Morski Biome: Facts, Pictures, Ecosystems, Species & Threats

Biome morski jest największym biome, i jednym z najważniejszych pod względem bioróżnorodności. Na tej stronie znajdziesz wprowadzenie do biomu morskiego i do różnych ekosystemów, które zawiera.

Indeks strony biomu morskiego
Co to jest biom morski?
Strefy oceaniczne
Morskie ekosystemy i siedliska
Ekosystem rafy koralowej
Ekosystem oceanu
Ekosystem estuarium
Różnorodność biologiczna w obrębie biomu morskiego
Zagrożenia dla biomu morskiego
Further Reading
Sources

Indeks strony biomu morskiego

Co to jest biom morski?
Ocean Zones
Ecosystems And Habitats
Coral Reef Ecosystem
Ocean Ecosystem
Estuary Ecosystem
Ekosystem

Różnorodność biologiczna w obrębie biomu morskiego
Zagrożenia dla biomu morskiego
Dalsza lektura

Co to jest biom morski?

Biomet morski jest największym biometem na świecie, obejmującym trzy czwarte powierzchni Ziemi. Typy ekosystemów znalezionych w tym biome są oceany, rafy koralowe, i ujścia rzek; wszystkie są słonowodne środowiska. W morskim biome jest pięć głównych oceanów: Atlantycki, Spokojny, Indyjski, Arktyczny i Południowy. Morski biome obejmuje również wiele zatok i zatoczek.

Biome morski obsługuje szeroką gamę organizmów, a zdrowe oceany są również niezbędne dla życia na lądzie. Algi morskie dostarczają dużą część tlenu na świecie i pochłaniają dużą ilość atmosferycznego dwutlenku węgla.

Możesz dowiedzieć się więcej o zwierzętach oceanicznych na tej stronie: Ocean Animals List with Pictures & Facts

Średnia temperatura wody w morzu wynosi około 39 stopni Fahrenheita (cztery stopnie Celsjusza), ale może być zimniejsza lub cieplejsza w oparciu o kilka parametrów, takich jak lokalizacja i głębokość. Najzimniejszym oceanem jest Ocean Arktyczny, ze średnią temperaturą 28 stopni Fahrenheita (-2,22 stopni Celsjusza).

Strefy oceaniczne

Zdjęcie zrobione w pobliżu najgłębszej części oceanu: Rowu Mariańskiego. Zdjęcie dzięki uprzejmości Submarine Ring of Fire 2006 Exploration, NOAA Vents Program

Ocean jest podzielony na trzy pionowe strefy, które są oparte na głębokości: strefa eufotyczna, dysfotyczna i afotyczna.

Strefa eufotyczna jest obszarem, przez który może przenikać światło i gdzie zachodzi zdecydowana większość fotosyntezy. Ta strefa ma głębokość około 656 stóp (200 metrów).

Warstwą środkową jest strefa dysfotyczna lub mezopelagiczna, znana również jako „strefa zmierzchu” oceanu. Ta strefa wydaje się głęboki niebieski do czarnego koloru, ponieważ mniej światła może dotrzeć tutaj.

Trzecia warstwa nazywa się strefa afotyczna, a warstwa ta jest całkowicie ciemna. Jest ona również bardzo zimna i podtrzymuje niewiele życia. Ta strefa stanowi około 80% oceanu.

Najgłębszą częścią oceanu jest Rów Mariański, który ma 36 200 stóp (10 000 metrów) głębokości, czyli jest głębszy niż Mount Everest jest wysoki!

Możesz dowiedzieć się więcej o Rowie Mariańskim na tej stronie: Mariana Trench Facts

Morskie ekosystemy i siedliska

Istnieją trzy główne ekosystemy występujące w biome morskim: ocean, rafy koralowe i ujścia rzek. Każdy z nich ma kilka siedlisk, które wspierają zróżnicowane życie morskie i są całkiem różne w swoich cechach.

Ekosystem rafy koralowej

Rafy koralowe są niezwykle zróżnicowane i można je znaleźć na całym świecie, od regionów tropikalnych do tych, które są bardzo zimne.

Polipy koralowe są zwierzętami, które są głównie odpowiedzialne za budowanie raf. Odkryto tysiące gatunków koralowców, które mogą przybierać różne formy, z niektórymi budującymi duże i kolorowe kolonie, podczas gdy inne są bardziej samotne i mniejsze w rozmiarze.

Refy tworzą się, gdy koralowce rosną blisko brzegu. Większość raf koralowych nazywana jest rafami przyfrontowymi, ponieważ przylegają one do linii brzegowej kontynentu lub wyspy.

Koralowce rosną powoli, dlatego tworzenie się raf trwa długo. Najszybciej rosnący koral rośnie w tempie sześciu cali (15 cm) rocznie, ale większość będzie rosnąć mniej niż cal w ciągu 12 miesięcy.

