Daffy Duck, stripfiguur, een slungelige, zwart gevederde eend wiens explosieve temperament en onverzadigbare ego hem in een eindeloze reeks komische tegenslagen leiden. Hij is een hoeksteen van de Warner Bros. stal van tekenfilmfiguren.
Daffy verscheen voor het eerst in regisseur Tex Avery’s en animator Bob Clampett’s korte Porky’s Duck Hunt (1937). In zijn begindagen was hij een hyperactief, soms dwaas, personage wiens gekke capriolen werden aangewakkerd door een onvoorspelbare persoonlijkheid. Zijn vaste handlanger was de verlegen en stotterende Porky Pig. Daffy’s eigen manier van uitdrukken omvatte een prominente lispeling die vaak gepaard ging met het uitbraken van speeksel.
Tegen de jaren 1950 worstelde Daffy om de schijnwerpers terug te winnen van Bugs Bunny, die het belangrijkste Warner Brothers personage was geworden. Onder leiding van Chuck Jones, brachten de regisseurs van dit tijdperk een donkere kant van Daffy’s persoonlijkheid naar voren, en lieten hem zien als wanhopig zelfverheerlijkend en verteerd door jaloezie – hoewel ook meer introspectief. Misschien wel het beslissende moment voor deze interpretatie was Jones’ Duck Amuck (1953), waarin een almachtige animator Daffy kwelt door hem tussen snel wisselende achtergronden te plaatsen, rekwisieten in en uit de scène te laten vallen, en hem zelfs even uit te wissen. De dader blijkt niemand minder dan Bugs Bunny zelf te zijn.
Daffy bleef een hoofdrolspeler in de Warner Bros. franchise, inclusief de jaren ’80 televisieserie The Bugs Bunny and Tweety Show en de 1996 speelfilm Space Jam. Vanaf zijn eerste verschijning tot 1989, werd Daffy Duck ingesproken door de beroemde stemacteur Mel Blanc. In latere jaren werd hij ingesproken door een aantal acteurs, met name Joe Alaskey en Jeff Bennett.