Ontstaan en eerste album (2004-2007)Edit
Panic! at the Disco werd in 2004 opgericht in Summerlin, een buitenwijk van Las Vegas. Het bestond uit Ryan Ross, die zong en gitaar speelde, en Spencer Smith, die als drummer fungeerde. Ze gingen beiden naar Bishop Gorman High School en begonnen samen te spelen in de negende klas. Later nodigden ze hun vriend Brent Wilson, die op de Palo Verde High School zat, uit om bas te spelen. Wilson moedigde op zijn beurt Brendon Urie aan om gitaar te spelen. Het kwartet begon te repeteren in de woonkamer van Smith’s grootmoeder. Oorspronkelijk was Ross de zanger, maar Urie verving hem nadat de groep onder de indruk was van zijn vocale capaciteiten. Aanvankelijk coverde de groep alleen Blink-182.
Fall Out Boy-bassist Pete Wentz ontdekte hen op een dag via Livejournal toen de vier besloten een bericht voor hem achter te laten om hen te helpen promoten op zijn label. Wentz werd getroffen door hun muziekstijl en reisde naar Las Vegas om hen persoonlijk te ontmoeten. Dankzij Wentz tekende de band een contract bij Fueled by Ramen, waardoor ze in 2005 hun eerste album konden opnemen, A Fever You Can’t Sweat Out. De single “I Write Sins Not Tragedies” was een hit en won verschillende prijzen, waaronder Video of the Year bij de 2006 MTV Video Music Awards. Datzelfde jaar werd Wilson ontslagen en vervangen door Jon Walker. De groep verdeelde hun werk in twee delen, het ene gedomineerd door futuristische beats en synthesizers, en het andere met akoestische fragmenten, piano en accordeon.
Met nummers als “I Write Sins Not Tragedies”, “But It’s Better If You Do”, “Build God, Then We’ll Talk”, “Camisado”, “London Beckoned Song About Money Written By Machines” of “Time To Dance” kreeg de band heel wat publiciteit, vooral nadat het magazine Spin I Spin hen begin oktober 2005 uitriep tot “band van het moment”. Panic! at the Disco verhoogde hun populariteit met hun online aanwezigheid: ze bleven in de PureVolume Top 10 en bereikten de eerste plaats op de MySpace Chart. A Fever You Can’t Sweat Out debuteerde op #112 in de Billboard 200, en verkocht bijna tienduizend exemplaren in de eerste week. De band begon hun eerste Amerikaanse tournee als openingsact voor Acceptance, Hellogoodbye en The Academy Is in september 2005 en opende voor de laatste in het Verenigd Koninkrijk in januari 2006. De band trad live op in MTV’s TRL op 17 januari van dat jaar, waar ze de videoclip voor “I Write Sins Not Tragedies” presenteerden. De video haalde de hitlijsten in verschillende landen en was ook een van de meest bekeken video’s op YouTube, met meer dan vijf miljoen views.
Op 17 mei 2006 kondigde de band op hun website aan dat Wilson niet langer deel zou uitmaken van de groep. Wilson lanceerde een oorlog van verklaringen tegen zijn bandleden en beweerde dat hij zonder enige waarschuwing of reden via de telefoon uit de band was gezet. Ross verklaarde dat de split een “beslissing was die uit de band kwam”, terwijl Smith zei: “We namen de beslissing op basis van Brent’s gebrek aan verantwoordelijkheid, en het feit dat hij muzikaal geen vooruitgang boekte met de band”. Smith, in antwoord op Wilsons verklaringen, beweerde ook dat Wilson “geen basnoten heeft geschreven tijdens de opnamen (…) Ons album zou precies hetzelfde hebben geklonken, zelfs als hij niet in de band had gezeten tijdens het opnameproces”. Wilson hield vol dat geld een rol speelde in de zaak, aangezien de band dat jaar op tournee zou gaan, wat de band ongeveer 300.000 dollar opleverde, en elk minstens 50.000 dollar zou ontvangen.
Op 31 augustus 2006 ontving de band de MTV Video Music Awards ‘Video of the Year award’ voor “I Write Sins Not Tragedies”, en werd genomineerd in vier andere categorieën, terwijl ze ook een live show opvoerden. Walker was aanwezig toen de band de prijs in ontvangst nam, ook al had hij niet aan het nummer meegewerkt. Later brachten ze een cover van het nummer “This is Halloween” uit de film The Nightmare Before Christmas voor de speciale editie, waarop ook artiesten als Fall Out Boy, Fiona Apple en She Wants Revenge te horen waren. Tijdens de promotietournee voor hun eerste album werd de band beroemd om het circusthema van hun optredens, met verschillende dansers en jongleurs die hen begeleidden en het flitsende drumstel met lichten dat Smith gebruikte.
