PMC

Geachte heer,

Urticaria is een ziekte die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van galbulten (hives), angio-oedeem, of beide. Dit moet worden onderscheiden van weeën veroorzaakt door een huidpriktest, auto-inflammatoire anafylaxiesyndromen, en erfelijk angio-oedeem. Acute spontane urticaria wordt gedefinieerd als spontane weeën die minder dan 6 weken duren. Acute urticaria wordt vaak behandeld met antihistaminica, steroïden, en lokale anti-pruritische lotions.

Het doel van onze studie was om de werkzaamheid van een extra 5-daagse kuur met oraal prednisolon te evalueren in vergelijking met levocetirizine alleen bij de behandeling van acute urticaria.

Inclusiecriteria waren volwassenen ouder dan 17 jaar, huidige urticariële episode van minder dan 5 dagen duur, en actieve urticariële laesies op het moment van presentatie. Exclusiecriteria waren voorgeschiedenis van chronische urticaria of dermografie, kinderen, piepende ademhaling of koorts, zwangerschap en borstvoeding, gebruik van antihistaminica of orale corticosteroïden binnen 5 dagen na de eerste consultatie, voorgeschiedenis van diabetes, hypertensie of actieve peptische ulcus ziekte, en weigering van geïnformeerde toestemming.

Dit was een gerandomiseerde single blind non-cross-over studie in het academisch ziekenhuis. De patiënten werden gerandomiseerd in twee groepen. De eerste groep kreeg levocetirizine (5 mg) tweemaal per dag en prednisolon (10-20 mg) tweemaal per dag gedurende de eerste 5 dagen. Prednisolon werd gegeven in een dosis van 0,3 mg/kg lichaamsgewicht. De tweede groep kreeg alleen levocetirizine 5 mg tweemaal per dag. Levocetirizine werd in beide groepen gedurende 6 weken toegediend. Bij alle patiënten werd een gedetailleerde anamnese afgenomen en een volledig lichamelijk onderzoek verricht. Urticaria Activiteit Score (UAS) werd berekend op dag 0, 2, en 5 van de behandeling.

De UAS meet twee symptomen – aantal weeën en intensiteit van de jeuk – elk op een schaal van 0-3 elke dag. De UAS werd dagelijks door elke patiënt genoteerd en werd wekelijks van de patiënten verkregen. Het aantal weeën werd gescoord van 0 tot 3 waarbij 0 – geen weeën; 1 – minder dan 20 weeën; 2 – 20-50 weeën; 3 – >50 weeën die bijna grote confluente gebieden van weeën bedekten. De ernst van de jeuk werd gescoord als 0 – geen; 1 – mild; 2 – matig; en 3 – ernstig. Men moet beide scores, namelijk voor zowel het aantal weeën als de ernst van de jeuk, op een bepaalde dag voor elk van de dagen in een bepaalde week bij elkaar optellen om de wekelijkse UAS te krijgen. De gemiddelde dagelijkse UAS varieerde daarbij van 0 tot 6.

Resultaten waren als volgt.

Totaal 49 (21 mannen en 28 vrouwen, gemiddelde leeftijd 31.21 jaar) patiënten werden gerekruteerd over een periode van 9 maanden, van januari 2013 tot september 2013. UAS was 4,6 en 4,4 in beide groepen op het moment van presentatie. De UAS-score daalde in beide groepen, maar meer in de steroïdengroep dan in de levocetirizinegroep. Het volledige bloedbeeld toonde anemie bij twee patiënten.

Een gepaarde t-test werd gebruikt om de statistische significantie te analyseren. Op dag 5 was de UAS gedaald tot 0,2 in de steroïdengroep en 2,4 in de levocetirizinegroep. Dit verschil was statistisch significant (P-waarde minder dan 0,5). Aan het eind van de 6 weken kregen drie patiënten uit de steroïdengroep en acht patiënten uit de levocetirizinegroep nog steeds netelroos. Bijwerkingen werden waargenomen in de steroïdengroep in de vorm van gastro-intestinale bijwerkingen bij drie patiënten en sedatie bij 2 patiënten. De levocetirizine groep had sedatie als bijwerking bij twee patiënten.

Antihistaminica zijn het middel bij uitstek bij acute urticaria. Ze zijn echter relatief traagwerkend. Het ontstekingsremmende effect van steroïden helpt bij een snellere verlichting van de symptomen.

Steroïden in combinatie met antihistaminica kunnen de symptomen bij acute urticaria sneller verminderen en een snelle remissie induceren. In onze studie was UAS significant minder in de steroïdengroep aan het einde van de 5 dagen. Ook de controle van de symptomen was beter in de steroïdengroep zoals blijkt uit de UAS. Aan het einde van 6 weken waren er minder actieve patiënten in de steroïdengroep.

Er werden studies uitgevoerd om de werkzaamheid van prednisolon te evalueren wanneer het werd toegevoegd aan antihistaminica voor de behandeling van acute urticaria en er werd vastgesteld dat de toevoeging van prednisolon de symptomen en de klinische respons van de patiënten verbeterde.

De beperkingen van onze studie waren als volgt: de oorzaak van urticaria werd niet geïdentificeerd; de studie was enkelblind met een beperkt aantal patiënten. Daarom zijn wij van mening dat het toevoegen van steroïden in de beginfase, tenzij er bekende contra-indicaties zijn, de symptomen sneller zou verbeteren en de algehele kwaliteit van leven zou verbeteren.