In de Verenigde Staten zijn gezondheidsverschillen verschillen tussen specifieke bevolkingsgroepen die van invloed zijn op hun toegang tot en het bereiken van optimale gezondheidszorg. Gezondheidsverschillen worden gemeten in ziektelast, prevalentie, sterfte, ziekte-incidentie, en andere ongunstige uitkomsten. Hoewel de term synoniem is met ongelijkheden tussen raciale en etnische groepen, kunnen deze verschillen bestaan in vele andere dimensies, zoals geografische locatie, geslacht, seksuele geaardheid, leeftijd, sociaaleconomische status en invaliditeitsstatus. Hier zijn een paar dimensies waarin gezondheidsverschillen momenteel bestaan.
Dispariteiten met COVID-19
De SARS-CoV-2 (COVID-19) pandemie van 2020 heeft de ongelijkheden in de gezondheidszorg benadrukt als het gaat om etnische minderheden. Volgens een rapport gepubliceerd in JAMA suggereren geografische gegevens per ras/etniciteit dat Afro-Amerikanen en Latino’s een onevenredig zware last dragen van COVID-19-gerelateerde resultaten. Hoewel de werkelijke impact wellicht pas duidelijk zal worden na afloop van de pandemie, blijkt nu al uit voorlopige gegevens dat er een consistent patroon van raciale/etnische ongelijkheden bestaat. In Chicago bijvoorbeeld zijn er per 100.000 het meest gevallen onder zwarten en latino’s, en deze twee groepen hebben ook te maken met een hoger sterftecijfer in vergelijking met blanke tegenhangers. Vergelijkbare bevindingen werden waargenomen in New York City op het hoogtepunt van de uitbraak van de stad in mei, toen een hoger leeftijdsgecorrigeerd COVID-19-sterftecijfer werd waargenomen onder Latino’s (187 per 100.000) en Afro-Amerikanen (184 per 100.000) in vergelijking met blanke (93 per 100.000) inwoners.
Deze rapporten, zoals de auteurs opmerken, zijn een teken dat preventie-inspanningen, zoals schuilen op een veilige plaats en sociale afstand, minder voordeel kunnen hebben bij Afro-Amerikaanse en Latino-populaties. Zoals de auteurs van het rapport schreven: “Inzicht in de redenen voor de eerste meldingen van overmatige sterfte en economische ontwrichting in verband met COVID-19 onder populaties met gezondheidsverschillen kan de wetenschappelijke, volksgezondheids- en klinische gemeenschap in staat stellen om efficiënt interventies uit te voeren om deze uitkomsten te verzachten, vooral als er substantiële ziekte opduikt in de herfst van 2020 of daarna.”
Gezondheidsverzekeringsverschillen
Onderzoek toont aan dat de dekking van de ziektekostenverzekering aanzienlijk verschilt tussen raciale en etnische groepen in de VS, wat saillant is omdat onverzekerde mensen grote belemmeringen ondervinden bij het krijgen van toegang tot de beste gezondheidszorg. Afro-Amerikanen en Hispanics hebben meer kans om op volwassen leeftijd onverzekerd te zijn dan blanken. Volgens onderzoekers dragen een laag inkomen en de neiging om te werken in banen zonder gezondheidsvoordelen in hoge mate bij aan de hoge percentages onverzekerden onder zwarte mensen. Studies suggereren dat deze laagbetaalde banen te veel betalen om in aanmerking te komen voor overheidsbijstand, maar te weinig om een particuliere verzekering af te sluiten. Onderzoek toont ook aan dat een gebrek aan arbeidsgebonden verzekering een belangrijke reden is voor de hoge percentages onverzekerden onder Hispanics. Bovendien is de toegang tot een ziektekostenverzekering niet alleen gekoppeld aan werkgelegenheid, maar ook aan het hebben van een huwelijk, en Afro-Amerikanen en Spanjaarden hebben minder kans om te trouwen in vergelijking met niet-Spaanse blanken, en van degenen die wel trouwen, zijn de echtscheidingspercentages hoger. In een artikel in Population Research and Policy Review wordt het volgende opgemerkt: “Patiënten die geen stabiele verzekering hebben, nemen hun medische beslissingen mogelijk in de verwachting dat zij hun verzekering zullen verliezen. Zij kunnen een voorkeur hebben voor kortetermijnoplossingen of behandelingsplannen die minder follow-ups vereisen. Een grotere verwachting dat de patiënt of de arts de verzekering zal verliezen, kan bijdragen aan vooroordelen bij het doorverwijzen naar specialisten en het ondergaan van chirurgische ingrepen.”
