Discussie
De belangrijkste bevindingen van de huidige studie waren dat de toediening van een enkele dosis LSD (200 μg p.o.) bij gezonde vrijwilligers een subjectief zinvolle ervaring opleverde met blijvende positieve effecten die door de deelnemers aan de LSD-ervaring werden toegeschreven. Een hogere waardering van acute LSD-geïnduceerde veranderingen van de geest op de 5D-ASC en/of mystieke ervaringen op de MEQ30 schalen werden in verband gebracht met een hogere waardering van welbevinden 12 maanden na de ervaring en veranderingen in levenslange mystieke ervaringen. LSD verhoogde de openheid niet en bracht geen relevante veranderingen in persoonlijkheidskenmerken teweeg. In de huidige studie werd LSD niet geassocieerd met blijvende negatieve effecten, omdat er geen blijvende toename van negatieve attitudes, negatieve stemming en negatief gedrag kon worden waargenomen na één en twaalf maanden.
De huidige bevindingen bevestigden de meeste van onze hypothesen en vulden vergelijkbare recente rapporten van blijvende effecten van psilocybine bij gezonde proefpersonen aan, waarbij dezelfde uitkomstmaten werden gebruikt (Griffiths et al. 2006, 2008, 2011, 2017; MacLean et al. 2011). De blijvende effecten van LSD werden ook gerapporteerd bij psychiatrisch gezonde proefpersonen in oudere studies (McGlothlin et al. 1967). Kortetermijneffecten op persoonlijkheidsmaten werden gerapporteerd in één recente studie (Carhart-Harris et al. 2016a). Specifiek, in de oudere studie van McGlothlin et al. (1967), werden psychologische tests afgenomen voor en 2 weken en 6 maanden na drie sessies met een enkele dosis (200 μg LSD p.o. in elke sessie) bij 24 gezonde proefpersonen om mogelijke veranderingen in attitudes en waarden te onderzoeken (McGlothlin et al. 1967). De deelnemers waren afgestudeerde studenten, werden betaald voor deelname, waren LSD-naïef, en kregen de drug in een veilige omgeving, maar zonder suggesties voor mogelijke blijvende effecten (McGlothlin et al. 1967). In tegenstelling tot onze studie werden de drugssessies gehouden in een “smaakvol ingerichte kamer, speciaal ontworpen om de drugservaring te verbeteren” zonder afleiding door experimenten (McGlothlin e.a. 1967). Een groter deel van de deelnemers meldde blijvende effecten op de persoonlijkheid en een grotere waardering voor muziek en kunst 6 maanden na LSD toediening in vergelijking met controles die ofwel amfetamine (20 mg p.o.) of een zeer lage dosis LSD (25 μg p.o.; McGlothlin e.a. 1967) kregen. De meerderheid van de deelnemers beoordeelde de acute LSD-respons ook als een zeer dramatische en interessante ervaring. De vergelijking van een reeks persoonlijkheids- en creativiteitstests tussen voor en na LSD liet echter geen relevante veranderingen zien (McGlothlin e.a., 1967). Deze eerdere bevindingen van aan LSD toegeschreven subjectieve veranderingen in attitudes, waarden en esthetische interesses in afwezigheid van veranderingen in meer objectieve testmetingen (McGlothlin e.a. 1967) werden grotendeels bevestigd door de huidige resultaten.
Meer recentelijk hebben Griffiths en collega’s een eenmalige dosis psilocybine toegediend in een ondersteunende omgeving aan 30 hallucinogeen-naïeve en spiritueel actieve gezonde proefpersonen om de lange-termijn effecten van psilocybine te evalueren (Griffiths e.a. 2006, 2008). Een cross-over studie-opzet werd gebruikt, inclusief een controle conditie (methylfenidaat, 40 mg/70 kg p.o.), om de acute effecten van psilocybine (30 mg/70 kg p.o.) te beoordelen. De MS en MEQ werden gebruikt om acute mystieke-type ervaringen te beoordelen (Barrett et al. 2015; Griffiths et al. 2006), vergelijkbaar met de huidige studie (Liechti et al. 2017). Blijvende effecten van psilocybine werden beoordeeld op 2 en 14 maanden met behulp van de PEQ en MS (Griffiths et al. 2008). In tegenstelling tot de huidige studie met LSD, ontvingen de vrijwilligers geen geldelijke vergoeding voor deelname. De onderzoekers ontmoetten de deelnemers vier keer (voor een totaal van 8 uur) voorafgaand aan de psilocybine sessie om hen voor te bereiden op de ervaring. In tegenstelling tot de huidige studie, bevatte deze voorbereiding voorafgaand aan de sessie expliciet de verwachting van de monitor dat de psilocybine sessie het persoonlijk bewustzijn en inzicht zou kunnen vergroten (Griffiths et al. 2006) en dus