Rentevoeten zijn de kosten voor het lenen van geld. Ze geven aan wat kredietverleners verdienen aan het uitlenen van geld. Deze tarieven veranderen voortdurend en zijn afhankelijk van de kredietverstrekker en uw kredietwaardigheid. Rentevoeten houden niet alleen de economie draaiende, maar zorgen er ook voor dat mensen geld lenen, uitgeven en uitlenen. Maar de meesten van ons staan er niet bij stil hoe ze tot stand komen of wie ze bepaalt.
Dit artikel geeft een overzicht van de drie belangrijkste krachten die de rentetarieven bepalen.
Key Takeaways
- Rentevoeten zijn de kosten van het lenen van geld en geven aan wat schuldeisers verdienen voor het uitlenen van geld.
- De centrale banken verhogen of verlagen de kortetermijnrente om de stabiliteit en liquiditeit van de economie te waarborgen.
- De langetermijnrente wordt beïnvloed door de vraag naar Amerikaanse schatkistpapier met een looptijd van 10 en 30 jaar. Een geringe vraag naar langlopende obligaties leidt tot hogere tarieven, terwijl een grotere vraag tot lagere tarieven leidt.
- Detailhandelsbanken bepalen de tarieven ook op basis van de markt, hun zakelijke behoeften en individuele klanten.
- Rentetarieven op individuele leningen worden beïnvloed door de leningsvoorwaarden en de kredietwaardigheid.
Rentetarieven op korte termijn: Centrale banken
In landen met een gecentraliseerd bankmodel worden de korte rentetarieven bepaald door centrale banken. De economische waarnemers van een regering creëren een beleid dat bijdraagt tot stabiele prijzen en liquiditeit. Dit beleid wordt routinematig gecontroleerd, zodat de geldhoeveelheid in de economie niet te groot is, waardoor de prijzen stijgen, en ook niet te klein, waardoor de prijzen kunnen dalen.
In de VS worden de rentetarieven bepaald door het Federal Open Market Committee (FOMC), dat bestaat uit zeven gouverneurs van de Federal Reserve Board en vijf presidenten van de Federal Reserve Bank. Het FOMC komt acht keer per jaar bijeen om de koers van het monetaire beleid en de rentetarieven op korte termijn te bepalen. De acties van centrale banken zoals de Fed zijn van invloed op de korte en variabele rentetarieven.
Als de monetaire beleidsmakers de geldhoeveelheid willen verlagen, zullen zij de rente verhogen, waardoor het aantrekkelijker wordt om geld te storten en minder geld te lenen van de centrale bank. Omgekeerd, als de centrale bank de geldhoeveelheid wil vergroten, verlagen ze de rente, waardoor het aantrekkelijker wordt om geld te lenen en uit te geven.
De Fed funds rate is van invloed op de prime rate – het tarief dat banken berekenen aan hun beste klanten, van wie velen de hoogst mogelijke kredietwaardigheid hebben. Het is ook de rente die banken elkaar berekenen voor overnight leningen.
De Amerikaanse prime rate bleef op 3,25% tussen 16 december 2008 en 17 december 2015, toen deze werd verhoogd tot 3,5%.
Rentetarieven op lange termijn: Vraag naar schatkistpapier
Veel van deze rentetarieven staan los van de Fed funds rate, en volgen in plaats daarvan de rendementen op 10- of 30-jaars schatkistpapier. Deze rendementen zijn afhankelijk van de vraag nadat het Amerikaanse ministerie van Financiën ze op de markt heeft geveild. Een lagere vraag leidt meestal tot hoge rentetarieven. Maar als er veel vraag is naar deze obligaties, kan dit de rente verlagen.
Als u een langlopende hypotheek met een vaste rente, een autolening, een studentenlening of een soortgelijk niet-omschakelbaar consumptief kredietproduct hebt, is dit waar het valt. Sommige jaarlijkse percentages van creditcards worden ook beïnvloed door deze obligaties.
Deze tarieven zijn over het algemeen lager dan de meeste doorlopende kredietproducten, maar zijn hoger dan de prime rate.
Veel spaarrekeningtarieven worden ook bepaald door langlopende schatkistbiljetten.
Deposito & Leningtarieven: Retail Banks
Retailbanken zijn ook deels verantwoordelijk voor het controleren van de rentetarieven. De tarieven voor leningen en hypotheken die zij aanbieden, kunnen veranderen op basis van verschillende factoren, waaronder hun behoeften, de markt en de individuele consument.
Zo kan iemand met een lagere kredietscore een hoger risico op wanbetaling hebben, waardoor hij een hogere rente betaalt. Hetzelfde geldt voor creditcards. Banken zullen verschillende tarieven bieden aan verschillende klanten, en zullen ook het tarief verhogen bij een gemiste betaling, een mislukte betaling of voor andere diensten zoals saldoverboekingen en buitenlandse valuta.
Individuele factoren
Voor elke individuele lening, of het nu gaat om een persoonlijke lening, een hypotheek of de uitgifte van bedrijfsobligaties, kunnen de rentetarieven afwijken van de basistarieven die in de bovenstaande processen zijn vastgesteld. Zo zal een kredietnemer met een hoog risico en een lage kredietscore een hogere rente betalen voor een lening met dezelfde voorwaarden als een kredietnemer met een laag risico en een hoge kredietscore. Bovendien:
- Leningen met een langere looptijd zullen ook een hogere rente hebben dan leningen met een korte looptijd.
- Leningen die door onderpand zijn gedekt, zullen een lagere rente hebben dan ongedekte schulden.
- Obligaties met ingebouwde opties zullen een hogere rente hebben dan obligaties die niet opvraagbaar zijn.
The Bottom Line
Rentevoeten worden voor een groot deel bepaald door centrale banken die zich actief inzetten voor het handhaven van een streefrente. Zij doen dit door rechtstreeks in te grijpen in de open markt via open-markttransacties (OMO), waarbij zij schatkistpapier kopen of verkopen om de kortetermijnrente te beïnvloeden. Deze tarieven werken op hun beurt door in vele andere tarieven, van hypothecaire en autoleningen tot bedrijfsobligaties en bankdeposito’s. Uiteindelijk zullen vraag en aanbod van leningen en krediet op de markt de rentetarieven op de lange termijn dicteren.