Każdego roku teraz, The Voodoo Experience, z jego taglines „dołączyć do rytuału,” i „czcić muzykę,” ustawia swój kalendarz na Halloween. Stało się to tradycją w Nowym Orleanie, podobnie jak Dzień Wszystkich Świętych, kiedy rodziny udają się na cmentarze Dzielnicy Francuskiej i nie tylko, aby wybielić i zamieść grobowce czyste i udekorować je świeżymi kwiatami.
Jerry Gandolfo, rodowity nowoorleańczyk, którego rodzina prowadzi Muzeum Voodoo w Dzielnicy Francuskiej od lat 70-tych, widział mnóstwo produktów i miejsc, które przyjmują nazwę voodoo. Czasami termin ten jest używany obraźliwie, w terminach takich jak ekonomia voodoo i nauka voodoo. Ale na festiwalu odbywającym się pod gołym niebem, pod żywymi dębami, bębny i muzyka mogą przywoływać duchy i odbijać się echem przeszłości, żyjąc zgodnie z nazwą Voodoo. „Muzyka, jeśli jest dobrze wykonana, powinna wziąć cię w posiadanie. Nie będziesz w stanie stać w miejscu. A jeśli tak się stanie, to znaczy, że robisz voodoo” – powiedział. „Istnieje ciągłość.”
Photo provided by Cheryl Gerber
Voodoo’s New Orleans Roots
Voodoo przybyło do Nowego Orleanu we wczesnych latach 1700, przez niewolników przywiezionych z zachodniego afrykańskiego „wybrzeża niewolników”. Jak wiele rzeczy związanych z Nowym Orleanem, Voodoo zostało następnie przesiąknięte dominującą w mieście religią, katolicyzmem, i stało się hybrydą Voodoo i katolicyzmu, czasami określaną jako nowoorleańskie Voodoo. W Nowym Orleanie, na przykład, Legba, bóstwo Voodoo, które kontroluje bramy do świata duchów, staje się Świętym Piotrem, który posiada klucze do bram nieba.
Hybryda ta była widoczna u Marie Laveau, pobożnej katoliczki, która uczestniczyła we mszy w Katedrze Świętego Ludwika i była bliską przyjaciółką księdza katedry, Pere Antoine’a.
Dzisiaj Voodoo żyje w Nowym Orleanie dzięki ludziom, którzy uważają je za część swojej kultury, dzięki podatnym na błędy plotkom i dzięki długiemu cieniowi Laveau, najbardziej znanej voodooeinne w mieście.
Przed murowanym grobowcem Laveau na cmentarzu St. Louis No. 1 na obrzeżach Dzielnicy Francuskiej, fani układają stosy pięciocentówek, papierowych kwiatów i innych ofiar. Odwiedzanie cmentarzy takich jak ten jest jedną z najpopularniejszych rzeczy do zrobienia w Dzielnicy Francuskiej i nie tylko.
Gdy Laveau żyła i mieszkała na St. Ann Street, ludzie pukali do jej drzwi o każdej porze, szukając pomocy prawnej, jedzenia lub porady w sprawie oddalającego się męża. Jej śmierć w 1881 roku nie powstrzymała tego procederu. „W Voodoo, przodek jest tak samo żywy jak żywa osoba,” powiedział Gandolfo. „Teraz po prostu idziesz do jej nowego domu.”
Laveau, która była również znana jako Wdowa Paris po śmierci swojego pierwszego męża Jacquesa Parisa, była uderzającą postacią duchową, dobroczyńcą i wolną kobietą koloru. Adoptowała sieroty, karmiła głodnych, odwiedzała więźniów i pielęgnowała niezliczonych pacjentów podczas epidemii żółtej febry. Była również wykwalifikowanym naturopatą, leczyła pacjentów masażem, herbatami, ziołami, solami i nalewkami, co prawdopodobnie było bardziej skuteczne w przypadku rodziców chorych na żółtą febrę niż upuszczanie krwi i inne ówczesne techniki medyczne.
Niektóre z książek przytaczają relacje z pierwszej ręki sąsiadów wspominających jak Laveau miała kwiaty, świece, wizerunki świętych i ołtarze w całym domu, jak schody frontowe były szorowane każdego ranka z pyłem ceglanym, aby chronić dom, i jak miała posąg Świętego Antoniego z Padwy, patrona znalezienia zagubionych przedmiotów, który obracała do góry nogami kiedy „pracowała”.”
Photo provided by Cheryl Gerber
Voodoo In New Orleans Today
Hoodoo jest niereligijną wiarą w przedmioty Voodoo, lub gris gris. Gandolfo porównuje to do przekonania, że czterolistna koniczyna przynosi szczęście. Nowy Orlean miał długą linię słynnych praktyków hoodoo i sklepów, a ludzie tutaj wciąż mówią o zaklęciach, które wykorzystują wizerunki świętych, kurze łapki, pył cmentarny, pył ceglany, proch strzelniczy, szpilki i igły, świece i kadzidła.
Chcesz dowiedzieć się więcej? Przeczytaj Przewodnik Know NOLA po Voodoo od naszych przyjaciół w New Orleans & Me.
Zdjęcie dostarczone przez Cheryl Gerber
.