Articles

De 8 beste dingen die ‘Taxi Driver’-superfan Quentin Tarantino heeft gezegd over Martin Scorsese’s blijvende klassieker

admin0
>

Als je dat al kunt doorgronden, Dit jaar is het veertig jaar geleden dat Martin Scorsese’s legendarische “Taxi Driver” voor het eerst uitbracht in 1976. Sindsdien heeft de film een stempel gedrukt op het gezicht van de cinema, dankzij het ongelooflijk complexe en getroebleerde personage dat Robert De Niro’s Travis Bickle was. Scorsese schudde zowel fans als critici wakker met zijn elektriserende psychologische thriller, en liet geen enkele toeschouwer onberoerd door wat hij had gezien. Veertig jaar later heeft de film een standaard gezet in de wereld van het filmmaken en blijft een klassieker, die de volgende golf van filmmakers beïnvloedt, waaronder de auteur Quentin Tarantino zelf, een zelfbenoemde megafan van de film.

Vandaag zal het legendarische team van de film weer bij elkaar komen om zijn veertigste verjaardag te vieren (die technisch gezien in februari was) op het Tribeca Film Festival. Scorsese zal verschijnen op een speciale vertoning, samen met zijn bende acteurs, waaronder De Niro, Jodie Foster, Cybill Shepherd en Michael Phillips, samen met scenarist Paul Schrader, om de erfenis en de impact van de film te vieren. De locatie voor een dergelijk evenement kon niet beter geschikt zijn, zoals ze verzamelen in de film thuisbasis van New York City.

Vieren met Scorsese en zijn cast met de film ultieme fanboy, Quentin Tarantino, zoals we hebben verzameld van de filmmaker beste citaten over wat precies maakt “Taxi Driver” zo’n mijlpaal in de cinema, dankzij deze twee prachtige video’s over het onderwerp. Bekijk ze hieronder.

LEES MEER: Martin Scorsese, Robert De Niro and Jodie Foster Will Celebrate ‘Taxi Driver’ Anniversary at Tribeca

Niet alleen was de film uniek, maar hij was ook onaantastbaar.

“Een van de dingen aan ‘Taxi Driver’ dat het gewoon zo magnifiek is. Ik denk dat het de beste karakterstudie is die ooit is verfilmd. Ik bedoel, ik kan echt geen tweede, derde of vierde bedenken die er ook maar enigszins mee kan concurreren. Scorsese, op dit moment van zijn carrière, had een band met cinema en hoe duister het materiaal ook was, er was zo’n uitbundigheid in het filmmaken dat ik niet weet of iemand ooit de reeks films zal hebben die hij had in de jaren ’70 die leidde tot de jaren ’80.”

Zelfs Brian De Palma mijmerde over zijn respect voor Scorsese.

“De waarheid moet gezegd worden, eigenlijk, mijn favoriete regisseur van de Movie Brats was niet Scorsese. Ik hield van hem. Maar mijn favoriete regisseur van de Movie Brats was Brian de Palma. Ik ontmoette De Palma vlak nadat ik ‘Reservoir Dogs’ had gedaan en ik was erg buiten mezelf. En ik zat daar met hem te praten over cinema en zo, en hij sprak over de vriendschappelijke concurrentie waarvan hij zou genieten met Scorsese.

Populair op IndieWire

Hij sprak over het maken van ‘Scarface’ en, weet je, hij maakt dit epos en denkt dat hij een van zijn beste werken ooit aan het doen is. En tijdens de opnames van ‘Scarface’, komt ‘Raging Bull’ uit. En dus gaat hij ‘Raging Bull’ bekijken in de bioscoop, en het begint met die openingsshot. Van die klassieke muziek die speelt en het grote, wijde shot van de ring en Jake Lamada daar gewoon stuiterend in slow motion in zijn badjas. En hij zegt: ‘Wat je ook doet, hoe goed je ook bent, er is altijd Scorsese. Er is altijd Scorsese die je daar uitdaagt. En dat was Scorsese op dat moment.”

Er is iets met Travis…

“Een van de dingen aan ‘Taxi Driver’ is voor mij zo geweldig, niet alleen is het een prachtige karakterstudie van een – om het zachtjes uit te drukken – getroebleerd individu… Wat zo fascinerend is aan de karakterstudie is dat het je echt in het standpunt van deze man plaatst. Als je ooit eenzaam bent geweest en in een gettogebied hebt gewoond, is het makkelijk om Travis Bickle’s gevoelens te voelen van ‘ik helemaal alleen’ tegenover ‘mijn omgeving’. En de film moedigt eigenlijk dat soort empathie aan met een zeer twijfelachtig personage. Je ziet zo sterk door zijn ogen.”

Tarantino bekritiseert zelfs de kritiek die de film kreeg bij de release.

een eerste persoon studie van een film over een racist.

