Conventions for Using Common and Scientific Names
W nazwach pospolitych, słowa nie są pisane wielkimi literami, chyba że słowo jest rzeczownikiem. Na przykład: maidencane, bulrush, hiacynt wodny, Florida pondweed, duckweed i hydrilla.
Nazwy naukowe są zwykle oparte na łacińskich lub greckich słowach i są napisane kursywą lub podkreślone. Na przykład, rośliny wodne, których wspólną nazwą na Florydzie jest maidencane ma naukową nazwę Panicum hemitomon lub Panicum hemitomon.
Nazwa naukowa ma dwie (lub czasami więcej) części. Pierwsza część to nazwa rodzaju, a druga część to gatunek. Na przykład, Potamogeton floridanus jest naukową nazwą gatunku rdestnicy. Potamogeton to rodzaj, a floridanus to gatunek. Potamogeton illinoensis to inny gatunek rdestnicy. Używając nazw naukowych zawierających zarówno rodzaj jak i gatunek, ludzie mogą być bardzo pewni do jakiego gatunku się odnoszą. Określenie „Eleocharis spp.” odnosi się do wszystkich 150 gatunków z rodzaju Eleocharis. Nazewnictwo może stać się jeszcze bardziej skomplikowane przez dalsze klasyfikacje, takie jak podgatunki i odmiany.
W nazwach naukowych pierwsze słowo (rodzaj) jest pisane wielką literą, a kolejne słowa (gatunek, podgatunek itp.) nie są pisane wielką literą. Na przykład: Pistia stratiotes (sałata wodna), Scirpus americanus (sitowie amerykańskie) i Saururus cernuus (ogon jaszczurki).
Prawie każdy inaczej wymawia łacińską i grecką nazwę naukową. Profesjonalni botanicy są zwykle uważani za ekspertów.