Voor enterprise VoIP om succesvol te concurreren met de Plain Old Telephone System, de stemkwaliteit moet ten minste gelijk zijn aan analoge telefoons of beter. De geluidskwaliteit was een belangrijk punt van zorg bij de eerste implementaties van VoIP, toen de technologie nog vrij nieuw was.
Sindsdien is de technologie zelf door middel van verschillende iteraties verbeterd. Verkopers in de sector hebben ook expertise en ervaring opgedaan, en onderweg verbeteringen aangebracht in hun service en infrastructuur.
Het consistent waarborgen van een hoge gesprekskwaliteit kan voor zakelijke organisaties een jongleertruc zijn. Dit komt omdat de kwaliteit wordt beïnvloed door een aantal verschillende factoren en het implementeren van een oplossing voor een probleem kan verergeren een ander.
Voor de soepelste en beste ervaring, netwerk optimalisatie is een must. Dit wordt meestal bereikt door het configureren van de juiste QoS-instellingen die aan de netwerkapparatuur aangeven dat prioriteit moet worden gegeven aan VoIP-gesprekken boven andere vormen van verkeer.
Het regelmatig monitoren van gesprekken en het netwerk is echter noodzakelijk om ervoor te zorgen dat er niet veel wordt afgeweken van de verwachte kwaliteit. De meest gebruikelijke meeteenheden die worden gebruikt om de prestaties van het netwerk te meten, en bij uitbreiding de geluidskwaliteit, zijn latentie en jitter.
Latentie
Dit is de tijdvertraging bij het verplaatsen van de spraakpakketten van de bron naar de bestemming. In het algemeen mag deze maatstaf in één richting niet meer dan 150 ms bedragen om verslechtering van de gesprekskwaliteit te voorkomen.
Als een deel van het gesprek over het openbare Internet verloopt (dat zijn eigen latency introduceert), moet de latency van het interne netwerk van de organisatie aanzienlijk minder dan 150 ms bedragen.
Jitter
Dit is in wezen de variabiliteit in pakketvertraging. Wat het bron-eindpunt betreft, zijn de pakketten in een ononderbroken stroom verzonden.
Maar aangezien elk pakket een verschillende route naar zijn bestemming kan nemen, kunnen netwerkcongestie of onjuiste configuratie resulteren in aanzienlijke variaties in pakketvertraging.
Het betekent dat de pakketten niet in dezelfde volgorde worden ontvangen of misschien onderweg volledig worden gedropt. Jitter die groter is dan 40ms zal leiden tot ernstige verslechtering van de gesprekskwaliteit. Hoge niveaus van jitter zijn meestal een gevolg van lage snelheden of overbelaste netwerken.
Jitter Metingen
Jitter kan op een aantal verschillende manieren gemeten worden, waarvan er verschillende gedetailleerd beschreven zijn in diverse IETF standaarden voor RTP zoals RFC 3550 en RFC 3611. Sommige van deze methoden zijn Mean packet to packet delay variation, Mean absolute packet delay variation, Packet delay variation histograms en Y.1541 IPDV Parameter.
Het is noodzakelijk voor de business om elke methode te begrijpen en wat de waarde uitdrukt, omdat ze verschillende parameters of aannames kunnen gebruiken. Helaas maken veel fabrikanten van apparatuur of dienstverleners niet bekend welke methode zij gebruiken voor het berekenen van jitterwaarden op hun netwerk of apparaten.
Hoewel veel leveranciers nu gemiddelde jitterwaarden opnemen in hun SLA’s, zodat klanten verzekerd kunnen zijn van de minimaal aanvaardbare kwaliteitsnormen.
Hoe te compenseren voor Jitter
Met betrekking tot jitter, zijn een van de eerste dingen om te controleren de QoS-instellingen van het bedrijfsnetwerk. Als de QoS niet is geconfigureerd of niet goed is ingesteld, zullen spraakpakketten geen prioriteit krijgen. Dit zal resulteren in gemiste of weggegooide pakketten.
Audio gesprekken zullen dus onderhevig zijn aan hoge niveaus van jitter, waardoor de kwaliteit van de gesprekken zal afnemen. Als de QoS-instellingen correct zijn en het netwerkverkeer op zijn gebruikelijke niveau is, zou er geen significante jitter mogen zijn.
VoIP-eindpunten zoals bureautelefoons en ATA’s bevatten gewoonlijk een jitterbuffer om dit te compenseren. Het hebben van een jitter buffer zorgt ervoor dat het ontvangende apparaat in staat is om een vast aantal pakketten op te slaan en ze vervolgens in de juiste volgorde te herschikken.
Afhankelijk van de grootte van de jitter buffer, kunnen pakketten die niet op volgorde zijn herschikt worden voordat ze worden afgeleverd. Dit introduceert echter wel enige vertraging bovenop de oorspronkelijke latentie op het netwerk.
Jitter buffers zullen niet altijd werken, hoewel de grootte tot op zekere hoogte kan worden vergroot. Over het algemeen zijn ze alleen effectief bij vertragingsvariaties van minder dan 100 ms en zelfs dan kan een verslechtering van de kwaliteit voor de gebruikers gemakkelijk merkbaar zijn.