Samorozładowanie jest zjawiskiem występującym w akumulatorach, w którym wewnętrzne reakcje chemiczne zmniejszają zmagazynowany ładunek akumulatora bez połączenia między elektrodami lub jakiegokolwiek obwodu zewnętrznego. Samorozładowanie zmniejsza trwałość baterii i powoduje, że początkowo są one mniej niż w pełni naładowane, gdy są rzeczywiście używane.
Jak szybko następuje samorozładowanie w baterii zależy od typu baterii, stanu naładowania, prądu ładowania, temperatury otoczenia i innych czynników. Baterie podstawowe nie są przeznaczone do ładowania pomiędzy produkcją a użyciem, dlatego też ich skład chemiczny musi mieć znacznie niższy współczynnik samorozładowania niż starsze typy ogniw wtórnych, ale straciły one tę przewagę wraz z rozwojem ładowalnych ogniw wtórnych o bardzo niskim współczynniku samorozładowania, takich jak ogniwa NiMH o niskim współczynniku samorozładowania.
Samorozładowanie jest reakcją chemiczną, podobnie jak rozładowanie w obwodzie zamkniętym, i ma tendencję do występowania szybciej w wyższych temperaturach. Przechowywanie baterii w niższych temperaturach zmniejsza więc szybkość samorozładowania i zachowuje początkową energię zgromadzoną w baterii. Uważa się również, że samorozładowanie ulega zmniejszeniu, ponieważ z czasem na elektrodach tworzy się warstwa pasywacyjna.
.