US Gambling Laws and Online Regulation

Trzy znaczące przepisy federalne mają zastosowanie do praktyki hazardu w ogóle i hazardu online w szczególności.

Przyjrzyjrzyjmy się każdemu z tych praw w szczegółach

The Interstate Wire Act czyni nielegalnym obstawianie zakładów „przy użyciu urządzeń do komunikacji przewodowej”.” Do niedawna Departament Sprawiedliwości interpretował, że obejmuje to wszystkie zakłady zawierane online. Chociaż Interstate Wire Act został ponownie zinterpretowane, aby umożliwić niektóre formy hazardu online, DoJ nadal twierdzi, że Wire Act sprawia, że Internet sportowy hazard nielegalne.

Passed w 1961 roku, Interstate Wire Act nadal mają ogromny wpływ na rynku gier hazardowych w USA więcej niż pięćdziesiąt lat później. Długi tytuł tej ustawy ujawnia jej jedyną intencję – „… zmienić rozdział 50 tytułu 18, United States Code, w odniesieniu do transmisji zakładów, zakładów i powiązanych informacji”. Celem było uczynienie transmisji zakładów i/lub powiązanych informacji przestępstwem. Technicznie oznacza to, że nawet omawianie spreadów punktowych przez telefon jest czynem karalnym.

The Interstate Wire Act nie ma prawie nic wspólnego z legalnością lub moralnością hazardu samego. Został on użyty do dokręcić pętlę wokół szyi kilku głównych bossów przestępczości zorganizowanej. Prokurator Generalny USA Robert Kennedy zbudował dla siebie nazwisko walcząc z przestępczością zorganizowaną. The Interstate Wire Act z 1961 roku był pierwszym elementem ustawodawstwa zainspirowany przez Kennedy’ego anty-mobster sentyment.

To prawo zostało zaprojektowane nie w celu zapobiegania Amerykanów z hazardu, ale do cięcia w zyski zorganizowanych rodzin przestępczych. W tamtym czasie gangi te generowały dochody, oferując zakłady sportowe „by wire”, czyli przez linię telefoniczną. Bukmacherzy używali telefonu do komunikacji z bukmacherami w Las Vegas, które w tamtym czasie było jedynym miejscem, gdzie można było obstawiać legalne zakłady sportowe w Ameryce. Ponieważ większość zakładów sportowych była zawierana przez telefon („by wire”), miało to sens dla DoJ, aby zająć się zakładami telefonicznymi. Po tym wszystkim, źli ludzie, których ścigali, byli w sercu biznesu bet-by-wire.

To, co Wire Act naprawdę zrobił, to stworzył nową karę dla Departamentu Sprawiedliwości do wykorzystania przeciwko bossom przestępczym. I to działało dobrze dla rządu federalnego. Niestety, ograniczyła również dostęp do zakładów przez kabel dla wszystkich Amerykanów, niezależnie od ich kryminalnych zamiarów.

Z biegiem lat język Wire Act stał się jej największym wrogiem. Językowi ustawy brakuje konkretów – laik czytający ustawę może łatwo pomylić się co do tego, które zakłady są legalne, a które nie. Dodajmy do tego ekspansję Internetu jako narzędzia do obstawiania zakładów, a słabości tej ustawy zostaną obnażone. W 1961 roku nie można było sobie wyobrazić możliwości zawierania zakładów przez połączenie internetowe. Do niedawna ustawodawcy byli zdezorientowani, jak stosować Interstate Wire Act do hazardu online.

Gdy Departament Sprawiedliwości USA wyjaśnił Interstate Wire Act w 2011 roku, status prawny niektórych rodzajów zakładów stał się krystalicznie czysty. W oświadczeniu, DoJ zdecydował, że „… międzystanowe transmisje komunikacji przewodowej, które nie odnoszą się do 'wydarzenia sportowego lub konkursu’ nie wchodzą w zakres Wire Act.” To znakomita wiadomość dla graczy w pokera online i kasyna, ale wciąż kłopotliwa dla obstawiających zakłady sportowe. W apelacji, US Fifth Circuit Court of Appeals zgodził się z DoJ, że Wire Act zabrania transmisji zakładów sportowych, ale nie żadnego innego rodzaju hazardu online.

