John Burger – opublikowano dnia 29.09.20
Historie z czasów średniowiecza znajdowały duchowe znaczenie w związkach między upadkiem człowieka a narzędziem odkupienia.
Może niewielu ludzi zajmuje się dziś tą kwestią, ale w różnych okresach historii chrześcijaństwa ludzie starali się wyjaśnić, skąd wziął się krzyż Chrystusa. Niektóre z legend, które powstały, są wymyślone i często mają duchowe znaczenie związane z historią zbawienia.
W 1910 roku James Charles Wall, brytyjski eklezjolog, zebrał niektóre z tych legend w swojej książce Relics Of The Passion.
„Kiedy świat obiegła wieść o odkryciu Świętego Krzyża i każdy pytał o szczegóły, zgodnie z tym, jak działa każdy indywidualny umysł, pojawiły się między innymi takie pytania” – napisał. „Z jakiego drewna został wykonany? Gdzie wyrósł? W jakim miejscu wyrosła ta roślina…?”
Jedna z najbardziej intrygujących legend bezpośrednio łączy upadek człowieka z męką, przez którą Chrystus zapłacił za grzech Adama. Set, jeden z synów Adama i Ewy, szukał ulgi dla Adama, gdy ten był chory. Odmówił prośbie o kilka kropel oliwy z Drzewa Życia, ale w zamian otrzymał gałązkę tego drzewa. Po śmierci Adama Set zasadził tę gałąź nad jego grobem, a drzewo wyrosło. Z tego drzewa, wieki później, została wyciosana pionowa część krzyża.
„Poprzeczna belka została wykonana z cyprysu, kawałek do oparcia stóp był z palmy, a napis został napisany na kawałku oliwki”, relacjonuje Wall.
„Z tych trzech nasion wyrosła trójca drzew z trzech oddzielnych lasów, cedr, cyprys i sosna, choć połączonych w jeden pień” – pisze Wall. „Z tego drzewa Mojżesz wyciął swoją laskę. Dawid zasadził ją na brzegu basenu w pobliżu Jerozolimy, a pod jej gałęziami układał swoje psalmy.”
Solomon kazał ją ściąć, aby uformować kolumnę w swojej Świątyni, ale ponieważ była zbyt krótka, została odrzucona i rzucona nad strumień, aby służyła jako most. Królowa Saby, podczas wizyty u Salomona, odmówiła przejścia po tym drzewie, oświadczając, że pewnego dnia spowoduje ono zagładę Hebrajczyków. Król rozkazał, aby je usunąć i zakopać. Dokonano tego w pobliżu basenu Betesda, w którym to czasie cnoty drzewa zostały natychmiast przekazane do wód. Po potępieniu Chrystusa znaleziono je unoszące się na powierzchni basenu, a Żydzi wzięli je za główną belkę krzyża.
Od dawna istnieje tradycja, że krzyż składał się z kilku różnych gatunków drewna – zwykle trzech, na cześć Trójcy Świętej, ale czasem więcej. „Stara legenda głosi, że krzyż był wykonany z 'Palmy Zwycięstwa’, 'Cedru Zepsucia’ i 'Oliwki dla Królewskiego i Kapłańskiego Zjednoczenia’. A w łacińskim wersecie mamy powiedziane:
Stopa Krzyża jest Cedrowa, Palma podtrzymuje ręce, Wysoki Cyprys trzyma ciało, Oliwka w radości jest wpisana.
Kwestia, skąd pochodziło drewno na krzyż, również dała początek tradycjom prowadzącym do budowy struktur kościelnych dla upamiętnienia domniemanego miejsca lub miejsc. „Na zachód od Jerozolimy jest piękny kościół, gdzie rosło drzewo Krzyża”, powiedział Sir John Mandeville około 1360 roku.
Henry Maundrell (1665-1701), w swoim opisie greckiego klasztoru, który odwiedził około pół godziny drogi od Jerozolimy, mówi: „To, co najbardziej zasługuje na uwagę w klasztorze, to powód jego nazwy i fundacji. To dlatego, że jest tam ziemia, która odżywiła korzeń, która zrodziła drzewo, która dała drewno, która stworzyła krzyż. Pod ołtarzem głównym pokazano wam dziurę w ziemi, gdzie stał pień drzewa.”
Wall identyfikuje to jako grecki prawosławny klasztor Świętego Krzyża, milę lub dwie na zachód od Jerozolimy. Został on założony niedługo po odkryciu krzyża przez św. Helenę.