Wetenschappers denken dat de hersenen van mensen met obsessieve-compulsieve stoornis (OCD) ‘inefficiënte’ koppelingen zouden kunnen hebben.
Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Biological Psychiatry wijst erop dat dergelijke hersenen te gevoelig zijn voor fouten en niet hard genoeg werken om signalen te blokkeren die verontrustende symptomen kunnen triggeren.
De psychische aandoening wordt gekenmerkt door zich herhalende gedachten, driften en mentale beelden die slopend kunnen zijn. Deze kunnen vallen in obsessies, zoals opdringerige gedachten over taboes of ziektekiemen, of dwanghandelingen zoals tellen en herhaaldelijk controleren van dingen zoals de voordeur of de oven.
De aandoening treft ongeveer 2,2 miljoen Amerikanen, volgens het ministerie van Volksgezondheid, en het blijft onduidelijk wat de oorzaak ervan is. Eerder onderzoek heeft gewezen op hersenafwijkingen, hoewel dergelijke studies niet genoeg deelnemers hadden om sluitend te zijn, vertelde Dr. Luke Norman, hoofdauteur van de studie en een postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Michigan Departement Psychiatrie, Newsweek.
Lees meer: Transgender zijn geen geestesziekte, zegt Wereldgezondheidsorganisatie
In deze nieuwe studie nam het team van de Universiteit van Michigan gegevens van tien studies met scans en gegevens van 484 kinderen en volwassenen. De deelnemers moesten taken voltooien terwijl ze een MRI-scan ondergingen.
De onderzoekers bestudeerden het cingulo-operculaire netwerk: een groep hersengebieden die door zenuwen met elkaar verbonden zijn. Dit netwerk helpt onze hersenen beslissen of ze het lichaam vertellen om bepaalde acties te starten of te stoppen.
Gelijkenissen gevonden in de hersenen van de OCD-patiënten wijzen erop dat de verbindingen tussen deze gebieden mogelijk niet goed werken.
“De studie is opwindend omdat het suggereert dat OCD-patiënten mogelijk een ‘inefficiënte’ verbinding hebben tussen het hersensysteem dat hun vermogen om fouten te herkennen en het systeem dat hun vermogen regelt om iets aan die fouten te doen, met elkaar verbindt,” aldus dr. Kate Fitzgerald, universitair hoofddocent psychiatrie aan de Universiteit van Michigan, vertelde Newsweek.
Echter, verder onderzoek is nodig om te bewijzen of de patronen die in de hersenscans worden onthuld de aandoening veroorzaken, of dat er iets anders in het spel is.
Momenteel gebruiken artsen ofwel medicatie zoals serotonine heropname remmers (SRI’s) om de aandoening te behandelen, wijzen patiënten psychotherapie toe of schrijven een combinatie van de twee voor. Maar cognitieve gedragstherapie, de meest voorkomende vorm van psychotherapie, werkt slechts voor ongeveer de helft van de patiënten, volgens de auteurs.
“Deze studie zet het podium voor therapiedoelen in OCD, omdat het laat zien dat foutverwerking en remmende controle beide belangrijke processen zijn die worden gewijzigd bij mensen met de aandoening,” zei Fitzgerald.
“Bijvoorbeeld, rTMS werd onlangs goedgekeurd door de Food and Drug Administration voor de behandeling van OCD, richt zich op een aantal van de circuits die het team van de Universiteit van Michigan heeft gewerkt om te identificeren,” zei Fitzgerald. “Als we weten hoe hersengebieden op elkaar inwerken om OCD-symptomen te starten en te stoppen, dan weten we waar we rTMS kunnen richten.”
Het team voert ook een klinische studie uit voor CGT voor OCD. Tieners en volwassenen tot 45 jaar, zowel met als zonder de aandoening, worden uitgenodigd om deel te nemen. Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met de onderzoekers via [email protected].
De boodschap die Fitzgerald meegeeft, is dat de aandoening “niet een of ander diep duister gedragsprobleem is – OCD is een medisch probleem, en niet iemands schuld.”