Hoewel voetbal een van ’s werelds populairste sporten is geworden – 250 miljoen mensen spelen het spel in zo’n 200 landen over de hele wereld – doen onderzoekers veel moeite om de oorsprong ervan te verklaren. Het is waarschijnlijk dat het spel zijn wortels heeft in landen als het oude Rome, China, of Griekenland. In deze plaatsen schopte men volgens de geschiedenis tegen een bal die van leer was gemaakt. Uit onderzoek blijkt dat China, Griekenland en het Oude Rome in de 2e en 3e eeuw voetbalden. De regels van het voetbal waren in die tijd echter minder complex. Engeland wordt verweten het algemene gezicht van het spel te hebben veranderd en het zijn huidige aanzien te hebben gegeven.
Geschiedenis van het voetbal
In de begindagen was het schoppen, gutsen en zelfs slaan van tegenstanders een onderdeel van het voetbalspel, zolang het doel maar werd bereikt. Het overheersende doel in die periode was scoren. Het was gerechtvaardigd door het doel en niet door de middelen. Al snel nadat het spel in Engeland was geïntroduceerd, ontstonden er regels. Het was in feite in de tijd dat het voetbal in Engeland zijn intrede deed dat enkele verenigingen die het spel regelden, begonnen op te komen en wortel te schieten. De introductie van voetbal in Engeland leidde tot zaken als geweld en verwaarlozing van plichten. Veel mensen ontwikkelden een passie voor voetbal, de nieuwe sport die het land overspoelde. Dit leidde tot het verbod in 1365 door Koning Edward III en de verklaring van Koning James I van Schotland die verklaarde dat “niemand voetbal zal spelen” in 1924. In verschillende gevallen kwam het tot een uitbarsting van geweld wanneer zowel de fans als de spelers niet tevreden waren met het resultaat en de uitspraak.
De ontwikkeling van regels
Regels en voorschriften voor het voetbal werden in Engeland samen met de voetbalbonden vastgesteld. Na de introductie in leerinstellingen werd voetbal (of football in Engeland) gescheiden van rugby en werden er regels opgesteld. De scheiding was een gevolg van de in het voetbal ingevoerde regels die de spelers verboden de bal met hun handen vast te houden, te duwen, te schuiven, en de bal te beperken tot de voeten, het bovenlichaam en het hoofd. In 1891 werd een regel ingevoerd die een doorbraak in het spel werd genoemd – de strafschop. De strafschop was bedoeld om wangedrag op het veld aan te pakken, vooral in gevallen waar de handeling plaatsvond rond het strafschopgebied. Bovendien werd de regel ingevoerd om veel problemen op te lossen die zich voordeden wanneer teams gelijk speelden. In 1970 werden rode en gele kaarten aan het spel toegevoegd. Met behulp van de kaarten kon een scheidsrechter malafide spelers uit het veld sturen of de gele kaart gebruiken om hen te waarschuwen. De invoering van de kaart werd voorafgegaan door het lidmaatschap van de FIFA (Fédération Internationale de Football Association) om lid te worden van de Internationale Voetbalbond van Groot-Brittannië. Enkele veranderingen die in de jaren ’90 hebben plaatsgevonden, zijn onder meer de invoering van straffen in gevallen waarin een doelman ballen opzettelijk tegenhoudt die door teamgenoten worden teruggespeeld.