Toen ik door de veiligheidscontrole van Terminal 3 ging, was er een Amerikaanse agent die net voorbij de controlepost riep: “Als u op de AA109 zit, ga dan onmiddellijk door naar gate 31.” Het was rond 11 uur ’s ochtends op dit punt, dus ik dacht dat ze met de laatste boarding bezig waren, of zoiets. Het is anders niet normaal dat een agent bij de controlepost staat om mensen naar een specifieke gate te verwijzen. Daar zijn tenslotte vertrekmonitoren voor.
Ik sloeg de lounge over en ging naar gate 31, wat nog een hele wandeling was. Toen ik bij gate 31 aankwam, bleek dat de gate nog niet eens open was. In feite waren de passagiers net bezig met het uitladen van de inkomende vlucht, die uit Dallas was gekomen. Het zou 5-10 minuten lopen zijn geweest om terug te komen in de lounge, dus ik besloot om gewoon op de grond te gaan zitten bij de gate zodat ik wat kon werken, in plaats van heen en weer te lopen, vooral omdat de vlucht nog steeds op tijd bleek te zijn. Een van de weinige goede eigenschappen van Heathrow (behalve dat het geweldig is voor lichaamsbeweging) is dat het snelle en gratis Wi-Fi heeft.
Op ongeveer 20 minuten later ging de gate open, en op dat moment moet er een rij van een paar honderd mensen hebben gestaan om naar binnen te gaan. Ik bleef dus vlak naast de gate zitten, en toen de rij eenmaal was geslonken, ging ik de “holding pen” in.
Als je de gate binnengaat, controleren ze je paspoort en scannen ze ook je instapkaart, dus je wordt als “aan boord” beschouwd als je eenmaal in de gate area bent. En het was druk.
Terminal 3 vertrekgate London Heathrow
Eindelijk om ongeveer 11.40 uur begon het boarden, te beginnen met de eerste klas, en kort daarna business class. Ik keek er naar uit om eindelijk aan boord van de 777-300ER te gaan en wat werk in te halen, dankzij de Wi-Fi aan boord.
Toen ik in het vliegtuig stapte, liep er een man met een onderhoudsjasje voor me uit. Ik zei tegen hem “uh oh, ik zie dat jasje niet graag kort voor vertrek.” Hij reageerde met “oh nee, er is niets aan de hand, dit vliegtuig is eigenlijk nog geen week oud.” En het had inderdaad de geur van een nieuw vliegtuig!
American 109
Londen (LHR) – Los Angeles (LAX)
Dinsdag 3 november
Vertrek: 11:35AM
Arrive: 2:50PM
Duration: 11hr15min
Aircraft: Boeing 777-300ER
Stoel: 3J (Business Class)
Ik ging aan boord door deur 2L, waar ik links werd gewezen in de richting van de mini-business class cabine.
De 777-300ER heeft 16 stoelen voor de hoofdingangsdeur – er zijn acht eerste klas stoelen en dan direct daarachter nog eens acht business class stoelen.
Daarachter bevinden zich nog eens 44 business class stoelen, verdeeld over 11 rijen.
Mijn favoriete plek om in business class te zitten is een van de stoelen aan het raam op rij drie, omdat het lekker privé is. Alles wat je hebt in de voorkant van de stoel is de eerste klas cabine, hoewel er geen kombuizen of toiletten there.
American’s 777-300ERs beschikken over omgekeerde visgraat stoelen in business class, dat is handen naar beneden mijn favoriete business class hard product. Het ontwerp van de stoel is onberispelijk. Ik heb American’s 777-300ER business class verschillende keren eerder beoordeeld, dus ik zal me in deze beoordeling niet te veel op de stoel richten.
American 777-300ER business class, stoel 3J
American 777-300ER business class, stoel 3J
American 777-300ER business class & entertainmentbediening
Zicht vanaf stoel 3J, American 777-300ER
Bij mijn stoel lagen al Bose-hoofdtelefoons te wachten. Het is geweldig dat American deze aanbiedt, want veel van de internationale topmaatschappijen hebben hoofdtelefoons van veel slechtere kwaliteit in de eerste klas, laat staan in de business class.
