IN 1993, toen PABLO ESCOBAR, de opperleider van het Medellin-drugskartel, door de Colombiaanse politie werd gedood, zwoer zijn 16-jarige zoon Juan Pablo Escobar wraak tegen degenen die daarvoor verantwoordelijk waren. De wereld verwachtte dat de jongen in de voetsporen van zijn vader zou treden. Vijfentwintig jaar later is hij een man van vrede, die vergiffenis zoekt bij de slachtoffers van zijn vaders misdaden. Marroquín, die nu architect en schrijver is, kwam onlangs naar India voor een privé-evenement. Op de vraag of hij zijn vader haat voor zijn misdaden, zei Marroquín: “Ik kan niemand haten, dat is niet de man die ik verkoos te zijn.” Bewerkte fragmenten:
Je hebt je naam veranderd van Juan Pablo Escobar in Sebastián Marroquín. Waarom? Werd de lange schaduw van je vaders zoon je te veel?
Niet voor mij. Maar, de hele wereld wilde ons niet een klein plekje op aarde geven om te leven. We vroegen niet om privileges. De luchtvaartmaatschappijen verkochten ons geen vliegtickets. We vroegen de hulp van het Vaticaan, het Internationale Rode Kruis, de Verenigde Naties, en niemand hielp ons. De enige mogelijkheid om aan het geweld te ontsnappen was dus een wettelijke identiteitswijziging. En, dankzij dat, leven we nog.
U gelooft dat uw vader de opdracht gaf om 2.000 mensen te vermoorden. Hoe kan een zoon gezond opgroeien met die kennis?
Mijn vader heeft me met liefde opgevoed. En tegelijkertijd gaf hij me geen goed voorbeeld buitenshuis.
Ik heb ook veel liefde van mijn moeder gekregen. Ik kan dus zeggen dat liefde mij heeft behoed voor het slechte gedrag van mijn vader.
U hebt de hand uitgestoken naar de families en nabestaanden van degenen die uw vader heeft vermoord. Waarom? Was uw verontschuldiging genoeg?
Een verontschuldiging is niet genoeg, want mijn vader heeft die families zoveel leed berokkend. Ik nam de morele verantwoordelijkheid voor zijn zonden en misdaden. Wie anders is er om vergeving te vragen? Ik geloof in vergeven. Het is mogelijk. Ik heb dat al ervaren bij meer dan 100 families die het slachtoffer waren van mijn vaders daden. Vergeven gaat niet over dingen vergeten. Het gaat over helen. Over een manier vinden om de pijn en haat te stoppen. Gerechtigheid moet worden gedaan, maar niet noodzakelijkerwijs altijd hulpmiddelen bieden om de zielen van degenen die hebben geleden te herstellen.
In de Netflix-serie Narcos kwam het verhaal van je vader aan bod. Maar u was bezorgd over het feit dat het uw vader verheerlijkte. Kunt u uw twijfels nader toelichten?
Ze verheerlijkten mijn vader. Ze schilderden hem af als een held. Geen wonder dat ik duizenden berichten van over de hele wereld kreeg van jonge kinderen die er nu van dromen om ooit zoals hem te zijn. Als mensen Narcos kijken, willen ze worden zoals mijn vader. Niemand zal zijn verhaal durven herhalen als ze mijn boek lezen. We moeten allemaal mijn vader bedanken dat hij ons heeft laten zien welk pad we niet moeten nemen.
Is het niet surrealistisch dat er Escobar tatoeages, bierflesjes en T-shirts zijn. We hebben het hier over een narcoticaterrorist. Het leven is surrealistisch. Mijn vader wordt nu beschouwd als de “Elvis” van de drugshandel, dankzij Netflix. Hij is als een rockster nu. En, sommigen beschouwen hem ook als de Da Vinci van de misdaad. Ik probeer de wereld bewust te maken van de gevolgen van dit geweld, gesponsord door de oorlog tegen drugs.
Toen je eenmaal begreep wie je vader was, haatte je hem? Had u een hekel aan hem na zijn dood?
Ik zou mijn vader nooit veroordelen. Ik ben een deel van hem. Hij gaf me mijn eigen leven en voedde me met liefde op. Ik stond vaak tegenover hem en vroeg hem te stoppen met geweld, maar hij luisterde nooit. Ik kan niemand haten, dat is niet de man die ik verkoos te zijn. Ik ben een man van vrede. Ik ben opgevoed in een cultuur die zegt: Je moet je vader en je moeder eren. Het is moeilijk neutraal te blijven met een vader als hij.
De officiële versie is dat Escobar is neergeschoten. Jij gelooft dat hij zelfmoord pleegde om je familie te redden.
Hij liet zijn vijanden hem vinden toen hij opzettelijk zijn gouden regel overtrad: “Raak de telefoon nooit aan. Als je dat doet, ben je dood.” Ik probeerde hem te beschermen. Maar, hij bleef bellen. Hij realiseerde zich dat als gijzelaars van onze eigen regering, de enige uitweg voor ons – als zijn familie – zijn dood was. En, misschien, pleegde hij zelfmoord als de grootste daad van liefde voor zijn familie. Want dat was het enige dat ons kon bevrijden.
Je groeide op met een onwerkelijke hoeveelheid rijkdom. Dierentuinen in je huis en hakselaars die hamburgers vervoerden. Wat herinner je je van die tijd? Stel je voor dat je je eigen Jurassic Park in je achtertuin had. Nog voor Spielbergs film. Hoe was het om al die rijkdom op te geven? Het was de enige eerlijke manier om vanaf nul te beginnen. Dankzij het Cali-kartel dat al ons geld afpakte, ben ik de man die ik ben. Want geld kan je manier van denken makkelijk veranderen. Wat was de rol van de CIA in de narcoticabusiness? Ze gebruikten de drugs van m’n vader in hun oorlog tegen het communisme in Midden-Amerika, begin jaren tachtig. Dat is het verhaal van Barry Seal.