Penicylina

Opis

Penicylina jest antybiotykiem wytwarzanym przez pewną formę pleśni i stosowanym w medycynie jako środek bakteriobójczy do zabijania bakterii wywołujących choroby. Penicylina, w różnych formach, jest jednym z najczęściej stosowanych antybiotyków w medycynie weterynaryjnej.

Różne grupy penicylin są skuteczne wobec różnych rodzajów bakterii. Bakterie są często podzielone na dwie grupy, które zostały skatalogowane ze względu na ich reakcję na barwienie, proces opracowany przez duńskiego lekarza, Hansa Christiana Grama, który ujawnia różnice w biochemicznych i strukturalnych właściwościach. Mówiąc prościej, po zabarwieniu zgodnie ze zwyczajem badawczym, bakterie Gram-dodatnie pozostają fioletowe, ponieważ mają grubą ścianę komórkową, a bakterie Gram-ujemne tracą kolor, ponieważ mają cienką ścianę komórkową.

Naturalne penicyliny działają przeciwko Streptococcus i innym bakteriom Gram-dodatnim, takim jak Bacillus, Listeria, Stapylococcus, Enterococcus i Clostridium.

Bakterie Gram-ujemne, lub proteobakterie, obejmują Escherichia coli i Salmonella, między innymi.

Aminopenicyliny, takie jak ampicylina, są skuteczne przeciwko szerszemu spektrum bakterii, w tym zarówno Gram-dodatnim, jak i Gram-ujemnym. Penicyliny o rozszerzonym spektrum działania, w tym tikarcylina, są aktywne wobec szerokiego spektrum bakterii, w tym Pseudomonas, które są często oporne na inne antybiotyki.

Penicyliny są łatwo i szeroko dystrybuowane w większości narządów i tkanek organizmu wkrótce po podaniu domięśniowym lub dożylnym. Są one słabo wchłaniane po podaniu doustnym.

Zastosowanie

Penicylina w różnych postaciach jest stosowana w leczeniu szerokiego zakresu zakażeń wywołanych przez liczne formy bakterii. Ze względu na liczbę dostępnych form penicyliny i różnorodność zastosowań, konsultacja z doświadczonym lekarzem weterynarii jest ważna przy najwcześniejszych oznakach infekcji lub choroby.

Dawkowanie i podawanie

Penicylina
Metoda	Dawkowanie	Stężenie	Okres	Długość
Penicylina G, prokaina
Wstrzyknięcie domięśniowe1	6600-16000 j.m./kg	300000 j.m./ml	Dziennie	Do 7 dni
Penicylina G, sodowa lub potasowa
Wstrzyknięcie dożylne lub domięśniowe1	20000 j.m./kg	50000 j.m./ml	Co 6 do 8 godzin	Do 7 dni
Przypisy: 1Zawiesinę należy podawać w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym w obrębie mięsistych mięśni biodra, zadu, okrągłego lub uda, lub w kark, zmieniając miejsce każdego wstrzyknięcia. Nie wstrzykiwać podskórnie, do naczynia krwionośnego lub w pobliżu głównego nerwu. Używać igły o rozmiarze 16 lub 18, o długości 1,5 cala. Igła i strzykawka powinny być dokładnie umyte przed użyciem. Igłę i strzykawkę należy następnie wysterylizować poprzez umieszczenie we wrzącej wodzie na 15 do 20 minut. Miejsce wstrzyknięcia należy umyć wodą z mydłem i pomalować środkiem bakteriobójczym, takim jak nalewka jodowa lub 70% alkohol. Następnie produkt należy podawać zgodnie z następującą procedurą: Codzienne leczenie należy kontynuować przez co najmniej 48 godzin po powrocie temperatury do normy i ustąpieniu wszystkich innych objawów zakażenia. Zwierzęta leczone produktem Penicillin Injectable Suspension powinny wykazać zauważalną poprawę w ciągu 36 do 48 godzin. Ogrzać fiolkę do temperatury pokojowej i dokładnie wstrząsnąć w celu zapewnienia jednolitej zawiesiny. Przetrzeć gumowy korek na górze fiolki kawałkiem chłonnej bawełny nasączonej 70% alkoholem. Wprowadzić powietrze do fiolki w celu łatwiejszego wycofania. Po napełnieniu strzykawki upewnić się, że igła jest pusta, odciągając tłok strzykawki do tyłu, aż pojawi się mały pęcherzyk powietrza. Następnie odłączyć igłę od strzykawki. Wprowadzić igłę głęboko do mięśnia, założyć strzykawkę i lekko cofnąć tłok. Jeśli pojawi się krew, należy wycofać igłę i wprowadzić ją w inne miejsce. Wstrzykiwać dawkę powoli. Nie masować miejsca wstrzyknięcia. Nie należy wstrzykiwać więcej niż 10 ml w jedno miejsce. Zastosowanie leków w leczeniu zwierząt jest dozwolone tylko przez licencjonowanych lekarzy weterynarii w ramach ważnej relacji lekarz weterynarii-klient-pacjent i nie obejmuje stosowania leków w leczeniu zwierząt przez laików (z wyjątkiem stosowania pod nadzorem licencjonowanego lekarza weterynarii). Trwanie podawania leku zależy od stanu leczonego, odpowiedzi na lek i rozwoju jakichkolwiek działań niepożądanych. Pamiętaj, aby zrealizować receptę, chyba że lekarz weterynarii wyraźnie zaleci inaczej. Nawet jeżeli wydaje się, że twój koń czuje się lepiej, cały plan leczenia powinien zostać zrealizowany, aby zapobiec nawrotowi choroby. Ten lek może być dostępny w formach i stężeniach nieuwzględnionych w powyższej tabeli. Zawsze należy sprawdzić etykietę i literaturę dołączoną do leku dotyczącą postaci i stężenia i NIE UŻYWAĆ kalkulatora, jeśli informacje różnią się.

Dostępnych jest wiele preparatów. Bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem weterynarii dotycząca dawkowania i podawania.

Skutki uboczne

Skutki uboczne stosowania penicylin są rzadkie u zwierząt.

Środki ostrożności

Penicylin nie należy podawać zwierzętom, u których wystąpiła reakcja alergiczna na antybiotyki z tej grupy lub na antybiotyki z grupy cefalosporyn, ze względu na możliwość wystąpienia reaktywności krzyżowej. We wszystkich przypadkach, rada i recepta wydana przez doświadczonego lekarza weterynarii ma ogromne znaczenie w określeniu, co jest najlepsze dla każdego indywidualnego przypadku zwierzęcia.

Kilka form penicylin jest zatwierdzonych przez FDA do stosowania u koni. Penicyliny są lekami na receptę i prawo federalne Stanów Zjednoczonych ogranicza te leki do stosowania przez lub na zgodne z prawem pisemne lub ustne zlecenie licencjonowanego lekarza weterynarii.

Interakcje

Antybiotyki penicylinowe nie powinny być łączone z antybiotykami bakteriostatycznymi, takimi jak erytromycyna, tetracyklina lub neomycyna.

Amicylina może wpływać na aktywność ryfampiny.

Duże dawki niektórych penicylin były związane z krwawieniem u ludzi. Penicyliny te powinny być ściśle monitorowane podczas stosowania u koni, szczególnie tych otrzymujących doustne antykoagulanty lub heparynę.

Przedawkowanie

Bardzo duże dawki lub przedawkowanie penicylin może powodować objawy neurologiczne. Konie z obniżoną czynnością nerek mogą być bardziej narażone na wystąpienie działań niepożądanych.

.