Adelson groeide op in een harde buurt in Boston waar zijn familie in een eenkamer huurflat woonde en hij met zijn zus en twee broers op de grond sliep. Als jeugdige ventte hij kranten op een straathoek en later hield hij zich bezig met de handel in snoepmachines.
Dat hij zou uitgroeien tot een van Amerika’s rijkste mannen, wiens faux Venetiaanse paleizen gokkers aantrokken die graag de kansen wilden verslaan en Republikeinse kandidaten die graag de jackpot van hun campagne wilden winnen, werd een legende.
Stevig in controle van zijn internationale imperium tot begin dit jaar, toen hij een verlof nam, stierf Adelson maandag in Malibu aan complicaties gerelateerd aan non-Hodgkin lymfoom, Las Vegas Sands Corp. zei in een verklaring. Hij was 87.
Adelson wordt door Forbes magazine genoemd als de 19e rijkste Amerikaan, met holdings geschat op $ 35,1 miljard . Nadat hij zijn Las Vegas Sands Corp. in 2004 naar de beurs bracht, steeg zijn rijkdom met $ 1 miljoen per uur. Tijdens de recessie van 2008 kelderde het een tijdlang met $ 1.000 per seconde.
In de voorverkiezingen en algemene verkiezingen van 2012, 2016 en 2018 was Adelson verreweg de top Republikeinse politieke donor, die in totaal meer dan $ 302 miljoen gaf, waaronder ten minste $ 35 miljoen aan president Trump. Hij en zijn vrouw, Miriam, een arts gespecialiseerd in verslaving, droegen ook $ 5 miljoen bij voor de inauguratie van Trump, de grootste donatie in zijn soort in de Amerikaanse geschiedenis.
Maar toen Adelson in de zomer van 2020 met de president in contact kwam om het wetsvoorstel voor hulp bij het coronavirus en de economie te bespreken, confronteerde Trump de miljardair in plaats daarvan met de vraag waarom hij niet meer deed om de herverkiezingscampagne van Trump te ondersteunen, meldde Politico. Geërgerd dat Trump niet leek te weten hoeveel geld hij had gedoneerd, beëindigde Adelson het gesprek. Desalniettemin doneerde Adelson later 75 miljoen dollar aan een politiek actiecomité dat de herverkiezing van Trump steunt.
Adelson was ook politiek actief in Israël, het geboorteland van zijn vrouw en een focus voor veel van de uitgebreide filantropie van het echtpaar. In 2007 begon Adelson Israel Hayom te financieren, een gratis tabloidkrant die het dagblad met de grootste oplage van Israël werd. De krant weerspiegelde Adelsons havikistische standpunten over Israël en steunde het harde rechtse beleid van premier Benjamin Netanyahu.
Zoals Democratische megadonoren zoals George Soros, werd Adelson gehekeld omdat hij zijn enorme rijkdom gebruikte om politieke invloed te kopen. Maar hij haalde zijn schouders op over zijn critici en zei dat hij alleen maar probeerde een systeem recht te zetten dat tragisch verkeerd was gegaan.
“Er is absoluut geen verwachting van welke vorm van vriendjespolitiek dan ook,” vertelde hij de Britse krant The Guardian in 2012, toen hij Republikeinse kandidaten overlaadde met meer dan 92 miljoen dollar. “Hoewel als ik het geluk heb om te worden uitgenodigd voor het Chanoekafeestje van het Witte Huis, hoop ik dat iemand een paar aardappelpannenkoeken voor me zou bewaren. De laatste keer dat ik daar was, waren ze op.”
Een kleine man met dunner wordend rood haar die een gemotoriseerde rolstoel gebruikte vanwege een pijnlijke zenuwaandoening, Adelson had een grootvaderlijke genegenheid voor flauwe grappen. Hij stond ook bekend om zijn compromisloze drang om te slagen, zijn ijver voor rechtszaken, en zijn hardball onderhandelingstactiek. Tijdens een paneldiscussie in 2014 stelde hij voor om het verzet van de VS tegen het wapenprogramma van Iran te demonstreren door een kernbom te droppen boven een onbevolkt gebied in de woestijn van dat land.
“Dan zeg je: ‘Zie je? De volgende is in het midden van Teheran. Dus, we menen het,” zei Adelson. “Wil je worden weggevaagd? Ga je gang en neem een harde positie in en ga door met je nucleaire ontwikkeling.””
Tijdens de eerste jaren van Trump in het Witte Huis hadden Adelson en de president maandelijkse telefoongesprekken en deelden ze af en toe maaltijden in het Witte Huis.
Beiden namen een hard standpunt in over wat zij zagen als existentiële bedreigingen voor Israël.
Nadat Trump aankondigde dat de VS zijn ambassade zou verplaatsen van Tel Aviv naar Jeruzalem, “de echte hoofdstad van Israël”, zaten de Adelsons op de eerste rij bij de viering van de opening. Adelson pleitte voor het snijden in de hulp aan de Palestijnen en het terugtrekken uit de Iraanse nucleaire deal – acties die Trump in 2018 nam. Op verkiezingsavond in 2018 dineerden Adelson en zijn vrouw in het Witte Huis met de president en zijn inner circle, kijkend naar de midterm resultaten roll in.
“Ik zou Adelson helemaal bovenaan de lijst zetten van zowel toegang als invloed in de Trump-administratie,” vertelde Craig Holman van de waakhondgroep Public Citizen aan ProPublica. “Ik heb nog nooit zoiets gezien, en ik bestudeer al 40 jaar geld in de politiek.”