American business class Bose-hoofdtelefoon
Ook wachtte bij mijn stoel een van de heritage amenity kits.
American business class amenity kit
Er lagen ook een kussen en een deken klaar. Hoewel het niet zo goed is als het Westin Heavenly Bedding van Delta, was het toch aangenaam.
American business class kussen & deken
Nadat ik me had geïnstalleerd, kwam een van de vriendelijke stewardessen die in mijn gangpad werkte, langs om me een drankje aan te bieden voor het vertrek. Ik koos water.
American business class pre-departure water
Een paar minuten later kwam de stewardess langs met de menu’s voor de vlucht, die onlangs opnieuw waren ontworpen.
American business class menu
Voor een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij verliep het instappen vrij snel, en iets na het middaguur kwam de grondverantwoordelijke aan boord om ons te bedanken voor “het instappen in 28 minuten, wat een recordtijd moet zijn”. Ik moest daar wel om lachen, want zowat elke niet-Amerikaanse luchtvaartmaatschappij kan in een mum van tijd aan boord gaan van een A380.
De deur ging dicht rond 12u15, waarna de gezagvoerder ons via de PA welkom heette aan boord en ons vertelde dat onze vlucht 10u42min zou duren en dat we op 30.000 voet zouden vliegen.
American A330 London Heathrow
Tijdens het terugduwen begon de veiligheidsvideo te spelen. Toen we naar de startbaan taxieden, kwamen de stewardessen langs om de lunchbestellingen op te nemen. Op deze vlucht begonnen ze de maaltijdbestellingen in de laatste rij te noteren, wat betekende dat ik de laatste was om mijn keuze te krijgen. Ik kreeg toch wat ik wilde, namelijk zalm (de enige optie die ze niet meer hadden was kip).
Terugkeer naar Londen Heathrow
De taxi naar onze vertrekbaan was schilderachtig, want we passeerden eerst de andere vliegtuigen bij Terminal 3, en taxieden uiteindelijk langs Terminal 5.
Taxiën op Londen Heathrow
747s Heathrow Airport
Taxi naar vertrekbaan Heathrow Airport
Nauwelijks 15 minuten na het terugduwen kregen we toestemming om op te stijgen. Interessant is dat we in het middenveld mochten opstijgen en dat een United 767 vlak achter ons op de startbaan stond, omdat zij vermoedelijk de volgende in de rij waren. Het gebeurt niet vaak dat je een vliegtuig op de startbaan ziet wachten achter een ander vliegtuig.
Lining up on runway Heathrow Airport
Onze take-off roll was lang en soepel, en natuurlijk waren mijn ogen de hele klim uit het raam gekluisterd.
Rolling down the runway
Het weer was typisch voor Londen (of Seattle) in november, hoewel het aanzienlijk mooier was toen we eenmaal boven de wolken uitkwamen.
Uitzicht na het opstijgen vanaf Londen Heathrow
Uitzicht na het opstijgen vanaf Londen Heathrow
Uitklimmen
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat rond te snuffelen in het aanbod aan inflgiht-entertainment, dat vrij uitgebreid was. Ik maak niet vaak gebruik van het IFE-systeem op vluchten, maar de WiFi aan boord was nog niet ingeschakeld en ik had de selectie op mijn iPad uitgeput.
Airshow enroute naar Los Angeles
Airshow enroute naar Los Angeles
Airshow op weg naar Los Angeles
Airshow op weg naar Los Angeles
Ongeveer 20 minuten na het opstijgen stonden de stewardessen op om met hun dienst te beginnen, waarna het gordijn tussen eerste klasse en business klasse werd verlengd. Ik heb het altijd vervelend gevonden dat Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen om “veiligheidsredenen” geen “echte” gordijnen gebruiken.
Gordijn tussen business en first class
De bemanning op dit traject was erg vriendelijk en uiterst efficiënt, wat ik erg op prijs stel. Laten we eerlijk zijn, business class dineren op een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij is niet echt een “ervaring”, dus het beste waar je op kunt hopen is dat je een lekkere maaltijd geserveerd krijgt in een snel tempo, naar mijn mening.
