Monstergekte
De mensheid is altijd gefascineerd geweest door monsters. Mythologieën van over de hele wereld bevatten verhalen over vreemde en angstaanjagende wezens, waaronder de half stier, half mens Minotaurus uit de Griekse mythen, de levende Golem van klei uit de Joodse tradities, Britse elfen en Chinese draken.
Hoewel deze monsters duidelijk fictie zijn, was het geloof in de beesten nog maar een eeuw of twee geleden gemeengoed. Moderne monsters zijn niet zo fantastisch, en hoewel de meeste mensen twijfelen aan hun bestaan, zijn sommigen er zeker van dat onbekende monsters onze bleke blauwe stip bewonen. Het lijkt erop dat om de paar maanden monsters van de een of andere soort het nieuws halen. Soms is het een nieuwe vage home video van iets in het water bij Loch Ness; andere keren is het een jagersfoto van wat een Bigfoot zou kunnen zijn – of een schurftige beer.
Of deze monsters nu bestaan of niet, de mysteries zullen altijd bij ons zijn.
Bigfoot
Bigfoot is natuurlijk ’s werelds bekendste monster, er zijn pizza’s en monstertrucks naar hem vernoemd. Bigfoot is niet bekend om wat het is (aangezien niemand zeker weet wat het is, of zelfs of het bestaat), maar om wat het vermoedelijk achterlaat: grote voetafdrukken. De bekendheid van Bigfoot is grotendeels te danken aan een korte film die in 1967 werd opgenomen in Bluff Creek, Calif. Dit is het klassieke beeldmateriaal van Bigfoot, waarop een harig wezen ter grootte van een man te zien is dat over een open plek loopt. De film is nooit bewezen authentiek, en velen vermoeden een hoax.
Het is ook vreemd dat de film 40 jaar later nog steeds het beste bewijs voor Bigfoot is, ondanks het feit dat videocamera’s beter, goedkoper en in meer handen zijn dan ooit tevoren; zeker als het geen hoax was zou iemand sindsdien een film hebben opgenomen die even goed of beter was. De meest verbazingwekkende eigenschap van Bigfoot is misschien wel zijn vermogen om geen harde bewijzen van zijn bestaan achter te laten. Er zijn geen tanden, botten, levende of dode exemplaren gevonden. Naar schatting zouden er honderdduizenden Bigfoot in Noord-Amerika moeten zijn, maar er is er nog geen een aangereden door een auto, neergeschoten door een jager of dood aangetroffen door een wandelaar.
Vampieren
Een eeuw nadat Bram Stoker zijn Dracula-karakter modelleerde naar de Roemeense nationale held Vlad Tepes, is de belangstelling voor vampieren nog nooit zo groot geweest. Van Dracula tot de “Blade”-films, van de romans van Anne Rice tot “Buffy the Vampire Slayer”, geen enkel monster heeft zo tot de verbeelding van het publiek gesproken als vampiers. Vampieren zijn zowel sensueel als angstaanjagend en hebben een bloeiende goth-subcultuur geïnspireerd. Ondanks sterke aanwijzingen dat vampiers een fictieve creatie zijn, beweren sommige mensen zelfs vampiers te zijn, waarbij ze geheimzinnige rituelen uitvoeren en bloed consumeren van gewillige donoren. Laten we hopen dat ze komen opdagen voor de bloedinzameling!
Weerwolven
De angstaanjagende weerwolf is een fascinerende mengeling van mens en dier. Sommigen geloven dat een weerwolf het Franse platteland terroriseerde in 1764, toen een vreemd woltachtig wezen tientallen dorpelingen doodde; het gefictionaliseerde verhaal werd uitgebeeld in de film “Brotherhood of the Wolf”. De weerwolf is slechts één variant van de lycantropie, het oude geloof dat bepaalde mensen het vermogen hebben om in dieren te veranderen, hetzij naar believen, op bepaalde data, of bij volle maan. Van heksen en vampiers wordt bijvoorbeeld gezegd dat ze bij gelegenheid katten, vleermuizen en wolven worden.
De oorsprong van de weerwolf is onduidelijk, maar een ongewone ziekte die overmatig lichaamshaar veroorzaakt (hypertrichose genaamd) kan hebben bijgedragen aan het geloof in weerwolven – in feite werden sideshow artiesten met deze ziekte ooit tentoongesteld als weerwolven of “wolfmannen.” Het verband met de volle maan is waarschijnlijk ontstaan doordat wolven en honden de neiging hadden naar de maan te blaffen. Maar verhalen over zilveren kogels ontstonden pas veel later.