Przed 2011 rokiem można było bezpiecznie założyć, że Wire Act może być użyty do ścigania hazardzistów online. Teraz dotyczy to tylko osób, które obstawiają zakłady sportowe. Następnie, trzydzieści lat później, jak gdyby Wire Act nie było wystarczająco trudne ograniczenie dla hazardzistów sportowych, rząd działał ponownie.

Passed w 1992 roku, PASPA jest najmniej znany z amerykańskich regulacji gier, a jeden z najmniejszym wpływem na Amerykanów codziennej działalności hazardowej online. Niektóre z jego brak władzy wynika z faktu, że był to w dużej mierze niepotrzebne prawo. The Wire Act wykonuje świetną robotę w zakresie delegalizacji hazardu sportowego.

The Professional and Amateur Sports Protection Act jest czasami nazywany „the Bradley Act” po senatorze Billu Bradleyu. Bradley był pro koszykarz i był zaniepokojony wpływem hazardu na sport. Pełny tytuł tej ustawy jest następujący.

Była to próba posiadania zakładów sportowych uznanych za szczególnie nielegalne, w całym kraju, niezależnie od stosowanej metody. Intencją było stworzenie prawa, które idzie o krok dalej niż niejasny język w Interstate Wire Act.

The Bradley Act został uznany za konieczny z powodu paniki w gałęzi legislacyjnej nad raportami o ustalaniu gier w sportach pro i college. Ustawa została uchwalona po masowym śledztwie federalnym w sprawie hazardu sportowego, wywołanym przez osobistą agendę senatora Bradleya.

O problemie hazardu sportowego w Ameryce, jeden z ustawodawców słynnie powiedział: „Krzywdy (zakłady sportowe) są odczuwalne poza granicami tych stanów, które je sankcjonują.”

Senacki Komitet Sądownictwa działał na podstawie zeznań Davida Sterna, ówczesnego komisarza NBA, że „… międzystanowe konsekwencje zakładów sportowych są istotnym powodem do wprowadzenia ustawodawstwa federalnego.”

W zasadzie było to wiele hałasu o nic. Żadna nowa fala zorganizowanej przestępczości zaangażowanej w zakłady sportowe nie była w toku, i nie było żadnych oznak wzrostu problematycznego hazardu sportowego lub skandali związanych z oszukiwaniem śledzonych przez interesy zakładów sportowych.

Co mówi PASPA?

Jest długa, ale w kategoriach nowoczesnej debaty o hazardzie online, najważniejszą częścią jest sekcja 3702.

W tej sekcji, PASPA dość wyraźnie disallows każdy „podmiot rządowy” (tłumaczenie – stan) od dopuszczania zakładów na amatorskich lub zawodowych sportowców. Ten język idzie tak daleko, aby zakazać zakładów na sporty fantasy, których wyniki są związane bezpośrednio z indywidualnych występów sportowców. Stany, w których codzienne strony fantasy są wyraźnie legalne, takie jak Iowa i Maryland, mogą już być w bezpośrednim naruszeniu PASPA.

PASPA została wykorzystana niedawno do zamknięcia New Jersey próbę legalizacji zakładów sportowych w Atlantic City. Referendum w tej sprawie przeszło zdecydowaną większością głosów, zanim Departament Sprawiedliwości wkroczył do akcji i unieważnił ustawę na podstawie roszczeń wynikających z języka PASPA.

To nie pierwszy raz, kiedy PASPA wywołała kontrowersje. Ustawa Bradleya była ostatecznie zbyt ograniczona w swoim zakresie przez istnienie kilku stanowych rynków zakładów sportowych. Konkretnie, istniejące rynki zakładów sportowych w Oregonie, Delaware, Montanie i Nevadzie były poza zakresem ustawy. Wyjątkiem był stan New Jersey, który w ciągu jednego roku mógł uchwalić prawo legalizujące zakłady sportowe. Rząd stanu New Jersey nie zrobił tego i stracił prawo do oferowania legalnych zakładów sportowych. To jest porażka jesteśmy pewni, że są one kopanie się za teraz, nie udało się przejść niedawny wysiłek legalizacji z powodu interwencji federalnej.

