Het is geen verrassing dat kranten het de laatste decennia steeds slechter hebben. De geboorte van het internet manifesteerde een aantal verschillende manieren waarop bedrijven, groepen en individuen konden bereiken om anderen. Nieuwsverkooppunten zagen het internet als een nieuwe kans. Mediakanalen maakten meer winst door nieuws via online artikelen via het internet te verspreiden omdat dit de goedkoopste en snelste manier was om geld te verdienen. Als gevolg daarvan daalde de verkoop van kranten drastisch. Niemand leek nog geïnteresseerd in het lezen van gedrukt nieuws op papier; het leek vervelend en geldverspilling. In één enkel huishouden stapelden de kopieën van gedrukte kranten zich elke dag op in de hoek van een kamer. De dagelijkse taak zou zijn om het papier weer op te stapelen in de recyclebak om plaats te maken voor nieuwere kranten. Met het gebruik van internet is dat echter allemaal veranderd. Lezers kunnen nu een artikel lezen met een muisklik of een tik op een scherm, zonder ontelbare stukken papier te verspillen en zonder het risico te lopen te worden gesneden. Er zijn echter meer redenen voor de achteruitgang van kranten, goede en slechte. De laatste jaren heeft de achteruitgang veel journalisten met stomheid geslagen, omdat lezers niet al te geïnteresseerd lijken in het lezen van kranten. De reden is dat toegang tot internet, reclame, eigendom van bedrijven en sociale media een grote rol spelen in de daling van de krantenproductie.
De uitvinding van internet betekende een verlies aan inkomsten in de gedrukte krant. Volgens Michael Barthel’s “Newspaper: Fact Sheet” in zijn onderzoek naar de verkoop van kranten bij het Pew Research Center, daalde de oplage van week- en zondagskranten in 2015 met respectievelijk ongeveer 7% en 4%, de grootste daling sinds 11% en 8% in 2010. Hoewel een stijging in 2013 een deel van de verliezen goedmaakt, is de daling daarna hervat en is de oplage in 2014 en 2015 veel sneller gedaald in vergelijking met de verliezen van 2004 tot 2010. Kortom, de krantenoplage daalt al het hele decennium. In een interview met William Welch, een gepensioneerd journalist van USA Today, vermeldt hij dat naarmate het internet groeit, adverteerders hun tactiek zullen willen veranderen over waar en hoe ze willen adverteren om meer winst te behalen. Het digitaal communiceren van informatie is goedkoop en snel, dus aantrekkelijk voor adverteerders. Als een reden waarom krantenoplage daalt, zegt hij: ³”De lagere kosten en gegevens beschikbaar van digitale reclame is aantrekkelijk geweest voor bedrijven die ooit adverteerde regelmatig in kranten. Die daling van de reclame heeft geleid tot een daling van de inkomsten.” Adverteerders worden onwillig om hun advertenties te verkopen in gedrukte kranten als gevolg van de populariteit van digitale media. Het is nieuw, het is snel, en het is trending. Elk bedrijf niet bereid om te profiteren van een dergelijk scenario zou gewoon niet slagen.
