Orale psoriasis

Het is vreemd dat het bestaan van orale psoriasis zo zeldzaam lijkt. Andere papulosquameuze aandoeningen, zoals lichen planus, worden frequent geassocieerd met orale manifestaties, maar orale psoriasis is zeldzaam gezien de prevalentie van cutane ziekte. Eén verklaring is dat orale laesies asymptomatisch zijn en niet onder de aandacht van de clinicus komen. Andere verklaringen zijn echter noodzakelijk. De turnover tijd van het epitheel is significant verhoogd in psoriatische plaques en kan zo snel zijn als 3 tot 7 dagen, terwijl de normale epitheliale turnover 28 dagen bedraagt. Sommigen hebben gesuggereerd dat deze abnormaal verhoogde turnovertijd bij psoriasis die van de normale regeneratietijd van het orale epitheel benadert, en deze mogelijkheid zou het ogenschijnlijke gebrek aan veranderingen in de mondslijmvliezen van patiënten met psoriasis kunnen verklaren. Het is ook mogelijk dat orale laesies van psoriasis zowel klinisch als histologisch worden veranderd door andere factoren binnen de orale micro-omgeving en niet worden herkend. Hoewel er in de literatuur controverse is ontstaan over het al dan niet bestaan van laesies van orale psoriasis, zijn er voldoende aanwijzingen dat een subset van patiënten orale laesies heeft in associatie met huidziekte. Dit komt vaker voor bij patiënten met de ernstige vormen van psoriasis, zoals gegeneraliseerde pustuleuze psoriasis. De diagnose orale psoriasis moet worden gebaseerd op goed klinisch en histologisch bewijs, en in het algemeen moet het klinisch beloop van de orale laesies parallel lopen met dat van de huidziekte. Uitsluiting van andere oorzaken is belangrijk, vooral als cutane laesies afwezig zijn en een diagnose van geïsoleerde orale psoriasis wordt overwogen. Omdat noch de klinische noch de histologische veranderingen absoluut specifiek zijn voor psoriasis, heeft de patiënt een holistische evaluatie nodig. Dit gezegd zijnde, is het in de dagelijkse praktijk waarschijnlijk niet praktisch om een biopsie te nemen van asymptomatische orale laesies voor definitieve histologische of immunofluorescentiestudies. De clinicus moet echter een hoge graad van bewustzijn hebben en veel aandacht besteden aan de orale mucosa bij patiënten met psoriasis. Een grondig onderzoek is noodzakelijk, omdat asymptomatische orale laesies vaker kunnen worden gevonden bij patiënten met psoriasis als clinici de gewoonte hebben om slijmvliezen te controleren tijdens het algemene huidonderzoek. Omgekeerd kan bij patiënten met problematische orale laesies, een huidonderzoek dat subtiele veranderingen laat zien die wijzen op psoriasis, aanwijzingen geven voor de orale diagnose. Een gedetailleerde anamnese blijft de hoeksteen van de diagnose, omdat een familieanamnese van psoriasis of een geschiedenis van psoriasis die nu in remissie is, de arts kan leiden wanneer hij orale laesies opmerkt.