouwen. Want als we het proberen, kunnen we bijna alles doen en zijn wat we willen. We hebben geen behoefte aan iemand als Jezus die voor ons zorgt; we kunnen de verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen leven en wonderbaarlijke dingen tot stand brengen.
Dit is zo’n verstandige en eenvoudige filosofie dat ik me die nog steeds herinner, en ik heb haar sindsdien gevolgd. In dat korte gesprek met een groep kinderen slaagde de dominee erin de basisprincipes van het Humanisme te behandelen:
- Het tonen van liefde aan alle mensen is een waardig doel.
- Immortaliteit wordt gevonden in de voorbeelden die we stellen en het werk dat we doen.
- We verkrijgen inzicht uit vele bronnen en alle culturen, en er zijn vele religieuze boeken en leringen die ons kunnen instrueren over hoe we moeten leven.
- We hebben de kracht in onszelf om het beste te realiseren waartoe we als mens in staat zijn.
- We zijn verantwoordelijk voor wat we doen en worden; ons leven ligt in onze eigen handen.
Hoewel, ik leerde niet alles wat ik moest weten over het Humanisme toen ik nog op de kleuterschool zat. Gedurende mijn jaren van religieus onderwijs in verschillende Unitarische kerken, voelde ik de bevestigende liefde van een religie die een diepe zorg had voor de waarde en waardigheid van alle mensen – ook van mij. Ik leerde het leven in deze wereld te bevestigen en te vieren en te werken aan de verbetering van de wereld en zijn mensen. Ik werd gevoed door het gevoel dat ik het potentieel en de vrijheid had om allerlei dingen te ervaren, van het leven en de vrijheid te genieten, en veel verschillende ideeën te verkennen. Ik werd aangemoedigd mijn verstand te gebruiken, zelfs het schijnbaar vanzelfsprekende in twijfel te trekken, en te vertrouwen op mijn eigen ervaringen en waarnemingen.
Toen ik meer betrokken raakte bij de wereld, begon ik veel uitingen van de menselijke geest en de kracht van de menselijke verbeelding te waarderen. Ik waardeer kunst, muziek, poëzie, toneel en literatuur. Ik kwam tot het besef dat creativiteit het best wordt gevoed in een klimaat van vrijheid waar innovatie wordt gewaardeerd. Ik ben blij dat ik een religie heb die mij aanmoedigt om mijn esthetische en zinnelijke kant te verkennen en tot uitdrukking te brengen, en om mijn hart en geest open te stellen voor de volheid van het leven in al zijn aspecten.
Tijdens de jaren van mijn formele opleiding waardeerde ik vooral dat het Humanisme de rede eert en integriteit aanmoedigt. Ik vond het prettig dat het mij uitnodigde om voor mijzelf te denken, te onderzoeken, uit te dagen en te twijfelen; om de belangrijke vragen van het leven te benaderen met een openheid voor nieuwe ideeën en verschillende perspectieven; en dan deze ideeën te toetsen aan de werkelijkheid, nieuwe kennis te filteren door mijn eigen actieve geest, en te geloven op basis van het bewijs. Het humanisme verschafte mij de “gereedschappen” die ik zou gebruiken om de “vrije en verantwoordelijke zoektocht naar waarheid en betekenis” voort te zetten. Het nodigde mij uit om over elk idee te vragen: “Is het redelijk en verantwoordelijk om dit te geloven? Is het logisch in het licht van wat er bekend is over de wereld en het universum?” Dit wil niet zeggen dat we niet ook leren en inzichten verwerven uit intuïtie, ingevingen, inspiratieflitsen, zelfs emoties of onverklaarbare ervaringen – dat doen we wel. Maar bij het nemen van belangrijke beslissingen die van invloed zullen zijn op onszelf en anderen, past het ons om onze waarnemingen te toetsen aan de werkelijkheid.
Dit toetsen leidde ertoe dat ik me realiseerde dat we allemaal verbonden zijn met de wereld, de kosmos, en alles wat zich daarin bevindt. Ik ontdekte dat het Humanisme leert dat ons welzijn en ons bestaan afhankelijk zijn van het levensweb op manieren die we nu pas beginnen te begrijpen, dat onze plaats in de natuur daarmee in harmonie moet zijn. Het Humanisme leidt mij tot een gevoel van bredere verwantschap met de hele wereld en zijn volkeren, en het roept mij op om te werken aan een gezond milieu en een humane beschaving. Omdat alles met elkaar verbonden is, kan ik niet bezorgd zijn over mijn eigen leven en de toekomst van de mensheid zonder ook bezorgd te zijn over de toekomst van de planeet.
Mijn humanistische religie spoort mij ook aan om na te denken over de morele principes volgens welke ik zou moeten leven. Humanistische ethiek, gebaseerd op liefde en mededogen voor de mensheid en voor de natuur, legt de verantwoordelijkheid voor de vormgeving van het lot en de toekomstige richting van de wereld bij de mensheid. Ik ben geroepen om mijn betere ik te vinden en om te proberen de beste persoon te worden die ik kan zijn. Humanisme maakt mij ook bewust van het bestaan van morele dilemma’s en de noodzaak om zeer zorgvuldig en opzettelijk te zijn in mijn morele besluitvorming, want elke beslissing en handeling heeft gevolgen, nu en voor de toekomst. Mijn eigen analyse van de situatie in de wereld dwingt mij ertoe mij in te zetten voor het grotere goed van de mensheid, in het besef dat de dingen zo snel veranderen dat een open benadering van het oplossen van sociale problemen nodig is.
Naarmate ik ouder word, besef ik meer en meer de noodzaak van een geestelijk leven. Ik vind mijn spiritualiteit vooral in het gebruiken van mijn intelligentie en creativiteit om te proberen een blijvende vrede en schoonheid in mijn leven op te bouwen. Mijn humanistische overtuiging helpt me in te zien dat eerlijk zijn tegenover mezelf, het leven open tegemoet treden en trouw zijn aan hoge idealen spiritueel zijn is. Er is een unieke vonk van goddelijkheid in ieder van ons op grond van onze menselijke begaafdheid; we hoeven alleen maar te proberen die te vinden. Mijn zoektocht naar die vonk in mijzelf geeft mij een voortdurende uitdaging en een troostende rust.
Ten slotte ben ik de belangrijke rol gaan respecteren die Humanistische beginselen in de geschiedenis hebben gespeeld. Vanaf het klassieke Griekenland via de Renaissance, de Verlichting en het moderne tijdperk van de wetenschap, heeft het Humanisme een grandeur gehad die enkele van de meest invloedrijke mensen heeft bezield en enkele van de meest blijvende idealen heeft voortgebracht. Ik ben in het bijzonder geïnspireerd door de zeer Humanistische gevoelens van de vrouwelijke predikanten in Iowa aan het eind van de vorige eeuw, en ik ben er trots op een kleine rol te spelen in het voortzetten van hun nalatenschap.
Dit zijn enkele van de dingen die ik sinds de kleuterschool heb geleerd, en enkele van de redenen waarom ik trots en blij ben een Unitarian Universalist Humanist te zijn. Het is een religieus perspectief voor mensen die verliefd zijn op het leven, en een perspectief dat ik met vreugde omarm.
- Koop dit pamflet voor uw gemeente