Waarom raken mensen verslaafd aan drugs?

Hoe drugs de hersenen beïnvloeden

Wanneer mensen drugs beginnen te gebruiken, begint de manier waarop de hersenen functioneren te veranderen.

Drugs hebben een effect op de manier waarop de hersenen communiceren, en ze kunnen de manier beïnvloeden waarop zenuwcellen informatie verzenden, ontvangen en interpreteren.

Drugabuse.gov stelt dat er twee manieren zijn waarop deze verstoring van de hersenen kan gebeuren:

1. door de natuurlijke chemische boodschappers van de hersenen na te bootsen en
2. door het “beloningscircuit” van de hersenen te overstimuleren.

“Tricking” je hersenen

De reactie van de hersenen is anders, afhankelijk van het type drug dat wordt gebruikt. Sommige drugs hebben bijvoorbeeld dezelfde samenstelling als de neurotransmitters in de hersenen. Neurotransmitters zijn chemische stoffen in de hersenen die het lichaam in staat stellen te communiceren. Wanneer drugs zoals marihuana in de hersenen worden gebracht, kunnen de overeenkomsten in samenstelling de hersenen misleiden en resulteren in abnormale boodschappen die worden verzonden.

Wanneer echter andere drugs, zoals cocaïne of meth, in het lichaam worden gebracht, kunnen de zenuwen in de hersenen overreageren en grotere hoeveelheden neurotransmitters vrijgeven dan normaal. Dit soort drugs kan ook interfereren met de manier waarop de hersenen gewoonlijk chemicaliën recyclen, wat resulteert in een overbelasting van dopamine, die verantwoordelijk is voor emoties, bewegingen en plezier/pijn.

Omdat dopamine een high produceert, is dit over het algemeen een plezierig gevoel. Het lichaam begint dit gevoel te associëren met drugs, wat tot gevolg heeft dat iemand blijft gebruiken om dezelfde high te bereiken.

Zoals het lichaam doet met veel stoffen, begint het zich uiteindelijk aan te passen aan de effecten van de drug, totdat een hogere dosis van de drug nodig is om dezelfde high te bereiken als voorheen. Dit is de reden waarom het gebruik van een drugsverslaafde na verloop van tijd waarschijnlijk escaleert – omdat het lichaam gewend raakt aan de stof en er meer nodig is om dezelfde high op te roepen. Dit leidt tot een vicieuze cirkel, omdat de verslaafde zal blijven gebruiken en de hoeveelheid drugs zal blijven opvoeren naarmate zijn tolerantie toeneemt.

Kortom, de hersenen kunnen het verschil niet zien tussen waar het genot vandaan komt en reageren op dezelfde manier (door dopamine vrij te geven) of het nu vanwege een drug is, een geldelijke beloning, een seksuele ontmoeting, sporten of iets eten dat lekker smaakt.

Dopamine komt vrij op een plek in de hersenen die de nucleus accumbens wordt genoemd, wat een zenuwcluster onder de hersenschors is. Vanwege deze genotspiek wordt het vaak het “genotcentrum” van de hersenen genoemd.”

De waarschijnlijkheid dat een drug of activiteit in een verslaving zal veranderen, is afhankelijk van de snelheid waarmee het een dopamine-afgifte creëert, de intensiteit van de afgifte, en de voorspelbaarheid van de afgifte.

Wie kan verslaafd raken aan drugs?

Het korte antwoord is dat iedereen verslaafd kan raken. Er zijn echter enkele factoren die bepaalde individuen vatbaarder kunnen maken dan anderen. Drugabuse.gov stelt dat drie van deze factoren biologie, omgeving en ontwikkeling zijn.

Biologie en omgeving gaan in zekere zin hand in hand.

Volgens een studie in PubMed Central: “Zowel genetische als omgevingsvariabelen dragen bij aan het begin van het gebruik van verslavende middelen en aan de overgang van gebruik naar verslaving. Verslavingen zijn matig tot sterk erfelijk bepaald. Familie-, adoptie- en tweelingstudies tonen aan dat het risico van een individu de neiging heeft evenredig te zijn met de mate van genetische verwantschap met een verslaafd familielid…De matige tot hoge overerfbaarheid van verslavingsstoornissen is paradoxaal, omdat verslavingen in eerste instantie afhankelijk zijn van de beschikbaarheid van het verslavende middel en de keuze van het individu om het te gebruiken. “

Met andere woorden, verslaving kan genetisch zijn, maar wordt ook beïnvloed door de omgeving waarin men wordt opgevoed. Als drugs en alcohol niet gemakkelijk verkrijgbaar zijn en niet als de norm worden beschouwd terwijl iemand opgroeit, is de kans kleiner dat hij de stoffen gaat gebruiken.

Als middelenmisbruik echter gebruikelijk is in het gezin waarin hij opgroeit, kan hij eerder geneigd zijn het normaal te vinden en er zelf aan deel te nemen, wat leidt tot verslaving.

Dit is waar ontwikkeling ook in beeld komt.

Weliswaar kan verslaving op elke leeftijd worden aangewakkerd, maar hoe vroeger iemand begint met het gebruik van een verslavende stof, hoe groter de kans dat ze een verslaving ontwikkelen.

Dit kan vooral gevaarlijk zijn voor adolescenten die experimenteren met drugsgebruik, omdat hun hersenen nog in ontwikkeling zijn als het gaat om besluitvorming en zelfbeheersing.

Wanneer hulp zoeken

Het is nooit te vroeg of te laat om hulp te vragen bij een verslaving. Als u vermoedt dat u of iemand die u kent een drugsmisbruikprobleem heeft, zoek dan vandaag nog hulp.