Parents don’t want to admit an ugly truth-that sometimes they don’t like their child. Als je je zo voelt en bang bent, is dat niet erg. Ouderschap is uitdagend en vaak emotioneel, vooral wanneer onze kinderen opstandig zijn, geen respect tonen, of niet zijn wie we wilden dat ze waren.
We hebben allemaal verwachtingen over hoe onze kinderen zouden moeten opgroeien en zich zouden moeten gedragen, en wanneer niet aan deze verwachtingen wordt voldaan, kan dat heel pijnlijk zijn. Misschien is je kind niet de persoon die je dacht dat ze zouden zijn: misschien zijn ze niet academisch of uitgaand genoeg, of misschien zijn ze negatief en houden ze ervan om te klagen.
In plaats van je boos en schuldig te voelen, zijn er manieren waarop je een gezondere relatie met je kind kunt opbouwen en kunt houden van wie ze zijn. Hier zijn enkele tips.
Erken je gevoelens
Duw je gevoelens niet weg omdat je je schuldig voelt of denkt dat het verkeerd is om je kind niet aardig te vinden. Je hoeft de emotionele waarheid niet leuk te vinden – je hoeft die alleen maar te erkennen. Verandering kan pas beginnen als je eerlijk tegen jezelf bent over hoe je je voelt. Vraag jezelf af: “Wat voel ik en waarom?”
Het is belangrijk dat u accepteert dat u uw kinderen niet altijd aardig zult vinden – en dat zij u niet altijd aardig zullen vinden.
Ontdek de oorzaak van uw gevoelens
Neem de tijd om na te denken over de hoofdoorzaak van uw gevoelens. Zijn er invloeden van buitenaf die het gedrag van uw kind beïnvloeden, zoals problemen op school? Of heeft het meer te maken met uw vooringenomen verwachtingen?
Misschien vindt u uw kind niet aardig omdat het zo anders is dan u. Of misschien mag u uw kind niet omdat het zich zo gedraagt, opstandig is, zich verzet en een ravage aanricht in uw huis. Dit zijn allemaal begrijpelijke redenen om een hekel aan je kind te hebben. Waarom zou je iemand aardig vinden die je slecht behandelt?
Als dit het geval is, probeer dan te onthouden dat het het gedrag is dat je niet leuk vindt, niet het kind. We kunnen van onze kinderen houden en hun gedrag haten, maar soms raken de twee verstrikt.
Als je goed kijkt, kun je je realiseren dat het haten van je kind meer over jou gaat dan over hen – omdat het te maken heeft met jouw reactie op hun gedrag.
Soms worden we als ouders getriggerd door herinneringen aan onze eigen kindertijd, waardoor we gevoelens van ontoereikendheid, angst of bezorgdheid krijgen. Die gevoelens projecteren we dan op onze kinderen. Als je bijvoorbeeld als kind zware kritiek kreeg omdat je geen geweldig rapportcijfer had, ben je misschien hard voor je kind als het onder een tien zakt. Wees je hiervan bewust en laat het je ouderschap niet beheersen.
Kijk uit naar andere factoren die kunnen bijdragen aan je gevoelens. Bijvoorbeeld, uw kind kan gevangen zitten tussen uw moeilijkheden met uw mede-ouder. Misschien houdt uw mede-ouder (of u) uw kind niet verantwoordelijk voor zijn gedrag.
Beheer uw verwachtingen
Accepteer uw kind voor wie het is, en u kunt toewerken naar een betere relatie. Als je kind anders is dan je verwachtingen, manage die verwachtingen dan.
Bedenk dat uiteindelijk de enige die je kunt controleren, jijzelf bent. Leer de ruimte te vinden tussen de actie van uw kind en uw reactie. Hier kun je leren een kalme ouder te zijn en emotioneel gescheiden te blijven. Hoe je kind zich ook gedraagt, beloof jezelf dat je zult proberen kalm te blijven.