Adverteerders zijn de echte klanten voor kranten als reclame is goed voor het grootste deel van hun inkomsten. Bedrijven zijn sterk afhankelijk van de inkomsten uit adverteerders, omdat lezers niet geneigd zijn te betalen voor informatie die elders gemakkelijk gratis kan worden gevonden, ondanks de mogelijkheid dat zij onjuiste informatie consumeren. Sommige bedrijven, zoals The New York Times, zijn erin geslaagd de consumenten te laten betalen voor abonnementen op hun nieuws, maar veel andere bedrijven hebben gefaald. Craigslist, een gratis commerciële site voor kleine bedrijven en particulieren, begon gratis te adverteren en overklaste kranten. Degenen die normaal gesproken een prijs zouden moeten betalen om een katern van een krant te ontvangen, zouden dit in plaats daarvan gratis kunnen doen op Craigslist. Natuurlijk, adverteerders zou profiteren van een gratis reclame website. Welch vermeldt dat “kranten niet reageerden op Craigslist tot het te laat was. Nu zou niemand er nog aan denken om een advertentie in een krant te kopen om een artikel te verkopen, een werknemer in dienst te nemen of klanten te zoeken voor hun bedrijf”. Als gevolg daarvan zijn de inkomsten van gedrukte kranten voortdurend gedaald. Daarnaast ontvangen mensen hun vele nieuwsberichten van razend populaire sociale mediaplatforms als YouTube, Twitter en Facebook. Aggregatorsites zoals The Huffington Post, BuzzFeed en vele andere runnen hun bedrijf door samenvattingen en verhalen te maken met behulp van berichten van andere nieuwssites. Deze aggregators zijn sterk in populariteit gestegen en verdienen via advertenties miljoenen dollars. Zonder kranten zullen corporaties ook verliezen lijden, aangezien kranten hen in het verleden grote winsten hadden opgeleverd. Nu zijn bedrijven die kranten bezitten gedwongen om andere bronnen van winst te zoeken. Om uit te melken zo veel dollars als ze kunnen om hun bedrijf te ondersteunen, hebben regelmatig nieuws websites komen met manieren die de neiging om lezers te ontmoedigen van hun sites. Dingen als auto-play video’s, pop-up advertenties, en artikelen met meerdere pagina’s geven meer macht aan de klik van de consument om verdere winst te maken, maar het helpt alleen maar zo veel.
Corporate eigendom binnen de industrie maakt het vermogen om de gemeenschap te voorzien van de essentiële informatie en journalistiek om een democratie te ondersteunen onbruikbaar. In Frank Blethens artikel “The Consequences of Corporate Ownership” spreekt hij over de “desinvestering en het gebrek aan verbondenheid met de gemeenschap die eigendomsconcentratie ons heeft gebracht” door in wezen te stellen dat, omdat financiële investeerders en eigenaars hun winsten moeten maximaliseren en de aandelenprijzen hoog moeten houden, echte journalistiek en gemeenschapsdienst hun waarde verliezen. Hij legt uit dat bij zijn werkgever, The Seattle Times, winst noodzakelijk is voor financiële stabiliteit om het bedrijf in leven te houden. Voor andere bedrijven moet de winst worden gemaximaliseerd voor persoonlijke rijkdom en het opkrikken van de aandelenkoersen. Uitgevers en redacteuren voor journalistiek worden niet beloond voor hun diensten, en CEO’s en andere leiders van kranten worden aangenomen terwijl ze geen achtergrond in nieuws hebben. Een andere factor houdt verband met de vraag wat lezers willen: lezen over een vervelend onderwerp of een spannend hartverscheurend verhaal. Blethen benadrukt: “Als het bloedt, leidt het” is vandaag de dag meer waar dan ooit. Om een democratie goed te laten functioneren, zijn er verschillende meningen en stemmen nodig. Een onafhankelijke pers zal een staf nodig hebben die gedecentraliseerd is van het bedrijf waarin zij werken. Als zij alleen maar uitspreken wat zij mogen om omzet te maken, dan zal slechts een beperkt scala van meningen worden gezegd en gehoord. Blethen benadrukt verder dat het grootste probleem in de industrie het gebrek aan berichtgeving over belangrijke onderwerpen is. Hij zegt: “Ik geloof dat de concentratie van eigendom van kranten, de controle die nu wordt uitgeoefend door investeerders in financiële instellingen en de impact en implicaties daarvan, een van de belangrijkste verhalen van onze tijd is.” Hij heeft het over het lobbyen bij de FCC en regelgevende instanties en het intrekken van het “beperkte verbod op kruiselingse eigendom van kranten en televisiestations in dezelfde gemeenschap,” en vraagt zich vervolgens verder af waarom grotere krantenconcerns niet over de kwestie praten.
