Zeepaardjes

Zeepaardjes zijn fascinerende zeedieren die inheems zijn in zoutwatergebieden van de tropen tot de gematigde streken. Ze worden “zeepaardjes” genoemd vanwege hun paardachtige kop – zelfs hun wetenschappelijke naam is gebaseerd op het Griekse woord voor paard (Hippocampus). De vinnen aan de zijkanten van hun kop kunnen tot 50 keer per seconde slaan, en hun staart is grijpbaar (kan gebruikt worden om voorwerpen vast te houden of vast te grijpen) zoals die van een aap. Vanuit wetenschappelijk oogpunt worden zeepaardjes geclassificeerd als vissen. Van de 50 soorten zeepaardjes die de wetenschap kent, zijn er minstens zes inheems in de Verenigde Staten en de afgelegen gebieden (Amerikaans Samoa; Baker, Howland en Jarvis eilanden; Guam; Johnston Atoll; Kingman Reef; Midway eilanden; Navassa eilanden; Noordelijke Marianen; Palmyra Atoll; Puerto Rico; U.Amerikaanse Maagdeneilanden; Wakeilanden).

Zeenpaarden zijn betrekkelijk onbeweeglijk en zij leven in habitats zoals mangrovebossen en zeegrasvelden die voedsel (meestal pekelkreeftjes) en beschutting (waaronder camouflage tegen roofdieren) bieden. Zeepaardjes brengen veel tijd in één gebied door door hun staart om onderwaterplanten of koraal te wikkelen. Bij sommige soorten vormen mannelijke en vrouwelijke zeepaardjes monogame broedparen – dat wil zeggen dat ze paren voor het leven.

Een van de meest fascinerende feiten over zeepaardjes is misschien wel dat de mannetjes de jongen ter wereld brengen! Nadat het vrouwtje haar eieren in de broedzak van het mannetje heeft gelegd, bevrucht hij de eieren en verankert zich op een vaste ondergrond om de geboorte af te wachten – soms wel enkele weken lang. De omvang van de wilde populatie is onbekend.

Verschillende kenmerken maken zeepaardjes van nature kwetsbaar voor uitsterven. Hoewel ze inheems zijn in de wateren van meer dan 130 landen, zijn zeepaardjes fragmentarisch verspreid. Zeepaardjes hebben een laag geboortecijfer, met langdurige ouderlijke zorg. Bovendien worden de wateren waarin zij leven vaak door de mens geëxploiteerd – bijvoorbeeld voor visserij of stadsontwikkeling – waardoor hun habitat wordt aangetast en vernietigd. Zeepaardjes zelf worden opzettelijk door mensen geoogst voor de curiosa- en aquariumhandel en voor traditionele geneesmiddelen, zowel in eigen land als internationaal. Er is enige internationale handel in in de Verenigde Staten voorkomende zeepaardjes, maar de meeste handel (wereldwijd en in de Verenigde Staten) is afkomstig uit Azië.

Wetgeving & Regelgeving

Onze inheemse zeepaardjes zijn in de Verenigde Staten en de afgelegen gebieden (hierboven vermeld) in verschillende mate zeldzaam en beschermd, en de wetgeving verschilt van staat tot staat. Er zijn momenteel geen zeepaardjes die voorkomen op de lijst van bedreigde diersoorten (Endangered Species Act), hoewel het dwergzeepaardje door de National Marine Fisheries Service (NMFS) op de lijst van bedreigde diersoorten wordt geplaatst.

Bovendien is het geslacht Hippocampus met ingang van 2004 opgenomen in bijlage II van de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES), op basis van een door de Verenigde Staten ingediend voorstel. Als onderdeel van de opneming in de lijst hebben de CITES-partijen ingestemd met een vrijwillige minimumgroottebeperking voor in het wild verzamelde zeepaardjes , waaraan de Verenigde Staten zich houden. Deze minimumgrootte is bedoeld om mensen ervan te weerhouden onvolwassen zeepaardjes te oogsten die nog geen kans hebben gehad om zich voort te planten en bij te dragen tot de populatie. Om meer te lezen over deze CITES-aanbeveling, klik hier .

CITES-voorschriften erkennen ook dat internationale handel in in gevangenschap gekweekte zeepaardjes , in plaats van in het wild, de verzamelingsdruk op wilde populaties vermindert.
Reist u naar het Caribisch gebied? Bezoek onze rubriek Reizen & Handel op reis in het Caribisch gebied voor meer informatie over het kopen van souvenirs.