Leer uw kind beter kennen
Maak tijd om iets leuks te doen. Leer wat uw kind leuk vindt en niet leuk vindt en wat hem of haar drijft. Probeer te luisteren zonder te oordelen – kinderen zullen eerder negatief reageren als ze het gevoel hebben dat ze onder de loep worden genomen. Uw kind zal het waarderen dat het de kans krijgt zich open te stellen en u te vertellen hoe het zich voelt.
Blijf positief
Praat tegen uw kinderen alsof u ze aardig vindt, zelfs als u ‘nee’ zegt of consequenties oplegt. Schreeuw niet en spreek op een zachte toon, zodat ze weten dat je om ze geeft. Positief blijven kan moeilijk zijn, vooral als je gefrustreerd bent en je kind niet respectvol is geweest.
Ben toch zo positief mogelijk als je met ze omgaat, want ze pikken negatieve gevoelens snel op en zullen die snel internaliseren of zich er agressief tegen verzetten. En onthoud, de blik op uw gezicht en de toon van uw stem communiceert meer dan uw woorden doen.
Focus op wat goed is en begin voort te bouwen op wat goed is. Wees niet geobsedeerd door het negatieve en probeer niet te veranderen wie je kind is. Je zult een betere relatie hebben als je probeert je kind te prijzen en goed gedrag te bevestigen. Soms oordelen we als ouders te snel. Doe moeite om op te letten wat je zegt. Denk eraan: je kind heeft een coach nodig, geen criticus.
Ten slotte, breng meer speelsheid en minder ernst in je interacties. Erken dat uw kind misschien een probleem heeft, maar dat het uw interacties zijn die hebben geleid tot uw gevoelens van afkeer. Probeer ze te accepteren voor wie ze zijn en van ze te houden zonder je zo druk over ze te maken.
Betracht geen kritiek te leveren
Hier is een truc die voor mij werkt. Ik sta ’s morgens op en zeg tegen mezelf: “Oké, vandaag mag er geen kritiek uit mijn mond komen.” Ik maak het een zeer bewuste gedachte en activiteit. Het is zo automatisch voor sommigen van ons om kritiek te geven, en de helft van de tijd, weten we niet eens dat we het doen. Dus maak er een bewuste inspanning van.
Noteer wanneer je kind iets goed doet. Wijs op de sterke punten van uw kind en beschrijf wat u ziet. U kunt bijvoorbeeld zeggen:
“Je zag eruit alsof je op het punt stond tegen je broer te schreeuwen, maar ik zag hoe je jezelf vermande en wegliep. Hoe deed je dat? Dat was indrukwekkend.”
Als je dit kunt doen, zal het jullie beiden helpen een waardering voor elkaar te krijgen.
Wanneer er een persoonlijkheidsclash is met je kind
Wat als jullie persoonlijkheden gewoon botsen? Misschien is je kind niet de vriend die jij zou hebben gekozen. Misschien zijn jullie te verschillend of lijken jullie te veel op elkaar. De problemen beginnen als je veel teleurstelling over iemand koestert en probeert hem of haar op de een of andere manier te veranderen. Dat is wanneer de negatieve cyclus begint.
Bedenk dat je kind niet je vriend is. Uw rol als ouder is uniek, en u kunt vriendelijk zijn zonder per se een vriend te zijn.
Inzicht in het feit dat je niet de vriend van je kind hoeft te zijn, kan je helpen in het reine te komen met wie je kind is – en hem of haar te accepteren.
Conclusie
Door verantwoordelijkheid te nemen voor je emoties en een inspanning te leveren, laat je je kind zien dat je wilt dat het beter gaat. Zeg tegen je kind:
“Ik weet dat we het in het verleden niet altijd goed met elkaar hebben kunnen vinden omdat ik te hard voor je ben geweest. Ik verontschuldig me en werk eraan.”
Die inspanning zal een lange weg gaan met je kind. Kalmeer, accepteer je kind, en help het de persoon te worden die het behoort te zijn.