Symptomen van hersenletsel

Alle hersenfuncties kunnen door een hersentrauma worden verstoord: overmatige slaperigheid, onoplettendheid, concentratieproblemen, geheugenstoornissen, beoordelingsfouten, depressie, prikkelbaarheid, emotionele uitbarstingen, verstoorde slaap, verminderd libido, moeite met omschakelen tussen twee taken, en vertraagd denken.

Het onderscheiden van bonafide hersenbeschadiging van de effecten van migraine hoofdpijn, pijn elders in het lichaam, medicatie, depressie, preoccupatie met financieel verlies, werkstatus, verlies van status in de gemeenschap, verlies van status in de familie, en eventuele lopende rechtszaken kan een formidabele taak zijn.

De omvang en de ernst van cognitieve neurologische disfunctie kan worden gemeten met behulp van neuropsychologische testen. Neuropsychologen gebruiken hun tests om disfunctie te lokaliseren en te identificeren in specifieke gebieden van de hersenen. De frontale kwabben spelen bijvoorbeeld een essentiële rol bij drift, stemming, persoonlijkheid, beoordelingsvermogen, interpersoonlijk gedrag, aandacht, vooruitziendheid en het remmen van ongepast gedrag. Het vermogen om goed te plannen en die plannen uit te voeren staat bekend als “executieve functie.”

Frontale kwabletsel wordt vaak in verband gebracht met schade aan de reukbollen onder de frontale kwabben. Overlevenden kunnen een verminderde of veranderde reukzin opmerken. Een recent onderzoek (Varney 1993), toonde aan dat 92% van de overlevenden van hersenletsel met anosmie (reukverlies) problemen hadden met werken, ook al waren hun neuropsychologische testen relatief normaal.

De gevolgen van hersenletsel voor de overlevende kunnen worden geëvenaard, of zelfs overtroffen, door het effect op de familie. Hersenletsel staat erom bekend dat het extreme stress veroorzaakt in familie- en interpersoonlijke relaties. In het algemeen zouden de symptomen na verloop van tijd moeten afnemen naarmate de hersenen genezen, maar ze kunnen verergeren door het onvermogen van de overlevende om hulp te aanvaarden, of zich aan te passen aan het hersenletsel. Om deze en andere redenen is het niet ongewoon dat psychische problemen na het hersenletsel aan de oppervlakte komen en verergeren.

SYMPTOM CHECKLIST:

Symptomen na “hersenletsel” lopen sterk uiteen, en de aard ervan hangt voor een groot deel af van de plaats waar het hersenletsel is opgelopen. Hieronder volgt een lijst van mogelijke lichamelijke en cognitieve symptomen die het gevolg kunnen zijn van beschadiging van specifieke gebieden van de hersenen:

FRONTALE LOBE: voorhoofd

• Verlies van eenvoudige beweging van verschillende lichaamsdelen (Verlamming).
• Onvermogen om een reeks complexe bewegingen te plannen die nodig zijn om
  taken in meerdere stappen te voltooien, zoals koffie zetten (Sequencing).
• Verlies van spontaniteit in de omgang met anderen.
• Verlies van flexibiliteit in het denken (Rigid Thinking).
• Houding van een enkele gedachte (Perseveration).
• Onvermogen om zich op een taak te concentreren (Attending).
• Stemmingswisselingen (Emotionally Labile).
• veranderingen in sociaal gedrag.
• veranderingen in persoonlijkheid.
• moeilijkheden met het oplossen van problemen.
• onvermogen om taal uit te drukken (afasie van Broca).
• moeilijkheden met seriële taken.

PARIETALE LOBE: dichtbij de achterkant en de bovenkant van het hoofd

• Niet in staat om meer dan één voorwerp tegelijk waar te nemen.
• Niet in staat om een voorwerp te benoemen (Anomia).
• Niet in staat om de woorden te vinden om te schrijven (Agraphia).
• Problemen met lezen (Alexia).
• Moeite met het tekenen van voorwerpen.
• Moeite met het onderscheiden van links en rechts.
• Moeite met rekenen (Dyscalculie).
• Gebrek aan bewustzijn van bepaalde lichaamsdelen en/of
  omringende ruimte (Apraxie) dat leidt tot moeilijkheden bij zelfverzorging.
• Onvermogen om visuele aandacht te richten.
• Moeilijkheden met oog- en handcoördinatie.

OCCIPITALE LOBES: meest posterieur, achteraan het hoofd

• Stoornissen van het gezichtsvermogen (Visual Field Cuts).
• Moeite met het lokaliseren van voorwerpen in de omgeving.
• Moeite met het herkennen van kleuren (Color Agnosia).
• Opwekken van hallucinaties.
• Visuele illusies – onnauwkeurig zien van voorwerpen.
• Woordblindheid – onvermogen om woorden te herkennen.
• Moeite met het herkennen van getekende voorwerpen.
• Onvermogen om de beweging van voorwerpen te herkennen (Bewegingsagnosie).
• Moeilijkheden met lezen en schrijven.
• Verminderd perifeer zicht.

TEMPORALE LOBES: zijkant van het hoofd boven de oren

• Moeilijkheden met het herkennen van gezichten (Prosopagnosie).
• Moeite met het begrijpen van gesproken woorden (afasie van Wernicke).
• Stoornis in selectieve aandacht voor wat we zien en horen.
• Moeite met identificatie van, en verbaliseren over voorwerpen.
• Kortetermijngeheugenverlies.
• Stoornis met het langetermijngeheugen.
• Toename en afname van interesse in seksueel gedrag.
• Onvermogen om objecten te categoriseren (Categoriseren).
• Schade aan de rechterkwab kan aanhoudend praten veroorzaken.
• Toenemend agressief gedrag.
• Ringen in het oor (Tinnitus).

BRAAKSTEM: diep in de hersenen

• Verminderde vitale capaciteit van de ademhaling, belangrijk voor de spraak.
• Slikken van voedsel en water (dysfagie).
• Moeite met organisatie/waarneming van de omgeving.
• Problemen met evenwicht en beweging.
• Duizeligheid en misselijkheid (Vertigo).
• Slaapproblemen (Slapeloosheid, slaapapneu).

CEREBELLUM: schedelbasis

• Verlies van vermogen om fijne bewegingen te coördineren.
• Verlies van vermogen om te lopen.
• Onvermogen om uit te reiken en voorwerpen te grijpen.
• Tremoren.
• Duizeligheid (Vertigo).
• Wazige spraak (Scanning Speech).