Introduction
De tortilla de patatas in Armando Blanco’s La Casa de las Tortillas, in het dorpje Cacheiras net buiten Santiago de Compostela, is nationaal beroemd. Het restaurant met vele kamers hangt vol met foto’s van Armando die de handen schudt van bijna alle beroemdheden in Spanje, waaronder de koning en koningin, en van verder weg, zoals de paus. Wat ik zo leuk vond aan het restaurant was zijn alledaagsheid. Ik herinner me dat ik mijn tortilla zat te eten, omringd door een grote groep ouders en schreeuwende kinderen, waarbij de ouders voor de ogen van de kinderen en over het eten heen woedend zaten te roken. Een mist van rook, maar wat maakt het uit als de tortilla’s zo voortreffelijk zijn? Normaal gesproken zijn tortilla’s dik en goed doorbakken, maar deze zijn als een echt goede Franse omelet, zacht en een beetje lopend in het midden, wat de Fransen “baveuse” noemen. Traditioneel worden Spaanse omeletten gemaakt met alleen eieren, aardappelen, olijfolie en zout, maar soms worden er ook uien aan toegevoegd, wat ik wel lekker vind. Het is best moeilijk om een omelet te maken met een goede vorm en een zachte kern. De truc is om te beginnen met de gekookte aardappelen, uien en olijfolie in de pan, dan de geklopte en gekruide eieren op het vuur te gieten en te koken terwijl je heel voorzichtig door het steeds dikker wordende ei snijdt, zodat een deel van het nog vloeibare mengsel naar de bodem van de pan zakt en stolt. Pas als de textuur aan het oppervlak net iets kleverig is, laat u het op een bord glijden, keert u het terug in de pan en laat u het nog een minuut of twee koken. Eet het terwijl het nog warm is of op kamertemperatuur, maar nooit koud rechtstreeks uit de koelkast.