Het lunchmenu zag er als volgt uit:
En de wijn- en drankenkaart zag er als volgt uit:
De bediening begon met warme handdoeken.
American business class hot towel
Dat werd minuten later gevolgd door warme nootjes en drankjes. Ik had alleen een glas stilstaand water om te drinken. Het is interessant dat de stewardess die in mijn gangpad werkte, de voornamen van iedereen om me heen uit het hoofd leerde. Dus ze sprak iedereen bij naam aan bij elke interactie. Waar ik wel van onder de indruk was. Hoewel ik graag bij mijn voornaam word aangesproken, kan ik me voorstellen dat niet iedereen het op prijs stelt dat de bemanning zo informeel is.
American business class lunch – warme gemengde noten
Ongeveer 10 minuten nadat de drankjes waren geserveerd, kwam de bemanning terug door de cabine met een salade en een voorgerecht.
American business class lunch – salade & voorgerecht
De caprese salade was goed, hoewel een beetje aan de flauwe kant.
American business class lunch – salade caprese voorgerecht
Terwijl de eigenlijke salade nauwelijks bedroevender had kunnen zijn (hij deed me een beetje denken aan de “seizoenssalade” die ik kreeg op een LOT Poolse vlucht vanuit Warschau in de winter).
American business class lunch – mixed greens
Ik koos pretzelbrood uit het broodmandje, wat een van mijn favoriete aspecten van de Amerikaanse catering moet zijn.
American business class lunch – pretzelbrood
De voorgerechten werden vrij snel afgeruimd, en vervolgens werden de hoofdgerechten op individuele dienbladen gebracht toen de passagiers er klaar voor waren.
Ik verwacht altijd teleurgesteld te worden als ik vis bestel in een vliegtuig, maar dit gerecht was eigenlijk erg goed. De vis zelf was vochtig en de bijgerechten waren lekker.
American business class lunch – zalm in Aziatische stijl
Als toetje bestelde ik een sundae met warme karamel en noten. Het was, zoals gewoonlijk, uitstekend. Ik had ook nog koffie met melk.
De bediening tijdens de maaltijd was vriendelijk en uiterst efficiënt. De hele maaltijd was 1u15min na het opstijgen klaar.
American business class lunch – ijscoupe en koffie
Na de maaltijd werden er waterflessen uitgedeeld en installeerde ik mijn “draagbare kantoor”. American biedt Wi-Fi op hun 777-300ERs, en een 24-uurs pas kost slechts ~$20 zonder datalimieten, wat uiterst redelijk is.
Ik bracht de volgende paar uur door met het inhalen van werk.
Airshow op weg naar Los Angeles
Een van de indrukwekkende aspecten van de 777-300ER van American (althans voor een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij) is dat ze een walk-up bar hebben tussen de twee business class cabines. Er zijn heel wat snacks beschikbaar, maar ik kon het niet helpen te merken dat het aanbod aanzienlijk was verminderd sinds de 777-300ER voor het eerst werd geïntroduceerd.
American 777-300ER business class bar
Hieronder ziet u hoe het aanbod eruitzag toen het werd opgesteld, wat slechts een fractie is van wat ze vroeger aanboden.
American 777-300ER business class bar
American 777-300ER business class bar
Toen ik een foto nam van de opstelling van de bar kwam de stewardess die in het andere gangpad werkte naar me toe en zei “maak je foto’s?”
Ruh-roh, ik dacht dat ik in de problemen zat, gezien het feit dat sommige Amerikaanse stewardessen flippen als je een foto neemt van iets in een vliegtuig. Het Amerikaanse fotografiebeleid luidt als volgt, wat op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd:
Gebruik van fototoestellen en videocamera’s, film of digitaal, is alleen toegestaan voor het vastleggen van persoonlijke gebeurtenissen. Het maken van foto- of video-opnamen van personeel, apparatuur of procedures van de luchtvaartmaatschappij is ten strengste verboden.
Het goede nieuws is dat dit niet de reden was waarom ze naar mijn foto’s vroeg. Toen ik “ja” zei, zei ze “geweldig, want het is een coole opstelling, nietwaar? Maar je had het moeten zien toen het voor het eerst werd geïntroduceerd, want we hadden nog veel meer te bieden.” Oef!