blijvende positieve effecten zou kunnen hebben. Daarnaast hebben alle proefpersonen ten minste met tussenpozen deelgenomen aan religieuze of spirituele activiteiten, waarbij 56% van de vrijwilligers meldde dagelijks betrokken te zijn, en 39% gaf aan ten minste maandelijks activiteiten te ondernemen (Griffiths et al. 2006, 2008). Griffiths en collega’s voerden ook een dosis-effect onderzoek uit waarbij vier verschillende eenmalige doses psilocybine en placebo werden toegediend aan 18 deelnemers en waarbij de blijvende effecten na 1 en 14 maanden werden beoordeeld met behulp van de PEQ, MS, DTS, en NEO Personality Inventory (NEO-PI) (Griffiths e.a. 2011), vergelijkbaar met het huidige onderzoek. Vergelijkbaar met LSD in de huidige studie, verhoogde een enkele dosis psilocybine (30 mg/70 kg) significant de waarderingen van acute mystieke-type ervaringen op de MS en MEQ (Barrett et al. 2015; Griffiths et al. 2006, 2011). Echter, 17 van de in totaal 54 deelnemers rapporteerden ook sterke of extreme angst soms tijdens de sessie na toediening van psilocybine in deze dosis (Griffiths et al. 2006, 2011). Consistent met de huidige bevindingen, veroorzaakte psilocybine ook significante positieve effecten maar geen negatieve effecten op de PE in vergelijking met de controleconditie, die aanhielden tot 1, 2, en 14 maanden na de sessies (Griffiths e.a. 2006, 2008, 2011). De totaalscores op de MS lifetime version stegen 2 maanden na een enkele dosis psilocybine (Griffiths e.a. 2006, 2008) en bij de 14 maanden follow-up (Griffiths e.a. 2008, 2011), vergelijkbaar met de huidige bevindingen, waarin de MS-scores 1 en 12 maanden na LSD-toediening stegen. In de huidige studie zagen we ook een blijvende toename in scores op de DTS Mystiek subschaal, wat duidt op een toename in mystieke ervaringen, wat consistent is met toenames in levenslange mystieke ervaringen op de MS, maar geen effecten op de andere subschaal. In tegenstelling daarmee veranderde psilocybine slechts in geringe mate de scores op de DTS, met een lichte toename op de religieuze subschaal maar niet op de mystieke subschaal na 14 maanden in vergelijking met de pre-psilocybine screening (Griffiths et al. 2011).
Over het geheel genomen vond de huidige studie geen blijvende effecten van LSD op verschillende persoonlijkheidskenmerken metingen 1 of 12 maanden na LSD toediening. Onze studiehypothese dat LSD de openheid op de NEO-FFI zou verhogen, werd niet bevestigd. In tegenstelling tot het gebrek aan langetermijneffecten van LSD op persoonlijkheid in de huidige studie, stegen de NEO-PI Openheidscores 2 weken na toediening van een lagere dosis LSD (75 μg i.v.) bij gezonde proefpersonen met meestal significant voorafgaand LSD-gebruik (Carhart-Harris et al. 2016a). Deze persoonlijkheidsveranderingen op middellange termijn waren waarschijnlijk van voorbijgaande aard. Consistent met de huidige LSD follow-up resultaten, veranderde psilocybine geen persoonlijkheidskenmerken waarderingen 2 of 14 maanden na een enkele dosis psilocybine in vergelijking met pre-psilocybine screening (Griffiths et al. 2006, 2008). Hoewel stijgingen in openheid werden opgemerkt 14 maanden na psilocybine toediening in een gepoolde analyse van beide studies (MacLean et al. 2011), vond een andere meer recente studie van dezelfde groep opnieuw geen effecten van psilocybine op NEO-PI persoonlijkheidsmaten 6 maanden na psilocybine toediening (Griffiths et al. 2017). Trait anxiety ratings op de STAI waren onveranderd na LSD-toediening in vergelijking met pre-LSD screening in de huidige studie. Daarentegen verminderde LSD de trait anxiety-ratings bij patiënten met angst die geassocieerd was met levensbedreigende ziekten (Gasser et al. 2014, 2015).
Alles bij elkaar genomen, de bevindingen van gecontroleerde klinische studies, waaronder de huidige studie (Griffiths et al. 2006, 2008, 2011, 2017; MacLean et al. 2011; McGlothlin et al. 1967), zijn consistent met de opvatting dat serotonerge hallucinogenen vooral blijvende toenames in levenslange mystieke ervaringen produceren en blijvende positieve effecten op attitudes, stemming en gedrag die subjectief worden toegeschreven aan de hallucinogeenervaring. De subjectief waargenomen veranderingen leidden daarentegen niet tot relevante langdurige veranderingen in persoonlijkheidskenmerken bij gezonde proefpersonen.
