Sacagawea

Kim była Sacagawea?

Sacagawea, córka wodza Shoshone, została schwytana przez wrogie plemię i sprzedana francuskiemu traperowi kanadyjskiemu, który uczynił ją swoją żoną w wieku około 12 lat. W listopadzie 1804 r. została zaproszona do udziału w ekspedycji Lewisa i Clarka jako tłumaczka Shoshone’ów. Po opuszczeniu ekspedycji zmarła w Forcie Manuel w dzisiejszym Kenel w Południowej Dakocie, około 1812 roku.

Wczesne życie

Urodzona około 1788 roku (niektóre źródła podają 1786 i 1787 rok) w Lemhi County, Idaho. Córka wodza Szoszonów, imię Sacagawea oznacza „ciągacz łodzi” lub „kobieta-ptak” (jeśli pisane jako Sakakawea). Była tłumaczką Shoshone najbardziej znaną z tego, że służyła jako członek ekspedycji Lewisa i Clarka na amerykański Zachód – i była jedyną kobietą na tej słynnej wyprawie.

Większość życia Sacagawea jest tajemnicą. W wieku około 12 lat Sacagawea została schwytana przez Indian Hidatsa, wroga Szoszonów. Następnie została sprzedana francusko-kanadyjskiemu traperowi o imieniu Toussaint Charbonneau, który uczynił ją jedną ze swoich żon.

Wyprawa Lewisa i Clarka

Sacagawea i jej mąż żyli wśród Indian Hidatsa i Mandan w górnym biegu rzeki Missouri (dzisiejsza Dakota Północna). W listopadzie 1804 r. ekspedycja prowadzona przez Meriwethera Lewisa i Williama Clarka wkroczyła na te tereny. Nazywana często Korpusem Odkrywców, Ekspedycja Lewisa i Clarka planowała zbadać nowo nabyte ziemie zachodnie i znaleźć drogę do Oceanu Spokojnego. Grupa zbudowała Fort Mandan i postanowiła zostać tam na zimę.

Lewis i Clark spotkali Charbonneau i szybko zatrudnili go, aby służył jako tłumacz na ich ekspedycji. Sacagawea, mimo że była w ciąży z pierwszym dzieckiem, została wybrana, by towarzyszyć im w ich misji. Lewis i Clark wierzyli, że jej znajomość języka Shoshone pomoże im później w ich podróży.

W lutym 1805 roku Sacagawea urodziła syna o imieniu Jean Baptiste Charbonneau. Pomimo podróżowania z noworodkiem podczas wędrówki, Sacagawea okazała się pomocna na wiele sposobów. Potrafiła znajdować jadalne rośliny. Kiedy łódź, którą płynęła, wywróciła się, udało jej się uratować część ładunku, w tym ważne dokumenty i zapasy. Służyła również jako symbol pokoju – grupa podróżująca z kobietą i dzieckiem była traktowana z mniejszą podejrzliwością niż grupa samych mężczyzn.

Sacagawea dokonała również własnego cudownego odkrycia podczas podróży na zachód. Kiedy korpus natknął się na grupę Indian Shoshone, szybko zorientowała się, że jej przywódcą był w rzeczywistości jej brat Cameahwait. To dzięki niej ekspedycja mogła kupić od Shoshone’ów konie, by przekroczyć Góry Skaliste. Pomimo tego radosnego zjednoczenia rodziny, Sacagawea pozostała z odkrywcami na czas podróży na zachód.

.