Hoewel borstvoeding voor mij heel belangrijk was, had ik uiteindelijk gewoon behoefte aan voldoende voeding voor mijn zoontje. We besloten om een zelfgemaakte geitenmelkformule te gebruiken, waar ik niet genoeg goede dingen over kan zeggen. Het was een enorme geruststelling om precies te weten wat mijn zoontje at, en het gaf hem de noodzakelijke voedingsstoffen die hij nodig had om goed te gedijen. En dat deed hij. Hij kwam aan, hij was gelukkig, zijn spijsvertering was op orde, en hij was zeer alert en scherp als een takel. We hielden onze borstvoedingsrelatie nog wat langer in stand omdat ik hem samen met een SNS, een aanvullend borstvoedingssysteem, verpleegde om hem aan te vullen met geitenmelk en onze band te behouden om mijn eigen voorraad op te krikken.
Helaas was mijn voorraad door de IGT en de lip-/tongbanden helemaal op. Ik probeerde nog steeds te kolven, maar een sessie van 30 minuten leverde een te kleine hoeveelheid op om te kunnen meten. Ik goot de melk die ik kon afkolven in de grote mengkom met geitenmelk en de goede voedingsstoffen die mijn zoon in leven hielden, en het was als druppels in een oceaan gieten. Maar in ieder geval wist ik in mijn hart dat ik hem alles had gegeven wat ik kon.
Voor mij persoonlijk werd het een te grote teleurstelling om de poging voort te zetten. Mijn zoon was vol en gelukkig, en ik moest mijn eigen emoties verzoenen, dus nam ik de beslissing om uitsluitend flesvoeding te geven.
Dit stopte natuurlijk niet de onvermijdelijke vragen waarmee we allemaal te maken krijgen als nieuwe moeders; je weet wel degenen waar ik het over heb, degenen die niemand anders iets aangaan, zelfs niet onder de beste omstandigheden – “Hoe slaapt de baby?” “Heb je een natuurlijke bevalling gehad?” “Geef je borstvoeding?”
Ok: 1) Wie heeft er in godsnaam een pasgeborene die meteen volgens een vast schema slaapt? 2) alle geboortes zijn natuurlijk dus ga weg daarmee, en 3) nee, ik geef geen borstvoeding en dat maakt me verdrietiger dan ik ooit voor mogelijk had gehouden dus bedankt dat je erover begint. Ik heb gerouwd. Heel erg. Dat doe ik nog steeds. Maar, met mijn verdriet kwam de erkenning, niet alleen voor het voorrecht van andere haalbare opties, maar van een gemeenschap van mensen die met dezelfde ontberingen te maken hebben als ik. Hoewel IGT zelf zeldzaam is, is lage productie dat niet. Het is een strijd waar zoveel mensen om de een of andere reden mee te maken hebben en als je momenteel worstelt, wat je reden ook is, weet dan dat je niet alleen bent.
Mijn hart is zo blij voor ieder van jullie die een succesvolle borstvoedingsrelatie met je kleintjes heeft gehad, en mijn hart rouwt met degenen onder jullie die dat niet hebben.
Elke borstvoedingsreis is anders, en geen enkele is meer geldig of zinvol dan de andere. Als ouders is het onze verantwoordelijkheid om ons best te doen met de omstandigheden die we tot onze beschikking hebben, en die omstandigheden verschillen voor elk gezin. Doe elke dag het allerbeste wat je kunt voor je kinderen, en vind je rust in de wetenschap dat veel waar is.