Ik bladerde onlangs door de promoties tab van mijn Gmail inbox en besloot te klikken op een van een winkel die ik normaal niet winkelen bij die had een uitverkoop. Ik was toen geschokt toen ik ontdekte dat hun “normale” maten maar tot maat 10 gingen, en de “plus”-maten begonnen bij maat 12. Ik draag meestal ergens tussen maat 10 en maat 12. Gewone en grote maten passen vaak anders, dus ik stond voor een dilemma: als ik bij deze winkel zou bestellen, in welke maatrange zou ik dan bestellen?
Het zette me aan het denken over de worsteling die ik soms tegenkom bij het vinden van de juiste maat bij bepaalde winkels. Bij winkels als Forever 21, bijvoorbeeld, als een large past me niet, het is bijna onmogelijk om een maat XL of broek te vinden in een soort van inclusieve maten in de winkel. En als ik dan naar de plus-sectie ga, kan ik daar ook geen passende maat vinden. Hun plus bereik begint bij een 0X, maar die zijn zeer moeilijk te komen door in de winkel ook.
Helaas, winkels als deze zijn niet de enigen waar mid- en plus-sized vrouwen kunnen worstelen. Lululemon werd ontmaskerd voor het houden van hun kleine selectie van de grootste maten die ze dragen, 10s en 12s, in een aparte en rommelige ruimte achter in de winkel en zelden herbevoorrading hen, zoals Business Insider gemeld. High-end merken en kledinglijnen van beroemdheden of influencers gaan vaak maar tot een maat large en een 8 of 10, maar 68 procent van de Amerikaanse vrouwen draagt maat 14 of groter, volgens Racked.
Nadat merken steeds inclusiever worden (zoals het hoort), hebben ze de neiging om een groep van miljoenen consumenten te negeren die als “middelgroot” of “tussenmaat” zouden worden beschouwd. Op websites en in advertenties zien we vaak modellen aan de kleinere kant van het spectrum voor zowel standaard- als plus-/curvematen. Het is duidelijk dat er geen vrouwen in de middenmaten zijn die een maat 10, 12 of 14 dragen. En als ze er zijn, worden ze beschouwd als plus-size.
Ashley Graham, algemeen beschouwd als een van ’s werelds beroemdste “plus-size” modellen, is een maat 14. De mode-industrie is gebouwd om vrouwen in slechts twee maatcategorieën te verdelen: sample en plus, en wanneer een model maat 8 of hoger heeft, worden ze automatisch in de plus-size categorie gelust. Beroemdheden als Amy Schumer en Mindy Kaling hebben zich uitgesproken over hoe ze vaak worden aangeduid als plus-size actrices, maar Schumer heeft gezegd dat ze maat 6 tot 8 heeft, en Kaling maat 8.
Wanneer dit gebeurt, vergeten merken niet alleen om opties en vertegenwoordiging in te bouwen voor vrouwen die in het midden vallen, maar stellen ze normen die schadelijk kunnen zijn voor het lichaamsbeeld van jonge meisjes. Elk lichaamstype is mooi, en ik maak deel uit van de groep die gelooft dat merken inclusieve maatbereiken kunnen bieden zonder vrouwen in categorieën te verdelen. Zoals Time meldde, zei Melissa McCarthy: “Vrouwen zijn er in alle maten. Zeventig procent van de vrouwen in de Verenigde Staten heeft maat 14 of meer, en dat is technisch gezien ‘plus-size’, dus je neemt je grootste categorie mensen en zegt tegen hen: ‘Je bent niet echt waardig.'”
Vrouwen zijn er in alle maten. Zeventig procent van de vrouwen in de Verenigde Staten heeft maat 14 of meer, en dat is technisch gezien ‘plus-size’, dus je neemt je grootste categorie mensen en zegt tegen hen: ‘Je bent niet echt waardig.’
Een van de belangrijkste redenen waarom middelgrote vrouwen vaak moeite hebben met het vinden van kleding die past, is de beperking in patronen waarvan kledingstukken worden gemaakt. Vanwege de kostenbeperkingen hebben ontwerpers vaak een voorbeeldpatroon (een 2 of 4) en een plus-size patroon (een 14 of 16 – als ze dat aanbieden) dat ze aanpassen voor de rest van de matenreeks. Wanneer een patroon in maat 2 wordt aangepast voor maat 12 of 14, ontstaan er vervormingen en past de kleding niet meer bij de echte vrouwen die deze maten dragen. Dit patroonprobleem is ook de reden dat een maat 14 in een normale maatserie anders en meestal kleiner valt dan een maat 14 in een plus-maatserie.
Zoals iedereen waarschijnlijk heeft ervaren, is de maatvoering in de damesmode over de hele linie uiterst inconsistent. We leven al in een wereld waar we te maken hebben met de angst om in een kleedkamer te staan en jezelf zwetend in de spiegel aan te kijken, terwijl je kledingstuk na kledingstuk uitprobeert dat niet past. Is het te veel gevraagd dat winkeliers ons gewoon inclusieve, standaardmaten en representatie bieden zonder ons in nietszeggende categorieën te stoppen?
Gelukkig (en vele jaren te laat) worden deze gesprekken nu gevoerd en beginnen de dingen te veranderen. Er is een recente opkomst van middelgrote modebloggers, op zoek naar het gat in influencers die lichaamstypen hebben waar iedereen, ongeacht welke maat ze dragen, betrekking op kan hebben en inspiratie uit kan halen. YouTubers en Instagram-influencers zoals Carrie Dayton en Sierra Schultzzie, die allebei in hun video’s hebben gezegd dat ze meestal maat 12 of 14 dragen, gebruiken hun platforms om hun strijd te bespreken bij het vinden van kleding die past bij hun zelfbenoemde middelgrote lichamen en die soms de grens tussen normale en grote maten overschrijdt. Als je geïnteresseerd bent in het bekijken van hun Youtube-video’s, begin dan met Carrie’s “Midsize Must-Haves You Need in Your Life,” Sierra’s “Size 2 & Size 14 Try on the Same Outfits from Madewell,” of hun gezamenlijke serie waarin ze dezelfde outfits bij verschillende winkels uitproberen.
Is het te veel gevraagd dat detailhandelaren ons gewoon inclusieve, standaardmaten en representatie bieden zonder ons in nietszeggende categorieën te plaatsen?
Sommige merken beginnen hun gebrek aan inclusiviteit in te zien en voeren veranderingen door in hun merk, reclame en websites. Aerie, bijvoorbeeld, heeft de krantenkoppen gehaald met het verbod op het aanpassen van hun reclamefoto’s en de belofte om meer inclusief te zijn in zowel maten als representatie, zoals Time meldde. Het moederbedrijf, American Eagle, heeft een functie op hun website waar u kunt zien dezelfde jeans op modellen die dragen maten 00, 6, 12, en 22.
Bron: ae.com
Als vrouwen in de Verenigde Staten kan het heel moeilijk zijn om kleren te vinden die ons passen. Op een gegeven dag kan ik in de ene winkel maat 8 hebben en in de andere maat 14. Ik wist niet eens dat er een hele gemeenschap van vrouwen was die ook te maken hebben met deze “middelgrote” of “in-betweener” strijd, totdat ik de influencers vond die er openlijk over praten – en ik hoop dat iedereen die met hetzelfde dilemma te maken heeft, zich ook kan identificeren. We zijn allemaal mooi, en we verdienen allemaal kleren (en veel van hen) die passen!