Największą rafą koralową jest Wielka Rafa Koralowa, która znajduje się u wschodnich wybrzeży Australii. Zaczął rosnąć 20.000 lat temu i teraz rozpiętości 1600 mil (2.600 km). Jest tak duża, że można ją zobaczyć z kosmosu!

Wielka Rafa Koralowa w Australii jest największą rafą koralową na świecie.

Więcej informacji o Wielkiej Rafie Koralowej można znaleźć na tej stronie: Wielka Rafa Koralowa Fakty

Choć rafy koralowe pokrywają mniej niż 2% dna oceanu, szacuje się, że około 25% wszystkich gatunków oceanicznych zależy od raf koralowych pod względem pożywienia i schronienia.

Wielu gatunków używa również raf koralowych jako żłobków do wychowywania swoich młodych.

Ekosystem oceanu

Ekosystem oceanu jest największym z ekosystemów znajdujących się w obrębie biomu morskiego. Jest on podzielony na cztery strefy horyzontalne: międzypływową, pelagiczną, bentosową i abisalną.

Strefa międzypływowa jest tam, gdzie ocean spotyka się z lądem, i różni się wyglądem w zależności od położenia geograficznego i pory dnia. Strefa ta jest czasami zanurzona, a czasami odsłonięta, ponieważ fale i pływy wpływają i wypływają.

W niektórych regionach strefa międzypływowa jest skalista. Na skraju tej strefy, skały są zwykle odsłonięte i są domem tylko dla garstki alg i mięczaków. Formy życia stają się bardziej zróżnicowane i obfitsze na skałach, które są zazwyczaj zanurzone. Ten skalisty obszar jest domem dla alg i małych zwierząt, w tym ślimaków, krabów, gwiazd morskich i małych ryb.

Dno strefy międzypływowej jest odsłonięte tylko na najniższych pływach i jest domem dla większych ryb, wodorostów i bezkręgowców. W przeciwieństwie do brzegu skalistego, brzegi piaszczyste są mniej zróżnicowane. Fale powodują ciągłe przemieszczanie się błota i piasku, co utrudnia roślinom i algom osiedlanie się. Ten region jest głównie domem dla robaków, małży, skorupiaków, krabów i ptaków przybrzeżnych.

Strefa pelagiczna znajduje się dalej od lądu i jest domem dla wielu gatunków ryb i niektórych ssaków, takich jak wieloryby i delfiny.

Ten region jest chłodniejszy niż strefa międzypływowa, a temperatura zmienia się na różnych głębokościach z powodu stratyfikacji termicznej i mieszania się ciepłych i zimnych prądów. W tej strefie flora składa się na ogół z wodorostów powierzchniowych.

Poniżej strefy pelagicznej znajduje się strefa bentosowa, która obejmuje dno morskie. Dno tej strefy składa się z piasku, mułu i martwych organizmów. Temperatura w tym miejscu jest zimna i obniża się wraz ze wzrostem głębokości w kierunku strefy abisalnej, która jest najgłębszą częścią oceanu.

Strefa bentosowa jest bogata w składniki odżywcze, a więc stanowi zaplecze dla szerokiej gamy fauny, w tym bakterii, grzybów, gwiazd morskich, robaków morskich, ukwiałów morskich i ryb. Podstawową florą w tej strefie są wodorosty.

Strefa abisalna jest najgłębszą strefą i często jest ciemna, ponieważ światło nie może przeniknąć tak głęboko. W rezultacie, woda tutaj jest bardzo zimna. Jest ona również bogata w tlen, ale uboga w składniki odżywcze.

Wentyle hydrotermalne znajdują się w strefie abisalnej. Wyziewy te emitują duże ilości siarkowodoru i innych minerałów, które wspierają kilka rodzajów bakterii chemosyntetycznych. To z kolei zapewnia pożywienie bezkręgowcom i rybom.

Ekosystem estuarium

Estuaria powstają, gdy słona woda z oceanu miesza się ze słodką wodą z lądu. Inne nazwy estuariów obejmują zatoki, laguny, wloty, porty, tereny podmokłe, dźwięki i bagna, i różnią się wielkością.

Estuaria mają pływy i doświadczają zmian związanych nie tylko z mieszaniem się wody słodkiej i słonej, ale także z przypływami i odpływami. Zwierzęta i rośliny, które tu żyją, muszą zatem być przystosowane do radzenia sobie z wyzwaniami związanymi nie tylko ze zmianami fizycznymi, takimi jak wzrost i spadek pływów, ale także z różnicami w składzie chemicznym wody, takimi jak zasolenie.

