Wat is soca-muziek?
Dit materiaal is vooral bedoeld voor mensen die nieuw zijn in het muziekgenre dat soca heet. Als artiest die de afgelopen acht jaar soca-nummers heeft opgenomen en soca-wedstrijden in het Caribisch gebied heeft gewonnen, zal ik een nederige poging doen om een uitgebreide inleiding tot de soca-muziek te geven.
Socamuziek is ontstaan op het Caribische eiland Trinidad en Tobago. Algemeen wordt aangenomen dat het is gecreëerd door Lord Shorty (geboren Garfield Blackman). Hij merkte dat de Calypso-muziek bedreigd werd door de populairdere reggaemuziek en uitsterfte en probeerde een nieuwe hybride muziek te creëren die aantrekkelijker was voor de massa. Hij fuseerde Indische muziek met calypso muziek en dit resulteerde in een meer energieke hybride genaamd solka, die later bekend werd als soca. Lord Shorty introduceerde soca aan de wereld in 1973 met zijn hit, Indrani.
Natuurlijk verschilt de soca-muziek van de jaren zeventig sterk van wat er vandaag bestaat. Vandaag de dag zijn er twee hoofdtypen, namelijk Power Soca en Groovy Soca. Wat is het belangrijkste verschil tussen de twee?
Power soca muziek is erg snel, met tempi van rond de 160 beats per minuut. De muziek is grotendeels instructief van aard. Soca kunstenaars gedijen op het motiveren van het publiek om te reageren op hun dansinstructies. Power soca muziek is vooral muziek om op te springen, zwaaien en “wijn” te drinken. (“Wijn” is afgeleid van het woord “wind” en is een soort dans die bestaat uit heupbewegingen). De reactie van het publiek is de sleutel.
Trinidadiaanse soca artiest, Superblue is gecrediteerd voor het starten van de “jump and wave” rage. Zijn succes met deze stijl van soca was zo ongelooflijk dat sindsdien de meeste soca-liedjes worden geschreven met publieksreactie in het achterhoofd.
Heden ten dage is de uitdaging voor power soca songwriters om liedjes te schrijven die het publiek kunnen ontroeren maar geen herhaling zijn van het jump and wave thema. Dit is niet de gemakkelijkste taak vanwege de aard van het festival waar de soca muziek om draait. Soca muziek is grotendeels carnavalsmuziek. Aangezien carnaval draait om springen en zwaaien, moet de muziek die het carnaval aandrijft in staat zijn om een dergelijke activiteit teweeg te brengen. Steeds meer artiesten slagen erin liedjes te schrijven die niet noodzakelijk gebaseerd zijn op “springen en zwaaien” of zwaaien met lappen en vlaggen. In een poging om uit de monotonie te blijven, zijn thema’s als liefde, vrede en saamhorigheid heel gewoon geworden.
Groovy soca muziek is aantoonbaar een beter middel om soca muziek internationaal vooruit te stuwen. Het is veel langzamer, rond 115 beats per minuut. Deze nieuwere vorm van soca maakt het mogelijk een breder scala van onderwerpen aan te snijden. In tegenstelling tot de totale uitzinnigheid waartoe power soca aanleiding geeft, is groovy soca muziek om langzaam op te swingen en te dansen. Artiesten als Kevin Lyttle en Rupee hebben aangetoond dat dit soort muziek zeer geschikt is voor de mainstream muziekmarkten, met internationale hits als respectievelijk “Turn Me On” en “Tempted To Touch”. Een andere artiest die internationale erkenning heeft gekregen met groovy/crossover soca is de Barbadiaanse artieste Alison Hinds.
Ik geloof dat snelle en groovy soca-muziek naast elkaar moeten blijven bestaan. Ik accepteer graag alle variaties van soca en zet geen van beide tegenover elkaar. Muziek is dynamisch. Door de geschiedenis heen is geen enkel genre ooit hetzelfde gebleven en worden er voortdurend hybriden gecreëerd.
Naast power- en groovy soca zijn er nog andere soorten soca-muziek, zoals ragga soca en chutney soca.
Ragga soca is een fusie van dancehall en soca muziek. Ragga soca artiesten zijn onder andere Trinidians, Bunji Garlin en Maximus Dan.