Het gebruik van LSD en psilocybine is in verband gebracht met mystieke ervaringen (Barrett en Griffiths 2017; Lyvers en Meester 2012). Mystieke ervaringen die worden geïnduceerd door het hallucinogeen psilocybine blijken geassocieerd te zijn met positieve effecten op lange termijn bij gezonde proefpersonen (Griffiths et al. 2017; MacLean et al. 2011) en therapeutische uitkomsten bij patiënten (Garcia-Romeu et al. 2015; Griffiths et al. 2016; Ross et al. 2016). Een interessante onderzoekslijn is het onderzoeken van de factoren die bijdragen aan deze mystieke ervaringen en of deze specifiek de langetermijneffecten van hallucinogenen voorspellen. Mystiek-achtige ervaringen voorspelden positieve therapeutische uitkomsten bij patiënten, zelfs na controle voor subjectieve intensiteit van het drugseffect (Griffiths et al. 2016; Ross et al. 2016). Vergelijkbaar met eerdere studies met psilocybine bij gezonde proefpersonen (Griffiths et al. 2008, 2017), bleek in de huidige studie dat de langetermijneffecten van LSD geassocieerd waren met de omvang van de acute respons op LSD. Echter, de algehele veranderingen van de geest, weergegeven door 5D-ASC scores, voorspelden beter de lange termijn effecten van LSD in vergelijking met beoordelingen van de meer specifieke acute mystieke-type ervaring, zoals MS acute totaalscores of MEQ30 scores. De huidige bevindingen wijzen er dus op dat de algemene bewustzijnsveranderingen die acuut door LSD worden geïnduceerd, kunnen bijdragen aan de blijvende positieve effecten van LSD bij normale proefpersonen en bij patiënten (Gasser et al. 2015; Liechti et al. 2017).
De omvang van acute hallucinogeen-geïnduceerde mystieke-type ervaringen is aangetoond dat ze voornamelijk dosisafhankelijk zijn (Griffiths et al. 2011). Hogere percentages meditatie/spirituele beoefening of meer steun voor spirituele beoefening verhoogden ook de waarderingen van acute mystieke-type effecten en droegen bij aan de positieve langetermijneffecten in vergelijking met een groep die psilocybine kreeg maar minder spirituele steun (Griffiths et al. 2017). In deze studie omvatten suggesties voor spirituele beoefening voor alle deelnemers 10-30 min dagelijkse meditatie, bewustwordingsoefening, journaling, en andere activiteiten die persoonlijk werden beoordeeld om spirituele groei te bevorderen (Griffiths et al. 2017). De hoge ondersteuning voor spirituele beoefening omvatte echter dialooggroepssessies om het implementeren en volhouden van spirituele praktijken van meditatie en spirituele bewustwording te bespreken en een totaal van 35 uur contact tussen gids-deelnemer vanaf het begin van de studie tot de 6-maanden follow-up, vergeleken met geen groepssessies en slechts 7 uur contact in de groep met minder spirituele ondersteuning (Griffiths et al. 2017). Absolute waarderingen van de acute mystiek-achtige effecten van het hallucinogeen op de MS en MEQ waren over het algemeen hoger in de studies van Griffiths en collega’s (Barrett et al. 2015; Griffiths et al. 2006, 2008, 2011, 2017) in vergelijking met de huidige studie (Liechti et al. 2017). Belangrijk is dat dit het geval was in zowel de hallucinogeen- als de controleconditie, terwijl de acute hallucinogeen-geïnduceerde stijgingen in MS- en MEQ-scores ten opzichte van de controleconditie groter waren na toediening van LSD dan psilocybine (Barrett et al. 2015; Griffiths et al. 2006, 2011; Liechti et al. 2017). In de huidige studie produceerde LSD gemiddelde MEQ30-waarderingen van 61% en een volledige mystieke ervaring bij slechts twee proefpersonen (12,5%; Liechti et al. 2017). Daarentegen produceerde psilocybine gemiddelde MEQ30-scorebeoordelingen van 77% en een volledige mystieke ervaring bij 67% van de proefpersonen (Barrett et al. 2015). Echter, placebo of actief placebo (d.w.z. methylfenidaat) produceerde in deze studies ook MEQ30 gemiddelde waarderingen van respectievelijk 23 en 33% (Barrett et al. 2015), wat duidt op relevante verschillen tussen de studies, waaronder kenmerken van de onderzoekspersonen (set) en setting (Barrett en Griffiths 2017). In tegenstelling tot de studies van Griffiths en collega’s (Griffiths et al. 2006, 2011), waren de deelnemers aan de huidige studie voornamelijk universiteitsstudenten. Zij ontvingen een geldelijke vergoeding voor deelname en waren niet verplicht om geestelijk actief te zijn (Liechti