Dus eigenlijk zie je de wereld wel door de ogen van Travis Bickle. En door die ogen, maakt hij, je weet wel, de zwarte pooiers en de zwarte personages op straat, ze zijn afstotend. Hij deinst altijd voor ze terug. En omdat jij door zijn ogen kijkt, doe jij dat ook. Een van de dingen die eigenlijk verlammend kunnen werken op de film, thematisch, je zou zelfs kunnen zeggen dat het de grote fout van de film is. Maar tegen het einde van de film blijkt dat niet zo te zijn.”

Tarantino’s liefde voor Harvey Keitel gaat ver terug.

“Zijn prestatie is zo magnifiek als de pooier Sport en zijn prestatie met De Niro is van zo’n exquise aard, net als zijn werk met Jodie Foster. Wat eigenlijk zo’n beetje de enige scène in de film is die niet vanuit het perspectief van Travis Bickle wordt verteld. Ze dansen. Hij is van zo’n kwaliteit en zijn werk als Sport is zo magnetisch en vreemd persoonlijk dat wat een verlammende onbedoeldheid zou kunnen zijn, dat niet is. Het gaat gewoon weg. Niet alleen dat, je kunt je Taxi Driver zonder Harvey Keitel niet voorstellen. Wat zou dat zijn?”

Zelfs de kleine details van de film waren diep betekenisvol.

“Wat zo’n voorwaartse stuwkracht van dit first-person personage is, een van de dingen die er zo fascinerend aan is, zijn alle andere kleine stukjes die zich in de film bevinden en die volledig haaks staan op deze toon van het dagboek van een gek, wat min of meer is waar we hier mee te maken hebben. Bijvoorbeeld, sommige van de favoriete stukjes in de film, zijn de kleine scènes tussen Cybill Shepherd en Albert Brooks.

En wanneer die momenten gebeuren… Ik denk dat in de jaren ’70, het eerste waar je aan dacht ‘The Front Page’ was, omdat het dat soort pittige patroon heeft. Maar later, is het onmogelijk om er nu ineens naar te kijken zonder aan ‘Broadcast News’ te denken! Zoals plotseling, op Times Square, snelle, geestige scènes uit Broadcast News’ zich op een of andere manier hebben ingevoegd in ‘Taxi Driver.’

En ik denk dat het duidelijk is. Voor mij, als filmmaker, ben ik een liefhebber van omkeren op een dubbeltje, en dit is zeker een situatie waarin dat gebeurt.”

Scorsese ging niet zonder slag of stoot ten onder.

“Hij maakte de film voor Columbia en de MPAA gaf er een X op. En dus werd Scorsese nu geconfronteerd met het maken van een meesterwerk waarvan hij denkt dat het perfect is en moest hij zijn doek inkorten. De mensen, of de persoon bij Columbia – ik heb geen idee wie het is, of dat dit überhaupt gebeurd is – was onsympathiek. Het kon ze niet schelen. Ze zeiden alleen maar: ‘Haal gewoon een R. Het maakt ons niet uit hoe je het doet. Doe het gewoon.’
En de legende gaat dat Scorsese de hele nacht opbleef om te drinken, dronken te worden met een geladen pistool. En zijn doel was, om in de ochtend, de directeur van Columbia neer te schieten omdat hij zijn meesterwerk moest inkorten. En het werd een nachtwake, terwijl Scorsese daar zat met een geladen geweer op zijn schoot. En een aantal van zijn collega-filmmakers en vrienden kwamen met hem praten en probeerden hem om te praten. En blijkbaar duurde dit de hele nacht.
Ik heb verhalen gehoord dat letterlijk, ze allemaal opgroeiden die nacht omdat ze zich realiseerden hoe serieus Scorsese was bij het vooruitzicht van wat hij zou gaan doen. Nou, blijkbaar, wat er uiteindelijk gebeurde, is aan het eind van de nacht, door echt, echt te overwegen de man neer te schieten en te weten dat hij dat ging doen, toen dat zo’n realiteit werd, reikte hij in zichzelf om te proberen één ander ding te vinden dat hij kon doen dan moord plegen. En het idee dat bij hem opkwam was om de kleur van de laatste schietpartij twee graden te verzadigen. Wat snoep appel bloed rood was veranderen in een meer bordeaux bloed. Hij deed dat in plaats van een man te vermoorden. En de film kreeg zijn R.”

Tarantino kan zich niet voorstellen zo’n film van dit kaliber te maken.

“…Je kunt je het werk voorstellen dat ‘Taxi Driver’ is. Als je hem had gemaakt, voltooid, zou je begrijpelijkerwijs gelukkig zijn. Eerlijk gezegd kan ik me niet eens voorstellen hoe het zou zijn om ‘Taxi Driver’ te maken.”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.