13 Ongelooflijke feiten over Frederick Douglass

De lijst van prestaties van Frederick Douglass is verbazingwekkend-gerespecteerd redenaar, beroemd schrijver, abolitionist, burgerrechtenleider, presidentieel adviseur-nog meer als je bedenkt dat hij een voormalige slaaf was zonder formele opleiding. Hier zijn 13 ongelooflijke feiten over het leven van Frederick Douglass.

Frederick Douglass ruilde brood voor kennis.

Omdat Douglass een slaaf was, mocht hij niet leren lezen of schrijven. Een vrouw van een Baltimore slaveneigenaar leerde hem het alfabet toen hij ongeveer 12 jaar oud was, maar ze stopte toen haar man zich ermee bemoeide. De jonge Douglass nam het heft in eigen handen en wist op slimme wijze een leesles in te passen wanneer hij op straat was om boodschappen te doen voor zijn eigenaar. Zoals hij in zijn autobiografie, Narrative of the Life of Frederick Douglass, beschrijft, droeg hij onderweg een boek bij zich en ruilde hij kleine stukjes brood met blanke kinderen uit zijn buurt, met de vraag of zij hem in ruil daarvoor wilden helpen het boek te leren lezen.

Frederick Douglass schreef een schoolboek toe aan de vorming van zijn opvattingen over de mensenrechten.

Tijdens zijn jeugd kreeg Douglass een exemplaar van The Columbian Orator, een verzameling essays, dialogen en toespraken over een reeks onderwerpen, waaronder slavernij. The Orator, gepubliceerd in 1797, was verplichte lectuur voor de meeste schoolkinderen in de jaren 1800 en bevatte 84 selecties van auteurs als Cicero en Milton. Abraham Lincoln werd ook beïnvloed door de collectie toen hij voor het eerst politiek ging bedrijven.

Frederick Douglass leerde andere slaven lezen.

Terwijl hij was verhuurd aan een boer genaamd William Freeland, leerde een tiener Douglass zijn medeslaven het Nieuwe Testament lezen, maar een menigte van de plaatselijke bevolking maakte al snel een einde aan de lessen. Niet afgeschrikt begon Douglas opnieuw met de lessen, soms aan wel 40 mensen.

Frederick Douglass’s eerste vrouw hielp hem te ontsnappen uit de slavernij.

Anna Murray was een zelfstandige wasvrouw in Baltimore en ontmoette Douglass ergens halverwege de jaren 1830. Samen smeedden ze een plan uit en op een nacht in 1838 nam Douglass de trein naar het noorden, gekleed in een matrozenuniform dat Anna had aangeschaft, met geld van haar spaargeld in zijn zak en papieren van een bevriende matroos. Ongeveer 24 uur later kwam hij als vrij man aan in Manhattan. Anna voegde zich al snel bij hem, en ze trouwden op 15 september 1838.

Frederick Douglass schold zijn voormalige eigenaar uit.

In een open brief uit 1848 in de krant die hij bezat en publiceerde, The North Star, schreef Douglass hartstochtelijk over de kwaden van de slavernij aan zijn voormalige eigenaar, Thomas Auld, met de woorden: “Ik ben uw medemens, maar niet uw slaaf.” Hij informeerde ook naar zijn familieleden die tien jaar na zijn ontsnapping nog steeds tot slaaf gemaakt waren.

Frederick Douglass ontleende zijn naam aan een gedicht.

Hij was geboren als Frederick Augustus Washington Bailey, maar nadat hij aan de slavernij ontsnapt was, gebruikte Douglass valse namen om niet ontdekt te worden. Aangekomen in New Bedford, Massachusetts, vond Douglass, die toen de achternaam “Johnson” gebruikte, dat er te veel andere Johnsons in het gebied waren om zich te onderscheiden. Hij vroeg zijn gastheer (die ironisch genoeg Nathan Johnson heette) om een nieuwe naam en Mr. Johnson kwam met Douglas, een personage uit Sir Walter Scott’s gedicht The Lady of the Lake.

Frederick Douglass werd beschouwd als de meest gefotografeerde Amerikaan van de 19e eeuw.

Er zijn 160 afzonderlijke portretten van Douglass, meer dan van Abraham Lincoln of Walt Whitman, twee andere helden uit de 19e eeuw. Douglass schreef tijdens de Burgeroorlog uitvoerig over het onderwerp en noemde fotografie een “democratische kunst” die zwarte mensen eindelijk als mensen in plaats van “dingen” kon weergeven. Hij gaf zijn portretten weg tijdens voordrachten en lezingen, in de hoop dat zijn beeltenis de gangbare perceptie van zwarte mannen kon veranderen.

Frederick Douglass weigerde Onafhankelijkheidsdag te vieren.