Na een uur of vijf gewerkt te hebben, dacht ik een pauze te nemen en een film te kijken. “Pitch Perfect 2” was beschikbaar op het inflight entertainment systeem, dus ik dacht dat ik die zou kijken, gezien hoe goed ik de eerste film vond. Het stelde niet teleur.
Na de film besloot ik een kort dutje te doen, en werd ongeveer 90 minuten na aankomst gewekt door het menu van de pre-arrival service.
Ik bestelde de zalmsalade, die ook best lekker was.
American business class pre-arrival snack – zalmsalade
Ik heb zeker niet te klagen over het eten op deze vlucht!
Om ongeveer 14.45 uur kwam de gezagvoerder over de PA om ons te vertellen dat we zo zouden gaan dalen en rond 15.20 uur zouden moeten landen.
Op ongeveer 10 minuten daarna zei hij dat we vanwege het weer in het gebied in een wachtpatroon werden gezet. Weer in SoCal, bestaat dat?!?!
Mooie namiddag boven SoCal
Aan de positieve kant was het uitzicht van bovenaf prachtig. We bleven een tijdje zuidwaarts vliegen, en toen vertelde de gezagvoerder ons dat we terug zouden vliegen richting LA, hoewel we nog één keer een wachtpatroon rond Catalina Island zouden moeten doen voordat we toestemming kregen om te landen.
Mooie namiddag boven SoCal
Ten slotte keerden we terug richting LA.
Zicht bij de nadering van Los Angeles
We naderden in westelijke richting.
Zicht bij de nadering van Los Angeles
Zicht bij de nadering van Los Angeles
Zicht bij de eindnadering van Los Angeles
We landden op baan 25L om 15.40 uur.
Kort voor de landing in Los Angeles
En het weer was inderdaad vreemd, want er hingen een paar gigantische wolken boven het vliegveld.
Zicht bij de landing op LAX
Onze landing op baan 25L verliep vlot, en daarna moesten we even wachten op baan 25R omdat enkele vliegtuigen aan het opstijgen waren. Gelukkig hadden we tijdens het wachten een mooi uitzicht op Tom Bradley International Terminal, inclusief op mijn geliefde Emirates A380.
Tom Bradley International Terminal LAX
Nog snel genoeg waren we klaar om de landingsbaan over te steken, en vanaf daar was het nog maar een paar minuten taxiën naar Terminal 4.
Crossing runway 25R LAX
Omwille van onze aankomstgate moesten we naar onze definitieve parkeerpositie worden gesleept, dus werden de motoren in de steeg uitgezet, en daarna was het nog vijf minuten om ons aan de sleep vast te maken en naar de gate te brengen.
Terminal 4 LAX
American arrival gate LAX
Ik had me eigenlijk niet gerealiseerd dat American de douane & immigratievoorzieningen op Tom Bradley International gebruikt, dus moesten we daar een bus nemen, wat een kort ritje was.
American 777-300ER LAX
Aan de positieve kant leverde dat een aantal mooie uitzichten op onze prachtige 777-300ER op.
American 777-300ER LAX
Helaas betekende dit ook dat we met de bus moesten.
Bus naar douane & immigratie
Bus naar douane & immigratie
American 777-300ER business class bottom line
Voor mij zijn de omgekeerde visgraatstoelen het beste harde product in business class dat er is. Voor mij, Wi-Fi is de enige meest waardevolle voorziening op een dag vlucht. Combineer de twee, en ik denk dat American’s 777-300ER business class fantastisch is. De service en het eten waren vrij goed op deze vlucht ook.
Zo veel als we klagen over Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen, zal ik een omgekeerde visgraat stoel met Wi-Fi nemen over zowat elke andere business class product, ongeacht hoeveel beter het eten, service en voorzieningen zijn op een andere luchtvaartmaatschappij. Met andere woorden, in business class zou ik American verkiezen boven British Airways naar Londen, en ik zou American verkiezen boven Qantas naar Sydney, alle andere zijn gelijk.
Is iemand het met me eens, en waardeert omgekeerde visgraat stoelen en Wi-Fi boven al het andere?