Fluorek jest trzynastym najbardziej obfitym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej, obecnym praktycznie we wszystkich wodach. Jednakże poziom fluoru w wodzie pitnej jest zazwyczaj niższy od poziomu terapeutycznego, niezbędnego dla dobrego zdrowia jamy ustnej. Fluoryzacja, czyli proces dodawania fluoru do wody pitnej, przyczyniła się do znacznego zmniejszenia liczby ubytków i utraty zębów i została uznana przez CDC za jedno z 10 wielkich osiągnięć zdrowia publicznego XX wieku. Znaczenie fluorków zostało pierwotnie określone w serii badań porównujących różnice w stanie zdrowia jamy ustnej pomiędzy społecznościami korzystającymi z wód gruntowych o naturalnie wysokim poziomie fluorków a typowym niedoborem fluorków obserwowanym w większości wodociągów powierzchniowych 1,2. Krótki przegląd tych badań jest zawarty w publikacji CDC’s Osiągnięcia w dziedzinie zdrowia publicznego, 1900-1999: Fluoridation of Drinking Water to Prevent Dental Caries 3.
Fluoryzacja wody polega na dostosowaniu zawartości fluorków w wodzie pitnej do optymalnego poziomu. United States Public Health Service zaleca stężenie od 0,7 do 1,2 mg/L lub części na milion (ppm). Wykazano, że fluorki przynoszą korzyści wszystkim ludziom w każdym wieku, a stosowanie fluorków w opiece stomatologicznej jest obecnie powszechnie przyjętą praktyką. W Stanach Zjednoczonych około 72,4% populacji korzystającej z publicznych wodociągów używa wody fluoryzowanej.
Więcej informacji można znaleźć na stronie CDC’s Community Water Fluoridation.
- Dean HT. Endemiczna fluoroza i jej związek z próchnicą zębów. Public Health Rep 1938;53:1443-52.
- Dean HT. O epidemiologii fluoru i próchnicy zębów. In: Gies WJ, red. Fluor w stomatologicznym zdrowiu publicznym. New York, New York: New York Institute of Clinical Oral Pathology, 1945:19-30.
- CDC. Achievements in Public Health, 1900-1999: Fluoryzacja wody pitnej w celu zapobiegania próchnicy zębów. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 1999;48(41):933-940.
.