Chutney soca is een mix van Oost-Indiase chutney muziek en soca. Chutney soca is een up-tempo, ritmisch soort lied, begeleid door traditionele Indiase muziekinstrumenten, zoals de dholak, tassa, het harmonium en de dhantal.
De grens tussen de verschillende soorten soca-muziek is steeds minder duidelijk te trekken. Het is soms erg moeilijk en controversieel om aan te geven wat nu groovy, power of ragga soca is. Er vindt zoveel samensmelting plaats dat het vaak moeilijk is om uit te maken of een lied werkelijk een soca lied is. Sommigen hebben bijvoorbeeld beweerd dat Alison Hinds’ hit “Roll It Gal” niet echt een soca-song is, maar een R&B-song met een West-Indische invloed. Ik ben het daar niet mee eens, maar het toont wel aan dat er geen duidelijke scheidslijnen en definities zijn. Soca-muziek is, net als andere muziekvormen, een kunst en kan niet tot een specifieke of exclusieve vorm worden beperkt.
Socamuziek is in hoge mate competitief. Elk jaar proberen artiesten elkaar de loef af te steken tijdens carnavalswedstrijden zoals Soca Monarch en Road March. Bij een soca monarch competitie treden soca artiesten op voor een groot publiek en worden ze gerangschikt door een panel van juryleden. Een road mars lied is het lied dat het meest gespeeld wordt tijdens een carnaval straatparade. Elk Caribisch eiland houdt zijn eigen competities. De prijzen kunnen oplopen tot honderdduizenden dollars voor elke winnaar, vooral in Trinidad en Tobago.
Enkele van de grootste soca-artiesten in de industrie hebben zich teruggetrokken uit de competitie. Daartoe behoren grote namen als Machel Montano, Bunji Garlin en KMC. De algemene opvatting is dat “muziek een missie is, geen competitie”. Persoonlijk heb ik dergelijke wedstrijden als een zeer negatieve kracht ervaren, die ongewenste wrijvingen tussen artiesten veroorzaakt. Als artiest heb ik mijn eigen gevechten gehad. Maar winnen is zo leuk dat het moeilijk kan zijn om te stoppen. De fans kunnen onverbiddelijk zijn in het aansporen van een artiest om mee te doen tegen zijn eigen wil. De manier waarop deze wedstrijden zijn opgezet, is het gemakkelijk om onopgemerkt te blijven als men niet deelneemt, behalve als je al sterk gevestigd bent in de markt.
Populaire soca-artiesten zijn onder meer Machel Montano, Destra, Alison Hinds, Atlantik, KMC, Shurwayne Winchester, Denise Belfon, Bomani, Bunji Garlin, Iwer George, Bomani, Kevin Lyttle, Tizzy, Maximus Dan, Mr Killa, Mantius, Fireman Hooper, Jamesy P, Tallpree, Claudette Peters, Burning Flames, Nicole David, Ricky T, Qpid en Krosfyah.
Enkele van de grootste wereldwijde soca hits zijn “Turn Me On” door Kevin Lyttle, “Tempted to Touch” door Rupee, “Who Let the Dogs Out” door Baha Men (oorspronkelijk gezongen door Anslem Douglas), “Sweet Soca Music” door Sugar Daddy, “Nookie” door Jamesy P, “Hot Hot Hot” door Buster Poindexter (oorspronkelijk gezongen door Arrow), en “Follow the leader” door Soca Boys (oorspronkelijk gezongen door Nigel en Marvin Lewis).
Blaasinstrumenten zoals trompetten en trombones zijn zeer typerend geweest voor de soca-muziek. Soms maakt de saxofoon deel uit van kopersecties. Hoewel deze instrumenten nog steeds worden gebruikt bij live-optredens, komen ze steeds meer in de plaats van synthesizers en samplers, vooral bij studio-opnamen en bij kleinere concerten. Soca is zeer percussie- en drumgedreven en deze zijn vaak erg luid in een soca-mix. De bas is ook erg belangrijk. Andere instrumenten die worden gebruikt zijn gitaren en keyboards.
Grootste socaproducerende Caribische eilanden zijn Trinidad en Tobago, St Vincent en de Grenadines, St Lucia, Grenada, Barbados en Antigua en Barbuda.