Aan de zijkant is sociale media een keerpunt geweest voor al het nieuws, inclusief hoe het wordt overgebracht en hoe mensen het nieuws interpreteren op sociale mediaplatforms. Mensen zijn nu in staat om vast te leggen wat ze zien en horen door te posten op hun muren over een gebeurtenis die heeft plaatsgevonden. Facebook en Twitter maken het mogelijk dat mensen met elkaar praten terwijl dingen in real time gebeuren. Doug Stanglin en Greg Toppo’s “When News Breaks, Social Media Often There First” vertelt over de verbazingwekkende manier waarop sociale media met de massa’s kunnen praten over real-time nieuws. Een vliegtuig stort neer en mensen zijn in staat om erover te praten terwijl het voor hun ogen gebeurt. Ze praten over een man in het midden van de crash sms’en: “Ik ben net neergestort in SFO. De staart is eraf gescheurd. Bijna iedereen lijkt in orde. Ik ben ok. Surreal….” Volgens Stanglin en Toppo vermelden ze zelfs dat de man een foto bijvoegde van het vliegtuig in puin, die meer dan dertigduizend retweets ontving in de post. Ze zeggen dat sociale media er niet alleen als eerste zijn, “het kan vaak kritieke informatie verschaffen in de eerste momenten van een tragedie.” Sociale media geven mensen de verbazingwekkende mogelijkheid om met elkaar te praten terwijl de gebeurtenissen ook plaatsvinden. Zo’n verbazingwekkend stukje technologische platforming zou de traditionele nieuwsmedia benadelen, die niet zo snel kunnen reageren. Steeds meer mensen vinden sociale media veel spannender dan de gemiddelde, nietszeggende krant vanwege de real-time ervaring. Maar er is een keerzijde aan de manier waarop mensen sociale media gebruiken voor nieuws. Welch stelt vast dat gebruikers hun online ervaring kunnen afstemmen op hun standpunten, in plaats van op wat ze niet graag zien. “Het laat mensen denken dat ze een breed beeld van informatie krijgen, terwijl ze in feite slechts een smal deel te zien krijgen, en soms een deel dat gedreven wordt door ideologische extremisten,” beweert hij. Voor het grootste deel zijn sociale media geen geloofwaardige bron voor het nieuws.
De krantenbusiness gaat, zonder twijfel, langzaam achteruit met het verstrijken van de tijd. Krantenuitgevers hebben, in hun wanhoop, verschillende manieren geprobeerd om de productie te beheren en tegelijkertijd winst te maken, maar dit is uiteindelijk vruchteloos gebleken. Met de opkomst van het internet, het lokaas voor reclame, winstplannen voor bedrijfseigenaren, en sociale media, zijn niet alleen kranten, maar nieuws en journalistiek als geheel aan verandering onderhevig. Hoe de burgers hun nieuws willen zien, is volledig aan hen, maar de media weerspiegelen niet alleen wat de lezers willen, maar geven er ook vorm aan. Dus misschien zien de vooruitzichten er niet zo slecht uit voor gedrukte kranten als zij hun invloed gebruiken als een kans. Met alle gratis informatie die op het internet toegankelijk is, is het echter mogelijk dat lezers nooit een cent willen betalen voor nieuwssites. Reclame zal waarschijnlijk aangetrokken blijven tot wat het internet biedt en zich verder verwijderen van gedrukte kranten. Op basis van Welchs onderzoek van de sector hebben sommige bedrijven een strategie om kranten weer op te pikken, maar volgens hem “is dat in het beste geval een spel om de laatste dollars uit de gedrukte pers te wringen voordat die niet meer winstgevend is.” Over het geheel genomen ziet de gedrukte krantenbusiness er zeer somber uit.
Works Cited
Barthel, Michael. “Kranten: Fact Sheet.” Pew Research Center: Journalism & Media, Pew Research Center, 15 jun. 2016, www.journalism.org/2016/06/15/newspapers-fact-sheet/.
Blethen, Frank. “The Consequences of Corporate Ownership.” Nieman Reports, Ann Marie Lipinski, www.niemanreports.org/articles/the-consequences-of-corporate-ownership/.
Stanglin, Doug, and Greg Toppo. “Als het nieuws bekend wordt, zijn sociale media er vaak als eerste.” Gannett News Service, 7 jul. 2013, SIRS Issues Researcher, sks.sirs.com.ezproxy.waketech.edu/webapp/article?artno=0000354567&type=ART.
Welch, William. Interview. Door Joseph Ahrens. 1 nov. 2016