Pretty. Odd. en …Live at Chicago (2007-2009)Edit
Begin 2007 besloot Panic! at the Disco om hun tweede studioalbum voor te bereiden, maar in juli besloten ze om het volledig te herschrijven. Op de vraag in een interview met MTV waarom ze al hun liedjes hadden laten vallen en ervoor kozen om ze te herschrijven, legde Ross uit dat “we gewoon liedjes in elkaar hebben gezet in de opnamestudio. We willen graag teksten schrijven en we zijn nog niet in staat geweest om… een gevestigde band te zijn. We schreven gewoon op piano’s en gitaren afzonderlijk, we gooiden gewoon wat bij elkaar en het klonk niet als een band, het klonk als een soundtrack voor een film”. Hij voegde eraan toe: “We schreven wat er gebeurde, omdat we zo lang op tournee waren en ziek waren van die oude nummers, besloten we nummers te schrijven die echt ingewikkeld en uitdagend voor ons waren. Toen besloten we dat het niet leuk zou zijn om die nieuwe nummers tijdens een concert te spelen, dus spraken we af om een goed project op te zetten. Het was een heel verhaal doorheen de hele CD, een kort verhaal, en we besloten om het in codes te gieten en als een band te spelen, dus het is veel beter geweest”. Later voegde hij eraan toe dat “We zijn gekomen met iets van zes of zeven nummers die erg vol zijn… en erg upbeat. Deze hebben een positiever profiel aan de band gegeven. Het is een beetje moeilijk om veel slechte liedjes te schrijven als je niet al moe bent. We willen het nieuwe nummer uit hebben tegen het einde van het jaar, waarschijnlijk rond Kerstmis en dan het album uit hebben in februari.”
Rob Mathes, producer van het album, beschreef het als “het meest significante muziekproject dat ik heb gedaan in een lange tijd, het is jong en intens, avontuurlijk en eindeloos creatief. Door met deze jongeren te werken ben ik op dezelfde manier naar muziek gaan kijken als toen ik op mijn zestiende de vroege hits van The Who en David Bowie ontdekte. Voor dit project ben ik ook vol dankbaarheid. In februari 2008 werd aangekondigd dat de Smashing Pumpkins Tribute LP, samengesteld door MySpace en Spin, zou worden uitgebracht. Panic! at the Disco begon drie nieuwe nummers te spelen op verschillende festivals alvorens ze op te nemen: “True Love”, “When The Day Met The Night” en “Nine in the Afternoon” zoals Ross aangaf in een interview met MTV. Op 23 februari nam de band deel aan een besloten bijeenkomst met fanclubleden in The Fillmore at Irving Plaza in New York. Ze hadden een privé-sessie met de fans, en de fans kregen voor het eerst drie nieuwe nummers te horen. De setlist bevatte “We’re So Starving”, “Nine in the Afternoon”, “She’s a Handsome Woman”, “That Green Gentleman (Things Have changed)” en “Mad as Rabbits”.
Uitgebracht op 25 maart 2008, Pretty. Odd. verkocht 139.000 exemplaren in zijn eerste week in de Verenigde Staten, en zijn eerste single, “Nine in the Afternoon”, werd goed ontvangen door het publiek. De video is geregisseerd door Shane Drake, dezelfde regisseur van “I Write Sins Not Tragedies” en “But It’s Better If You Do”. Alan Ferguson regisseerde de video voor “That Green Gentleman” en voor “Northern Downpour” werkte de band samen met regisseur Behn Fannin.
Van 7 tot 12 april 2008 was Panic! at the Disco MTV-artiest van de week in de Verenigde Staten. Ze trapten de Honda Civic Tour af op 10 april in The Warfield in San Francisco. In augustus gaven ze het startschot voor een wereldtournee, met data in Azië, Australië en Nieuw-Zeeland, die de grootste concerten uit hun geschiedenis waren. In dezelfde maand werden de nominaties bekendgemaakt voor de MTV Europe Music Awards 2008, die op 6 november 2008 in Liverpool werden gehouden. Panic! at the Disco kreeg nominaties voor Beste Rockartiest, Beste Artiest van het Jaar en Album van het Jaar. Tussen oktober en november van dat jaar maakten ze, samen met Plain White T’s en Dashboard Confessional, deel uit van de Rock Band tour die door de Verenigde Staten toerde.
Ross and Walker’s Exit and Vices & Virtues (2009-2012)Edit
In het begin van 2009 kondigde de band aan dat ze in het beginstadium waren van het schrijven en opnemen van hun derde studioalbum, met een voorlopige release datum in september. Blink-182 bassist Mark Hoppus heeft meegewerkt aan tenminste één nieuw nummer. Op 6 juli kondigde de band via hun website het vertrek van Ross en Walker aan wegens artistieke meningsverschillen. De band trad op naast Fall Out Boy en Chester French op de eerste helft van Blink-182’s zomertour.
