By Renn Tumlison
Opos (Didelphis virginianus) jest wielkości kota. Ten ssak jest nocny (aktywny w nocy) i jest samotny, z wyjątkiem samic niosących swoje młode. Jest to prymitywne zwierzę, ponieważ jest to marsupial (co oznacza, że opiekuje się swoimi dziećmi w torbie), ale czasami jest niedokładnie nazywany „żywą skamieliną”. Opos jest jedynym marsupialem znalezionym w Ameryce Północnej.
Wcześniejsi europejscy odkrywcy nie byli zaznajomieni z żadną formą ssaka, który posiadał worek. W 1774 r. Du Pratz opisał zwierzę z Luizjany i, z braku lepszej nazwy, nazwał je szczurem drzewnym, ponieważ wspinało się po drzewach i melinowało w ich dziuplach. Chociaż ogon oposa ma niewiele włosów, nie jest spokrewniony z gryzoniem. Oposy mogą działać jako rezerwuary dla niektórych chorób, ale podobno nie często mają wściekliznę, a oni wydają się być nie dotknięte przez ukąszenie żmij, takich jak grzechotniki.
Po ciąży mniej niż dwa tygodnie, młode rodzą się w około wielkości fasoli navy lub pszczoły miodnej. Więcej niż 20, ale zwykle mniej, potomstwo może się urodzić. Embrio-jak noworodki wspiąć się przez włosy matki brzucha, aby osiągnąć worek, lub marsupium, a następnie zlokalizować jeden z trzynastu dostępnych sutków i karmić przez około dwa miesiące. Przez kolejny miesiąc są noszone na plecach matki. Wszelkie noworodki, które nie osiągnęły marsupium i zlokalizować sutek umarł.
Opossums są wszystkożerne, a oni jeść o wszystko: bezkręgowce, żaby, węże, ptaki, małe ssaki, persimmons i inne owoce. Żywność często jest zabierana jako padlina, więc oposy są przyciągane na pobocza dróg, aby żywić się zabitymi zwierzętami.
Przyciąganie do poboczy dróg oznacza również narażenie na kontakt z pojazdami; w rezultacie, oposy również zostają zabite. Oposy nie reagują dobrze na światła, więc nocne podejście pojazdu może być jeszcze bardziej śmiertelne. Generalnie wolno biegający opos może syczeć, ślinić się i pokazywać 50 zębów (najwięcej ze wszystkich ssaków w Arkansas), jeśli jest zagrożony. Agresywny wyświetlacz nie działa przeciwko car.
Jeśli zachowanie nie działa przeciwko drapieżnikowi, zwierzę może „play possum,” w którym jednostka może przewrócić i grać martwy, podczas gdy ślinienie się z językiem wiszące i oczy zamknięte. Może nawet wydzielać nieprzyjemny zapach. Większość drapieżników pragnie żywej ofiary – więc opos jest pozostawiony w spokoju.
Podczas zimnej pogody, oposy mogą pozostać w jamie, aby chronić swoje cienkie, bezwłose uszy i ogon przed odmrożeniami. Brak długich włosów na ogonie, a także jego zdolność do palców, pozwala ogonowi zapewnić stabilność podczas wspinaczki.
Tylko młode oposy mogą przez krótki czas zwisać za ogon, ponieważ starsze są zbyt ciężkie, aby zwisać.
Stopy są dobrze przystosowane do wspinaczki. Aby mocno chwycić kończyny, duży palec (lub haluks) na tylnej stopie jest przeciwstawny jak ludzki kciuk.
Opuszki palców mają również „grzbiety tarcia” we wzorach jak ludzkie odciski palców. Co więcej, spody palców są pokryte mięsistymi zgrubieniami, które zapewniają zwiększone tarcie. 
Poduszki stóp również pomagają w zapewnieniu przyczepności podczas wspinaczki. Palmarne poduszki stóp (przednia stopa) i plantarne poduszki stóp (tylna stopa) mają grzbiety cierne. Poduszki stóp na przedniej stopie ułożone są w trzy pary (lewe zdjęcie) ukształtowane w sposób umożliwiający przedniej stopie „szczypanie” w gałęzie (prawe zdjęcie).
.