PASPA ma swój sprawiedliwy udział krytyków. Głównym zarzutem wobec niej jest to, że jest niekonstytucyjna, ponieważ konstytucja USA daje stanom „wszystkie prawa, które nie zostały wyraźnie przyznane rządowi federalnemu”. To wydaje się obejmować regulację hazardu. Ponieważ PASPA jest ustawą federalną, która zabrania stanom tworzenia własnego legalnego rynku zakładów sportowych, przeciwnicy twierdzą, że stoi ona na przeszkodzie jednemu z głównych założeń dokumentu założycielskiego naszego narodu. Zwolennicy ustawy twierdzą, że Kongres miał wszelkie prawo do uchwalenia tej ustawy na mocy Commerce Clause.

UIGEA miała większy wpływ na rzeczywistą praktykę hazardu online niż jakikolwiek inny akt prawny na tej liście. UIGEA została uchwalona w 2006 roku jako część ustawy omnibus obrony narodowej. Ponieważ ustawodawcy nie mogli uchwalić tej ustawy samodzielnie, dodali ją do SAFE Ports Act, ustawy, o której wiedzieli, że przejdzie. Te cztery lub pięć stron zostały dodane do SAFE Ports Act w jedenastej godzinie – tak późno, że większość ustawodawców powiedziała, że nie dostała szansy, aby je przeczytać.

UIGEA była próbą ze strony konserwatywnej gałęzi amerykańskiego rządu, aby zdelegalizować zakłady online. Została zaprojektowana, aby zamknąć dostęp do hazardu online poprzez uczynienie go nielegalnym dla banków i innych grup finansowych do przetwarzania płatności hazardowych.

Tutaj była teoria:

Jeśli nie możesz wysłać lub otrzymać pieniędzy, nie możesz grać.

Własnymi słowami, UIGEA

Ustawa wyraźnie wyklucza kilka rynków – niektóre zakłady sportowe fantasy są wykluczone, podobnie jak szereg gier zręcznościowych i wszelkie istniejące legalne wewnątrzpaństwowe i międzyplemienne rynki gier.

Wiele osób uważa, że UIGEA czyni nielegalnym dla Amerykanów obstawianie zakładów online.

To nieprawda.

Po prostu utrudnia im wysyłanie lub otrzymywanie pieniędzy ze znanej strony hazardowej.

UIGEA ma kilka dość poważnych wad. Na początek, zawiera luki na tyle duże, że można przez nie przejechać autobusem. Niektóre wielkie nazwiska w branży zakładów online (głównie strony pokerowe i kasyna) wycofały się z rynku amerykańskiego, a niektórzy gracze stracili dostęp do swoich ulubionych kasyn internetowych lub stron pokerowych. Ale mnóstwo Amerykanów nadal przetwarzają płatności tam i z powrotem ze znanym dostawcą gier hazardowych.

Inny duży problem – nie reguluje transakcji dla wszystkich form hazardu online. Ustawa nie wspomina o niektórych ważnych rynkach gier – loterie państwowe nie pojawiają się w ogóle, ani międzypaństwowe zakłady na wyścigi konne i wyścigi psów. Podczas gdy niektórzy zinterpretowali to jako oznaczające, że te działania są zasadniczo nieuregulowane, UIGEA broni Wire Act i innych istniejących przepisów federalnych w tych sprawach. Innymi słowy, jest to prawo typu „wybierz i wybierz”, które nie osiągnęło swojego celu zamknięcia nielegalnego hazardu w ogóle.

UIGEA miała wpływ na amerykański hazard online, tylko nie w sposób zamierzony przez ustawodawców. Najbardziej znany przypadek egzekwowania (jak dotąd) przyszedł w kwietniu 2011 r., kiedy założyciele PokerStars, Absolute Poker i Full Tilt Poker zostali oskarżeni o naruszenie konwencji w UIGEA. W sądzie okazało się, że organizacje te próbowały ominąć zasady UIGEA poprzez wykorzystanie zewnętrznych procesorów płatności i jawne oszustwa księgowe.

.