Dispariteiten in ziekte-uitkomsten
Gezondheidsverschillen hebben ook invloed op ziekte-uitkomsten. Uit een recente studie bleek bijvoorbeeld dat patiënten met een beroerte in plattelandsgebieden minder toegang hebben tot geavanceerde behandelingen dan mensen in stedelijke gebieden, en daardoor een grotere kans hebben om te sterven. Zoals opgemerkt door het National Cancer Institute (NCI), hebben mensen met een lagere sociaaleconomische status (SES) ook een onevenredig hoger sterftecijfer door kanker dan mensen met een hoger inkomen. Het NCI zegt dat “SES een belangrijke rol lijkt te spelen bij het beïnvloeden van de prevalentie van gedragsgerelateerde risicofactoren voor kanker (bijvoorbeeld roken van tabak, lichamelijke inactiviteit, obesitas, overmatig alcoholgebruik en gezondheidstoestand), evenals bij het opvolgen van aanbevelingen voor kankerscreening”. Bovendien merkt het NCI op dat mensen die in medisch achtergestelde gebieden wonen, meer kans hebben om te worden gediagnosticeerd met ziekten in een laat stadium, zoals kanker, diabetes en hartaandoeningen, waardoor hun sterftekansen toenemen.
Nutrition Disparities
Een gezond dieet dat bestaat uit fruit en groenten en weinig suiker en verwerkte voedingsmiddelen is essentieel voor het behoud van iemands gezondheid. De mogelijkheid om zich aan een dergelijk dieet te houden is echter grotendeels afhankelijk van de toegang tot voedsel. Volgens een rapport gepubliceerd in The New England Journal of Medicine, toonde een eerdere studie van voedingstrends onder Amerikaanse volwassenen tussen 1999 en 2012 algemene verbeteringen aan in het Amerikaanse dieet, waarbij het percentage mensen met een dieet van slechte kwaliteit daalde van bijna 60% naar 45,6%. Een aanvullende analyse onthulde echter verslechterende verschillen in voeding op basis van etniciteit, sociaaleconomische status en opleidingsniveau.
De auteurs van het NJEM-rapport schreven dat: “Mensen die te maken hebben met voedselonzekerheid en in voedselwoestijnen wonen, hebben mogelijk voornamelijk toegang tot goedkope, energierijke bewerkte voedingsmiddelen. Belemmeringen voor de toegang tot hoogwaardig, voedzaam voedsel zijn op hun beurt belangrijke factoren voor de body-mass index van mensen. De algemene prevalentie van obesitas onder Amerikaanse volwassenen is 42,4%, maar volgens de Centers for Disease Control and Prevention worden zwarte (49,6%), inheemse Amerikaanse (48,1%) en Latinox (44,8%) volwassenen onevenredig zwaar getroffen. Obesitas is op zijn beurt gekoppeld aan tal van chronische ziekten, waaronder hart- en vaatziekten en diabetes – aandoeningen die aanzienlijk bijdragen aan sterfte en disability-adjusted life-years in de Verenigde Staten en die ook onevenredig grote gevolgen hebben voor onderbedeelde raciale en etnische bevolkingsgroepen.”
Wat kan er worden gedaan?
Helaas is er weinig consensus over wat er kan worden gedaan om de gezondheidsverschillen in de VS recht te trekken. Het Congres heeft echter het National Center of Minority Health Disparities opgericht en het ministerie van Volksgezondheid en Human Services (DHHS) verplicht het National Health Disparities Report uit te brengen. Volgens een rapport van de Kaiser Family Foundation zijn er vier brede beleidsgebieden die moeten worden aangepakt in de strijd tegen gezondheidsverschillen:
- Bewustmaking van het publiek en de zorgverleners van raciale/etnische ongelijkheden in de zorg.
- Uitbreiding van de dekking van de ziektekostenverzekering.
- Verbetering van de capaciteit en het aantal zorgverleners in gemeenschappen met een lage bevolkingsdichtheid.
- Vergroting van de kennisbasis over oorzaken en interventies om ongelijkheden te verminderen.