Oceania, zbiorowa nazwa dla wysp rozrzuconych w większości na Oceanie Spokojnym. Termin ten, w swoim najszerszym znaczeniu, obejmuje cały wyspiarski region między Azją a Amerykami. Bardziej powszechna definicja wyklucza wyspy Ryukyu, Kuryle i Aleuty oraz archipelag japoński. Najbardziej popularna definicja Oceanii poszerza jej granice poprzez wykluczenie Indonezji, Tajwanu i Filipin, ponieważ ludy i kultury tych wysp są bardziej zbliżone historycznie do kontynentu azjatyckiego. Oceania zatem, w swoim najbardziej ograniczonym znaczeniu, obejmuje ponad 10 000 wysp, o łącznej powierzchni lądowej (wyłączając Australię, ale włączając Papuę Nową Gwineę i Nową Zelandię) około 317 700 mil kwadratowych (822 800 km kwadratowych).
Oceania została tradycyjnie podzielona na cztery części: Australazję (Australia i Nowa Zelandia), Melanezję, Mikronezję i Polinezję. Jeszcze 33 000 lat temu w tym regionie, z wyjątkiem Australazji, nie żyły żadne istoty ludzkie. Chociaż naukowcy nie zgadzają się co do szczegółów, ogólnie popierają teorię, która mówi o pochodzeniu ludów wyspiarskich z Azji Południowo-Wschodniej. Do 2000 roku w Oceanii (z wyłączeniem Australii) żyło około 12 milionów wyspiarzy, a wiele rdzennych kultur zostało zrewolucjonizowanych przez intensywny kontakt z grupami nie-oceanicznymi, które napłynęły z różnych części świata zachodniego. (Sztuka tego regionu jest omawiana w kilku artykułach; patrz sztuka i architektura, Oceanic; muzyka i taniec, Oceanic; i literatura Oceanic). Pop. (2001 est.) łącznie z Australią, 31,377,000.