Douglass stond bekend als een krachtig redenaar, en zijn toespraak van 5 juli 1852 voor een groep van honderden abolitionisten in Rochester, New York, wordt beschouwd als een meesterwerk. Onder de titel “Wat is voor de slaaf de vierde juli?” maakte de toespraak het publiek belachelijk omdat het een voormalige slaaf had uitgenodigd om te spreken op een feest van het land dat hem tot slaaf had gemaakt. “Deze vierde juli is van jullie, niet van mij”, zei hij tegen de aanwezigen. “Bedoelt u, burgers, mij te bespotten door mij te vragen vandaag te spreken?” Douglass weigerde de feestdag te vieren totdat alle slaven waren geëmancipeerd en wetten als het Compromis van 1850, dat burgers (ook noorderlingen) verplichtte weggelopen slaven aan hun eigenaren terug te geven, ongedaan waren gemaakt.

Frederick Douglass recruteerde zwarte soldaten voor de Burgeroorlog.

Douglass was al een beroemd abolitionist toen de oorlog in 1861 begon. Hij diende een actief verzoekschrift in bij president Lincoln om zwarte troepen toe te laten in het leger van de Unie, en schreef in zijn krant: “Laat de slaven en vrije kleurlingen in dienst worden geroepen en tot een bevrijdend leger worden gevormd, om naar het Zuiden te marcheren en de banier van Emancipatie onder de slaven te hijsen.” Nadat Lincoln de Emancipatie Proclamatie had getekend, werkte Douglass onvermoeibaar aan het werven van zwarte soldaten, en twee van zijn zonen zouden toetreden tot het 54e Massachusetts Regiment, beroemd om zijn bijdragen in de brute slag om Fort Wagner.

Frederick Douglass diende onder vijf presidenten.

Later in zijn leven werd Douglass meer een staatsman, en diende in hooggeplaatste federale functies, waaronder U.S. Marshal voor D.C., en minister-resident en consul-generaal in Haïti. Rutherford B. Hayes was de eerste die Douglass in 1877 in een functie benoemde, en ook de presidenten Garfield, Arthur, Cleveland en Benjamin Harrison vroegen elk in verschillende functies om zijn raad.

Frederick Douglass werd genomineerd voor het vicepresidentschap van de Verenigde Staten.

Als onderdeel van de Equal Rights Party in 1872 werd Douglass genomineerd als VP-kandidaat, met Victoria Woodhull als presidentskandidaat. (Woodhull was de allereerste vrouwelijke presidentskandidaat, vandaar dat Hillary Clinton tijdens de verkiezingen van 2016 “de eerste vrouwelijke presidentskandidaat van een grote partij” werd genoemd). De nominatie werd echter gedaan zonder zijn toestemming, en Douglass heeft het nooit erkend (en Woodhulls kandidatuur zelf is controversieel omdat ze op Inauguratiedag nog niet oud genoeg zou zijn geweest om president te zijn). Hoewel hij nooit presidentskandidaat is geweest, kreeg hij wel één stem bij elk van de twee nominatieconventies.

Frederick Douglass’ tweede huwelijk veroorzaakte controverse.

Twee jaar nadat zijn eerste vrouw, Anna, in 1882 aan een beroerte was overleden, trouwde Douglass met Helen Pitts, een blanke abolitioniste en feministe die twintig jaar jonger was dan hij. Hoewel zij de dochter van een abolitionist was, keurde Pitts’ familie (die voorouderlijke banden had met de Mayflower) het huwelijk af en verstootte haar, wat aantoont hoe taboe het interraciale huwelijk in die tijd was. De zwarte gemeenschap vroeg zich ook af waarom hun meest prominente woordvoerder ervoor koos om met een blanke vrouw te trouwen, ongeacht haar politieke voorkeur. Maar ondanks de reacties van het publiek en hun families, hadden de Douglasses een gelukkig huwelijk en bleven samen tot zijn dood in 1895 aan een hartaanval.

Na een vroeg succes, ging Frederick Douglass’s Narrative uit de handel.

Narrative of the Life of Frederick Douglass, An American Slave, Written by Himself, zijn baanbrekende autobiografie, werd als een succes aangekondigd toen het in 1845 uitkwam; sommigen schatten dat er in de eerste maanden 5000 exemplaren van waren verkocht; het boek was ook populair in Ierland en Groot-Brittannië. Maar na de burgeroorlog, toen het land zich verzoende en de slavenverhalen uit de gratie raakten, werd het boek niet meer gedrukt. De eerste moderne publicatie verscheen in 1960 – tijdens een andere belangrijke periode in de strijd voor burgerrechten. Het is nu gratis online beschikbaar.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in 2018.