Dit is een belangrijk artikel om te lezen.
Veel van de stimuleringsmaatregelen moedigen artsen tegenwoordig aan om meer geavanceerde beeldvormende scans te bestellen, zoals CT’s en MRI’s. Deze dure praktijk wordt steevast veroorzaakt door dit veel voorkomende scenario: “patiënten die pijn hebben, vragen vaak om scans in de hoop te weten te komen wat er mis is, artsen worden verleid om scans aan te bieden aan die patiënten, en dan, zodra een scan is gemaakt, is het gebruikelijk voor artsen en patiënten om aan te nemen dat alle gevonden afwijkingen de reden voor de pijn zijn.”
Het probleem is dat deze scans zo gevoelig zijn, dat er vaak incidentele bevindingen worden gevonden. In veel gevallen zijn ze misschien niet de ware oorzaak van de symptomen, en erger nog, kunnen meer invasieve tests nodig maken die ernstige bijwerkingen kunnen hebben.
CT-scans stellen patiënten bloot aan straling, en scans die leiden tot biopsieën kunnen het risico van bloedingen en infecties als complicaties hebben.
Het artikel richt zich specifiek op rug- en kniepijn. Er wordt opgemerkt dat scheuren in de mensicus een functie van het ouder worden zijn, en als ze worden gevonden, misschien niet de hoofdoorzaak van de pijn van een patiënt zijn. Op dezelfde manier kunnen bij MRI’s van rugpijn hernia’s worden gevonden. Deze behoeven echter geen behandeling omdat bijna tweederde van de gevallen binnen 6 maanden oplost.
En hier is een belangrijk voorbehoud. Patiënten die MRI’s van hun rug ondergingen en op de hoogte waren van deze bevindingen, deden het niet beter dan degenen die dat niet deden. In feite, “was er één effect van het verteld worden”, patiënten voelden zich slechter over zichzelf als ze wisten dat ze een uitpuilende schijf hadden.”
Als scans zich verspreiden over toepassingen variërend van cardiologie (coronaire CT-scans) en gastro-enterologie (CT of “virtuele” colonoscopieën), moeten patiënten er nogmaals aan worden herinnerd, dat meer geavanceerde tests niet noodzakelijkerwijs gelijk staat aan betere zorg.