Op 26 juni werd aangekondigd dat de band hun nieuwe single, “New Perspective”, op 17 augustus naar Rock Radio zou sturen en dat het nummer deel zou uitmaken van de soundtrack van de film Jennifer’s Body. Op 10 juli plaatste Smith een dertig seconden durende demo van een nieuw nummer, “Oh Glory”, op de website van de band, samen met een korte boodschap dat ze hard aan het werk waren in de studio aan hun derde album. Het album werd eind september 2009 uitgebracht.
Op 13 juli 2009 sprak Ross met MTV over de split. Hij verklaarde dat het onderwerp “al een tijdje speelde. Het kostte ons alleen wat tijd om dat te beseffen” en dat hij en de andere leden op goede voet waren geëindigd en goede vrienden waren gebleven. Hij sprak ook over zijn project met Walker, en merkte op dat ze “songs aan het schrijven waren met Rob Mathes in een rust die ons snel vooruit helpt, en zeer binnenkort zullen we de vruchten van onze arbeid onthullen”. Op 21 juni werden de volledige teksten van “New Perspective” op de officiële website van de band geplaatst en werd aangekondigd dat het op 28 juli 2009 zou worden uitgebracht. Op 22 juli kondigde de band open audities aan om deel uit te maken van de videoclip voor het nummer, gefilmd op 25 juli 2009.
Op 5 december 2010, Panic! At The Disco trad op in Berlijn en Urie onthulde, in een interview, de naam van het derde album: Vices & Virtues. Op 18 januari 2011 kondigde hij op Twitter aan dat Vices & Virtues op 29 maart zou worden uitgebracht. Op 21 januari werd de volledige versie van de eerste single van het nieuwe album, “The Ballad of Mona Lisa”, onthuld, en op 8 februari zond MTV de video voor het nummer uit.
Too Weird to Live, Too Rare to Die! (2012-2014)Edit
Urie en Weekes bij een optreden van Panic! at the Disco in 2013
Sinds de laatste tournee waren Urie, Smith en Weekes, die in 2010 bij de band kwam, in de studio geweest en bezig met de voorbereidingen van het volgende album. De groep werkte met producer Butch Walker, die Vices & Virtues had geproduceerd. In een interview met MTV zei Urie dat hij “weg wilde van een heleboel dingen die hij had gedaan op Vices & Virtues”. Op 15 juli 2013 werd het vierde album, Too Weird to Live, Too Rare to Die! aangekondigd, samen met de releasedatum van 8 oktober 2013. De eerste single, “Miss Jackson”, werd diezelfde dag uitgebracht, samen met de bijbehorende video.
Tijdens hun Amerikaanse tournee plaatste Smith een brief op de website van de band waarin hij zijn verslavingsprobleem met alcohol en pillen besprak. Twee dagen later liet Urie weten dat Smith een hiatus voor onbepaalde tijd zou nemen en verduidelijkte: “Het is moeilijk te bedenken dat mijn vriend de ene dag worstelt met zijn verslavingsprobleem en de volgende dag op nationale tournee gaat, dus Spencer zal uit de band blijven met alle hulp die hij nodig heeft om uit zijn probleem te komen, hij komt terug”. Het album debuteerde op nummer twee in de Billboard 200, nadat het in de eerste week vijfentachtigduizend exemplaren had verkocht. Het bereikte ook de tiende en achtste plaats in respectievelijk het Verenigd Koninkrijk en Canada.
Vertrek van Smith en Death of A Bachelor (2015-2017)Edit
Na bijna anderhalf jaar weg te zijn geweest van de groep, maakte Smith op 2 april 2015 zijn definitieve vertrek bekend via een brief die werd geüpload op de website van Panic! at the Disco. Weekes werd vervolgens alleen toerend lid, waardoor Urie als enig lid overbleef. Op 15 januari 2016 bracht Panic! at the Disco hun vijfde studioalbum uit, Death of a Bachelor, waarop Urie alle instrumenten bespeelde, op enkele samenwerkingen na.
Op 20 april 2015 bracht Urie “Hallelujah” uit als single, zonder enige voorafgaande formele aankondiging. Het debuteerde in de Billboard Hot 100 op nummer 40, de tweede hoogste plaats van de band na “I Write Sins Not Tragedies”. De band trad op tijdens de KROQ Weenie Roast op 16 mei 2015.
Pray for the Wicked (2017-heden)Edit
In december 2017 verliet Weekes de groep. Zijn plaats werd ingenomen door Nicole Row, die werd voorgesteld tijdens een optreden in Grog Shop in Cleveland in maart 2018.
In maart 2018 kondigden ze aan dat ze een zesde album zouden uitbrengen, Pray for the Wicked, bestaande uit elf nummers en geproduceerd door Jake Sinclair.
In oktober 2018 werd achtergrondgitarist Kenneth Harris ontslagen wegens beschuldigingen van seksuele intimidatie, en werd hij vervangen door Mike Naran.