et al. 2017; Schmid et al. 2015). De deelnemers aan de huidige studie hadden een persoonlijk of wetenschappelijk belang bij het ervaren van de geestveranderende effecten van het hallucinogeen in een veilige ziekenhuisomgeving, maar er werden geen expliciete verwachtingen of suggesties van mystieke of blijvende effecten overgebracht door het onderzoeksteam. Deze verschillen in de onderzoekspopulaties (spiritueel actief vs. niet expliciet actief), voorbereiding (suggestie van mystieke/blijvende effecten vs. geen suggesties), en setting (esthetische huiskamerachtige omgeving speciaal ontworpen voor het onderzoek vs. ziekenhuisafdeling) waren waarschijnlijk de oorzaak van de over het algemeen lagere waarderingen van mystieke effecten in het huidige onderzoek vergeleken met de onderzoeken van Griffiths en collega’s (Griffiths e.a. 2006, 2011). We observeerden ook geen gevallen van relevante mystiek-achtige effecten na toediening van placebo (Liechti et al. 2017), terwijl ongeveer 5% van de proefpersonen in de studies van Griffiths en collega’s een duidelijke of totale mystieke ervaring ervoeren na placebo (Barrett et al. 2015; Griffiths et al. 2011). De settings van de studies van Griffiths en collega’s leken dus sterk geoptimaliseerd om het ontstaan van mystieke ervaringen te bevorderen (Barrett en Griffiths 2017), terwijl er minder mystiek-achtige ervaringen werden gerapporteerd in studies die door andere groepen werden uitgevoerd (Carhart-Harris et al. 2016a; Gasser et al. 2015; Liechti et al. 2017; Studerus et al. 2011, 2012). Opmerkelijk is dat de effecten van LSD (200 μg) in de huidige studie en psilocybine (30 mg/70 kg) op 5D-ASC-scores vergelijkbaar waren (Griffiths et al. 2017; Liechti et al. 2017), wat duidt op vergelijkbare bewustzijnsveranderingen ondanks de verschillende settings en acute mystieke ervaringen. Blijft over om te testen wat de hoge acute mystieke ervaringen en bijbehorende langetermijneffecten werkelijk weerspiegelen. Hoge MEQ scores (ook na placebo) werden waargenomen in settings die meer spirituele beoefening/ondersteuning inhielden, en deze scores en geassocieerde lange termijn veranderingen kunnen deels een weerspiegeling zijn van dergelijke settings (Griffiths et al. 2017) en niet van de effecten van psilocybine op zich. Ten slotte waren de 5D-ASC en MEQ acute effect ratings onderling gecorreleerd in de huidige studie (Liechti et al. 2017). In feite voorspelden de acute effect ratings op zowel de 5D-ASC als de MEQ significant de lange termijn veranderingen in subjectief welzijn en levenstevredenheid op de PEQ na 12 maanden in de huidige studie. Daarentegen bleken MEQ-ratings en dus specifiek de mystieke-type ervaringen vooral verschillende langetermijneffecten van psilocybine te voorspellen bij meer spiritueel actieve proefpersonen (Griffiths et al. 2008, 2017).
De huidige studie heeft verschillende beperkingen. Ten eerste bevatte de studie geen echte controleconditie voor de langetermijneffecten van LSD (d.w.z.(een parallelle controlegroep voor de langetermijneffecten en niet alleen voor de acute effecten van LSD). De blijvende effecten werden subjectief toegeschreven aan de LSD-ervaring en/of vergeleken met metingen voorafgaand aan de LSD-sessie in de tijd en binnen proefpersonen. We kunnen dus de mogelijkheid niet uitsluiten dat al deze subjectieve effecten toe te schrijven waren aan verwachtingen van positieve langetermijneffecten van LSD. Ten tweede was de steekproef klein en niet voldoende krachtig om kleine effecten op de persoonlijkheid te detecteren. Ten derde waren de vragenlijsten eerder in het Engels gebruikt, maar meestal niet gevalideerd en waren de vertalingen niet gevalideerd in het Duits. Ten derde werd de studie uitgevoerd bij gezonde proefpersonen en werden veel veiligheidsmaatregelen genomen (Johnson et al. 2008). Daarom kunnen de resultaten niet noodzakelijk worden gegeneraliseerd naar andere settings of patiënten. Negatieve acute reacties of negatieve langetermijneffecten zouden zich kunnen voordoen in verschillende populaties of omgevingen (Carbonaro et al. 2016; Halpern et al. 2016).
In conclusie, na 1 jaar, produceerde een enkele LSD-ervaring persoonlijke betekenis en verbeterd welzijn, die subjectief werden toegeschreven aan de LSD-ervaring, maar geen relevante veranderingen in metingen van persoonlijkheidskenmerken.