De Schepping van Adam (Italiaans: Creazione di Adamo) is een frescoschilderij van de Italiaanse kunstenaar Michelangelo, dat deel uitmaakt van het plafond van de Sixtijnse Kapel, geschilderd ca. 1508-1512. Het illustreert het Bijbelse scheppingsverhaal uit het Boek Genesis, waarin God leven schenkt aan Adam, de eerste mens. Het fresco maakt deel uit van een complex iconografisch schema en is chronologisch het vierde in de reeks panelen met episoden uit Genesis.
De afbeelding van de elkaar bijna rakende handen van God en Adam is iconisch geworden voor de mensheid. Het schilderij is in talloze imitaties en parodieën gereproduceerd. Michelangelo’s Schepping van Adam is een van de meest nagemaakte religieuze schilderijen aller tijden.
In 1505 werd Michelangelo door de nieuwgekozen paus Julius II uitgenodigd terug te keren naar Rome. Hij kreeg de opdracht om de graftombe van de paus te bouwen, die veertig beelden moest omvatten en in vijf jaar klaar moest zijn.
Onder het beschermheerschap van de paus werd Michelangelo voortdurend onderbroken in zijn werk aan de tombe om tal van andere taken te volbrengen. Hoewel Michelangelo 40 jaar aan de tombe werkte, werd deze nooit naar zijn tevredenheid voltooid. Het bevindt zich in de kerk van S. Pietro in Vincoli in Rome en is het beroemdst om zijn centrale figuur van Mozes, voltooid in 1516. Van de andere beelden die voor de graftombe bestemd waren, bevinden zich nu twee, bekend als de Opstandige Slaaf en de Stervende Slaaf, in het Louvre.
In dezelfde periode schilderde Michelangelo het plafond van de Sixtijnse Kapel, waarvan de voltooiing ongeveer vier jaar in beslag nam (1508-1512). Volgens het verslag van Condivi nam Bramante, die werkte aan de bouw van de Sint-Pietersbasiliek, Michelangelo’s opdracht voor de graftombe van de paus kwalijk en overtuigde hij de paus om hem een opdracht te geven in een medium waarmee hij niet vertrouwd was, opdat hij zou falen in zijn opdracht.
Michelangelo kreeg oorspronkelijk de opdracht om de Twaalf Apostelen te schilderen op de driehoekige pendentieven die het plafond ondersteunden, en het centrale deel van het plafond te bedekken met ornamenten. Michelangelo haalde paus Julius over om hem de vrije hand te geven en stelde een ander en complexer schema voor, dat de Schepping, de zondeval van de mens, de belofte van verlossing door de profeten en de genealogie van Christus voorstelt. Het werk maakt deel uit van een groter decoratieschema in de kapel dat een groot deel van de leer van de katholieke kerk weergeeft.
De compositie strekt zich uit over 500 vierkante meter plafond, en bevat meer dan 300 figuren. In het midden staan negen episoden uit het Boek Genesis, verdeeld in drie groepen: Gods schepping van de aarde; Gods schepping van de mensheid en hun val uit Gods genade; en ten slotte de toestand van de mensheid zoals vertegenwoordigd door Noach en zijn gezin. Op de pendentieven die het plafond ondersteunen zijn twaalf mannen en vrouwen geschilderd die de komst van Jezus voorspelden; zeven profeten van Israël en vijf Sibillen, profetische vrouwen uit de klassieke wereld. Tot de beroemdste schilderingen op het plafond behoren De Schepping van Adam, Adam en Eva in de Hof van Eden, de Zondvloed, de profeet Jeremia en de Cumaeïsche Sibille.
Dit is een gedeelte van het Wikipedia-artikel dat wordt gebruikt onder de Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 3.0 Ongeportioneerde Licentie (CC-BY-SA). De volledige tekst van het artikel is hier →
Meer …