Mimo tych wyzwań, ujścia rzek są jednymi z najbardziej produktywnych ekosystemów na Ziemi. Są one domem dla szerokiego wachlarza flory i fauny, w tym ryb, skorupiaków, mięczaków, robaków morskich, traw morskich, alg, planktonu i namorzynów.

Liczba zwierząt polega na ujściach rzek jako miejscach gniazdowania i rozmnażania. Wiele gatunków rekinów wykorzystuje estuaria jako obszar do posiadania młodych. Młode mogą korzystać z ujść rzek dla pożywienia i schronienia, dopóki nie będą gotowe do wypłynięcia na otwarty ocean.

Różnorodność biologiczna w obrębie biomu morskiego

Wieloryb zabójca jest drapieżnikiem szczytowym w biomie morskim.

Listę interesujących zwierząt morskich można zobaczyć na tej stronie: Ocean Animals List with Pictures & Fakty

Biome morski obejmuje szereg siedlisk, a więc nie jest zaskoczeniem, że jest domem dla ogromnego wachlarza roślin i zwierząt.

Morski łańcuch pokarmowy rozpoczyna się od maleńkiego fitoplanktonu – jednokomórkowych organizmów, takich jak glony, które wytwarzają własne pożywienie w procesie fotosyntezy.

Fitoplankton jest zjadany przez większy zooplankton, krewetki i inne małe zwierzęta. Następnie w łańcuchu pokarmowym są większe zwierzęta, w tym osiadłych gatunków, takich jak koralowce i mollusks.

Powyżej nich są bardziej mobilne zwierzęta, takie jak skorupiaki, kalmary i meduzy, węgorze, węże i ryby. Na szczycie morskiego łańcucha pokarmowego są drapieżniki wierzchołkowe, do których należą wieloryby zabójcy i żarłacze białe.

Większość życia w biosferze morskiej znajduje się w pierwszych 200 metrach. Na większych głębokościach, mniej światła może przenikać, a gęstość populacji szybko spada. Istnieją jednak pewne organizmy występujące na większych głębokościach, w tym gatunki małż i robaków morskich.

Ocean jest domem dla prawie 200 000 zidentyfikowanych gatunków, jednak przy ogromnej większości światowych oceanów pozostających niezbadanymi, rzeczywista liczba organizmów żyjących w oceanach świata może być liczona w milionach.

Zagrożenia dla biomu morskiego

Zanieczyszczenie plastikiem na indyjskiej plaży.

Zmiany klimatu i zanieczyszczenia są jednymi z największych zagrożeń dla biomu morskiego.

Zmiany klimatu zmieniają kilka cech siedlisk oceanicznych poprzez wzrost temperatury i zakwaszenie.

Wzrastające temperatury mogą wpływać na gatunki na kilku poziomach, zmieniając nie tylko ich rozmieszczenie, ale także rozmieszczenie ich ofiar lub roślin, którymi się żywią. Wahania temperatur mogą mieć również szkodliwy wpływ na rozmnażanie i rozwój. Niektóre gatunki znikają całkowicie, takie jak niektóre gatunki koralowców, które doświadczają szybkiego wybielania jako temperatury ciepła, co ostatecznie prowadzi do ich śmierci.

Zanieczyszczenie jest również szkodliwe dla ekosystemów morskich. Plastik jest jednym ze źródeł zanieczyszczenia z 8 milionów ton plastiku kończy się w oceanach każdego roku. Aby umieścić to w pewnym kontekście, zanieczyszczenia z tworzyw sztucznych stanowi 80% wszystkich odpadów morskich znalezionych w całej kolumnie wody. Powoduje to kilka problemów, ponieważ gatunki połykają lub zaplątują się w te śmieci, co może prowadzić do poważnych obrażeń lub śmierci.

Zanieczyszczenia plastikowe nie tylko stwarzają problemy dla życia morskiego, ale mogą również wpływać na ludzi. Mikroplastiki, które często są niewidoczne gołym okiem, zostały znalezione w wodzie z kranu, piwie, soli i wszystkich próbkach wody pobranych z oceanu.

Chemikalia stosowane w produkcji plastiku mogą zakłócać kilka procesów w organizmie ludzi i dzikich zwierząt, a także okazały się mieć właściwości rakotwórcze.

Inne oddziaływania na biosferę morską obejmują przełowienie, zanieczyszczenie ściekami rolniczymi i przemysłowymi oraz niszczenie siedlisk.

Wielu ludzi polega na oceanach w celu zdobycia pożywienia, źródła dochodu i rekreacji. Plany ochrony i zarządzania muszą odnosić się do tych kwestii, abyśmy mogli zapewnić, że nasze praktyki stają się zrównoważone w dłuższej perspektywie, jednocześnie minimalizując wpływ na naturę.