De ochtend na de eerste keer dat ik dronken was (parkeerplaats, Kahlua), wist ik dat er iets goed mis was. Ik had het klaarblijkelijk gered tot in mijn bed, had geen duidelijke verwondingen opgelopen en mijn telefoon en portefeuille zaten nog veilig in mijn zakken. Hoewel ik op de een of andere manier alle traditionele dronken valpartijen had vermeden, gebeurde er iets veel ergers: voor het eerst in mijn leven was ik bewusteloos geraakt met sokken aan.
Ik weet niet zeker waar mijn toewijding aan slapen op blote voeten vandaan komt. Wat waarschijnlijk begon als een gewone afkeer van hete voeten, veranderde uiteindelijk in een totale minachting voor sokken in de lakens. Ik draag nog liever jeans naar bed. Het is voor mij net zo onbegrijpelijk als op handen en voeten een trap oplopen of je toiletpapier onder de rol leggen. De hitte, de kras van je teennagels tegen het katoen, het onvermijdelijke zweetbad van je voeten. Wat is er niet te haten? Zoals alle bedtijdkampioenen van monumentale kleinzieligheid, heb ik geleden voor mijn overtuigingen. Ik heb eens een ruzie uitgelokt met een bedgenoot over haar sokken. Ze vertrok, en ik, alleen in mijn koppigheid, werd de trotse eigenaar van een Seinfeld B-plot (“She’s a Sock Sleeper, Jerry!”).
Weten ze dan niet dat dit een van de weinige dingen is waar iedereen het over eens is? Dat wij als cultuur hebben besloten dat sokken en lakens elkaar nooit mogen ontmoeten?
Ik ga er automatisch van uit dat iedereen die sokken draagt iets te verbergen heeft. Misschien hebben ze teennagels als stalactieten of een betreurenswaardige tatoeage van een oneindigheidsteken of voeten die op handen lijken. En ik wil die griezelig bedekte geheimen uit mijn bed hebben. Afgezien van wat als, is sok-slapen voor mij gewoon gevaarlijk. Je kunt midden in de nacht wakker worden en uitglijden over een pas gewaxte vloer, of zoveel statische elektriciteit opbouwen dat je een schok krijgt als je ’s morgens je telefoon pakt. Oh het kan gebeuren.
Als vrienden me vertellen dat ze sokken dragen in bed, verander ik in Andy Rooney. Mijn wenkbrauwen wapperen en ik ben vervuld van minachting voor mijn medemens. Weten ze dan niet dat dit een van de weinige dingen is waar iedereen het over eens is? Dat wij, als cultuur, besloten hebben dat sokken en lakens elkaar nooit zullen ontmoeten?
Een snelle wandeling door de geschiedenis van de slaapmode toont aan dat slapen zonder sokken al geruime tijd standaard is. Pyjama’s komen uit Bengalen, waar het warme klimaat sokken overbodig maakte. Toen Victoriaanse kolonisten pyjama’s meebrachten naar Groot-Brittannië, hielden ze sokken buiten beeld, mogelijk vanwege de toenemende verspreiding van centrale verwarming. Als je door advertenties voor slaapkleding kijkt van de jaren 1870 tot nu, zie je in vrijwel elke advertentie blote voeten of af en toe een paar pantoffels.
De marketing zonder sokken is doorgesijpeld naar de popcultuur. Wanneer een personage in een TV show of film uit bed stapt, zijn ze blootsvoets. Don Draper schuift zijn sokkenloze voeten in goed gemaakte pantoffels; Phil Dunphy durft niets anders te doen dan bloot te gaan. Als een personage wakker wordt met sokken is dat vaak een teken dat er iets mis is, of het nu een kater is of een zombie-apocalyps. Wil je meer bewijs? Getty Images heeft tientallen stockfoto’s van blote voeten in bed, maar slechts een paar van voeten met sokken.
Ik ga er automatisch van uit dat iedereen die sokken draagt iets te verbergen heeft. Misschien hebben ze teennagels als stalactieten of een betreurenswaardige tatoeage van een oneindigheidsteken of voeten die op handen lijken.
Wat ik wil zeggen is dat mijn koppige gevoelens van superioriteit zeker de norm lijken te zijn. Maar dat wil niet zeggen dat er geen voordelen zijn voor sokdragers. Twee studies hebben aangetoond dat het dragen van sokken in bed voordelen biedt. Zwitserse wetenschappers ontdekten dat het dragen van sokken de slaap vijftien minuten eerder brengt bij mensen met een gezond patroon. Waarom? Wanneer we op het punt staan om in slaap te vallen, verhogen onze hersenen de bloedcirculatie door ons lichaam. Warme voeten hebben samentrekkende bloedvaten, wat zorgt voor een betere circulatie. Met sokken stijgt de lichaamstemperatuur sneller en kunnen de hersenen een voorsprong nemen op de eerste fasen van de slaapcyclus. Het Zwitserse team windt er geen doekjes om: ze schreven dat warme voeten “de beste fysiologische voorspeller zijn voor een snel begin van de slaap.”
Sokken bieden ook een voordeel bij andere, minder slaperige, activiteiten voor het slapengaan. In 2005 ontdekte een team van de Rijksuniversiteit Groningen dat sokken het aantal orgasmes van zowel mannen als vrouwen drastisch verhoogden. Zonder sokken aan was een groep heteroseksuele paren in staat om ongeveer 50 procent van de tijd tot een orgasme te komen. Met sokken aan steeg dat cijfer tot 80 procent. De studie was niet ontworpen om het verband tussen de temperatuur van de voeten en het orgasme te onderzoeken, maar de deelnemers klaagden over koude voeten in de testruimte en de onderzoekers zorgden voor sokken. De sokbevinding is in lijn met de algemene conclusie van de studie, dat lichamelijke ontspanning en comfort integrale componenten zijn van het bereiken van een orgasme.
Ik was behoorlijk overstuur toen ik ontdekte over deze twee uitstekende redenen voor het dragen van sokken in bed. Het voelt niet goed om hartstochtelijk tegen iets te zijn dat empirisch goed voor je is. Met wat ik nu weet, kan ik niet langer een eikel zijn tegen sokvoetslapers. Maar sommige dingen zijn gewoon niet voor iedereen. Zal ik die 15 minuten extra slaap per nacht en 30 procent meer orgasmes missen? Hoe kwantificeer je walging?
Stel je voor, als je wilt, je favoriete film. De twee hoofdrolspelers zijn eindelijk samen na 20-30 minuten van escalerende spanning. De volgende ochtend zingen de vogels en schijnt het zonlicht door een raam. We kijken over de vloer: champagneflessen, rommelige kleren, misschien een slapend katje. Uiteindelijk komen we bij het bed, waar we, hangend over het matras, twee paar pilling gold-toe socks zien. Cue turntable scratch. Nee, dit is niet de manier om dingen aan te pakken. Als ik sterf, onvermijdelijk door een klein slaaptekort en chronisch orgasmeertekort, begraaf me dan blootsvoets.