Sheldon Gary Adelson werd geboren in Boston op 4 augustus 1933, en groeide op in de moeilijke Dorchester buurt. Toen hij 12 was, leende hij 200 dollar van een oom en kreeg het recht om kranten te verkopen op een uitstekende hoek van de straat. Op zijn 16e brak hij door in de snoepmachinehandel, ging in het leger en studeerde een jaar aan het City College van New York.
Als gedreven jongeman stortte Adelson zich op de ene zaak na de andere. Hij verkocht ontdooimiddel voor voorruiten en advertentieruimte in financiële tijdschriften. Hij was een hypotheekmakelaar en een reisagent. In 1979 begon hij Comdex, een computerbeurs in Las Vegas die meer dan 200.000 bezoekers trok en het grootste evenement in zijn soort ter wereld werd.
Adelsons carrière werd in superlatieven gevat. Na het kopen en later slopen van het verouderde Sands hotel, bouwden hij en zijn partners het Venetian Las Vegas, een weelderig resort met marmeren pilaren, plafondfresco’s in Renaissance-stijl, een vloot van gondeliers die door een Grand Canal scheren, en meer dan 1.000 speelautomaten.
“Het is vol rijkdom. Het is vol luxe. Het is vol decadentie, en het is vol romantiek,” vertelde hij verslaggevers tijdens een rondleiding in 1999, eraan toevoegend dat het was geïnspireerd door de stad waar hij en zijn vrouw op huwelijksreis waren geweest.
Het Venetian was ook het decor voor wat bekend werd als “de Adelson-voorverkiezing” – bijeenkomsten waar Republikeinse presidentskandidaten Adelson het hof maakten en hun agenda voorlegden aan de Republikeinse Joodse Coalitie, een groep die hij steunt.
Vanuit zijn kantoor in het Venetian legde Adelson de basis voor nog grootsere, glamoureuzere operaties. In Singapore heeft Marina Bay Sands van zijn bedrijf het toerisme met 20% doen toenemen. In Macau, de voormalige Portugese kolonie vlak voor de kust van China, vergrootte Adelson het Venetian en bouwde hij wat zijn bedrijf niet alleen het grootste casino ter wereld noemde, maar ook “het grootste bewoonde gebouw ter wereld.”
Adelson ontwikkelde nog vier andere hotel-casino’s in Macau – allemaal op een strook die voordat hij het vulde moerasland was geweest. Macau werd ’s werelds grootste gokbestemming en ondanks bittere rechtszaken over zijn inspanningen floreerde Adelson.
In 2016 stemde hij in met een schikking van $ 9 miljoen met de Amerikaanse Securities and Exchange Commission over beschuldigingen dat zijn Macau-operatie Chinese ambtenaren had omgekocht. Hij stemde er ook mee in om naar verluidt 75 miljoen dollar te betalen aan een Sands-executive in Macau die ontslag nam nadat hij onder druk zou zijn gezet om vuil te zoeken over Chinese regelgevers en om prostitutie in Sands-eigendommen toe te staan.
Wanneer het erop aankwam, stapte Adelson vaak naar de rechter. In een periode van 10 jaar was hij alleen al in Nevada’s Clark County partij in 150 rechtszaken, volgens de Washington Post. In 2018 beschuldigde een rechtszaak hem van “juridisch sadisme” voor het nodeloos verlengen van juridische procedures om zijn tegenstanders te verzwakken.
In een smaadzaak die door Adelson werd aangespannen, werd een Las Vegas Review-Journal-columnist gedwongen failliet te gaan net toen zijn jonge dochter een behandeling voor hersenkanker onderging. Toen Adelson in 2015 in het geheim het Review-Journal overnam, nam de columnist, John L. Smith, ontslag nadat hem was verboden om over de nieuwe eigenaar van de grootste krant van de staat te schrijven.
Adelson werd zelfs aangeklaagd door Gary en Mitchell Adelson, twee zonen uit zijn eerste huwelijk, die beweerden dat hij hen had bedrogen bij een transactie van bedrijfsaandelen. Een rechter in Massachusetts oordeelde dat Adelson, hoewel hij “misschien vaderlijke vriendelijkheid miste”, zijn zonen niet had bedrogen of misleid.
Mitchell Adelson overleed in 2005 aan een overdosis drugs.
Naast zijn vrouw zijn vier kinderen uit zijn twee huwelijken de nabestaanden van Adelson.
In 1993 richtten de Adelsons een non-profit drugskliniek op in Tel Aviv. Vervolgens bouwden zij er nog twee, in Las Vegas en Macao. Adelson investeerde ook zwaar in campagnes tegen de legalisering van marihuana, omdat hij vond dat zijn zoon en talloze anderen er verslaafd aan raakten.
Door middel van familiestichtingen gaven de Adelsons miljoenen aan medische onderzoekers in Israël en de VS. Ze financierden ook Joods onderwijs, droegen bij aan Yad Vashem, het Israëlische Holocaust-monument, en gaven meer dan 410 miljoen dollar aan Birthright, een organisatie die jonge Joden van over de hele wereld naar Israël brengt.
Al voor zijn huwelijk met Miriam was Israël een zaak die Adelson na aan het hart lag.
Op zijn eerste reis daarheen droeg de welgestelde zakenman schoenen die hadden toebehoord aan zijn overleden vader, een Litouwse immigrant die taxichauffeur was voor de kost.
Arthur Adelson was er nooit toe gekomen Israël te bezoeken, vertelde zijn zoon aan een groot publiek, en het was niet meer dan gepast dat zijn schoenen ooit de grond zouden raken.
Chawkins is een voormalig medewerker van de Times.