Loch Ness Monster
Geen lijst van monsters zou compleet zijn zonder het beestje dat in het Schotse Loch Ness zou wonen. Hoewel Nessie ’s werelds beroemdste meermonster is, is het bij lange na niet het enige. In feite zijn er honderden (door sommigen geteld duizenden) meren over de hele wereld die monsters zouden herbergen.
Het eerste ooggetuigenverslag van het monster van Loch Ness dateert pas van mei 1933. Sindsdien is het monster – echt of niet – een belangrijke toeristische trekpleister geweest voor Inverness en andere steden langs het meer. Meer dan 70 jaar lang hebben mensen herhaaldelijk Loch Ness afgezocht, in een poging om de occasionele waarnemingen, foto’s en video’s te verifiëren. In 2003 heeft een team van de BBC het meer onderzocht met behulp van 600 afzonderlijke sonarstralen en satellietnavigatie; er werden geen monsters gevonden. Toch blijft de belangstelling van het publiek voor Nessie groot: Een film over het monster opende op eerste kerstdag in 2007 en bracht 2,4 miljoen dollar op.
Sirens
Een verre neef van de zeemeermin (in ieder geval in folkloristische termen), waren de sirenes mooie, verleidelijke vrouwen die bij rotsige kliffen woonden en voorbijvarende zeelieden toezongen. Volgens de legenden werden de ongelukkige zeelieden betoverd door het gezang van de sirenen en volgden zij de welluidende melodie tot hun dood erop volgde, terwijl hun boten op de rotsige kust vastliepen. Het is een oud zedenverhaal over het kwaad van de vrouw, maar niet alle sirenen waren zo mooi.
Andere verhalen beschrijven sirenen als half-vogel, half-vrouw wezens die reizigers naar hun ondergang lokten met harpen in plaats van met hun stem. In de Griekse mythe ontsnapte Odysseus aan de sirenes door zijn zeelieden hun oren met bijenwas te laten dichtstoppen, hoewel in de moderne tijd artsen oordopjes van zacht schuim aanraden voor zeelieden die deze gevaarlijke monsters kunnen tegenkomen.
Chupacabra
Bigfoot is genoemd naar zijn grote voetafdrukken, en de gevreesde chupacabra staat ook bekend om wat hij achterlaat: dode dieren. Hoewel geiten naar verluidt zijn favoriete prooi zijn (chupacabra betekent geitenzuiger in het Spaans), worden ze ook beschuldigd van aanvallen op katten, schapen, konijnen, honden, kippen, eenden, varkens en andere dieren.(Er is geen melding van een chupacabra die een Bigfoot heeft aangevallen, hoewel ik dat graag zou willen zien). De beschrijvingen van chupacabra’s lopen sterk uiteen, maar in veel verslagen wordt gesuggereerd dat het schepsel ongeveer 2 tot 3 meter groot is. Het heeft korte maar krachtige benen, lange klauwen, en angstaanjagende, gloeiende rode ogen.
Chupacabras kregen voor het eerst brede bekendheid in 1995 in Puerto Rico. Niemand weet met zekerheid waarom of hoe de chupacabra plotseling is ontstaan, maar veel Latijns-Amerikanen geloven dat hij het onzalige resultaat is van geheime experimenten van de Amerikaanse regering in de jungles van Puerto Rico. De chupacabra beleefde een hoogtijdagen van ongeveer vijf jaar, toen er op grote schaal melding van werd gemaakt in Mexico, Chili, Nicaragua, Spanje, Argentinië en Florida – bijna uitsluitend in Spaanssprekende gebieden. Hoewel ze algemeen als een mythe worden beschouwd, worden er af en toe waarnemingen van de chupacabra gemeld in de Verenigde Staten, voornamelijk in Texas en New Mexico.
Champ
Het mysterieuze wezen in het meer van Champlain (dat grenst aan Vermont, New York en Canada) wordt vaak “Amerika’s Monster van Loch Ness” genoemd en wordt Champ genoemd. Beschrijvingen van het beest lopen sterk uiteen, maar het zou ergens tussen de 10 en meer dan 100 voet lang zijn, een donkere huid hebben bedekt met verschillende bulten. Zijn hoofd zou op een slang of een hond lijken.
Een foto, waarvan beweerd werd dat hij van het monster was, werd gepubliceerd in The New York Times in 1981, waardoor het monster nationale bekendheid kreeg, en werd beschouwd als het beste bewijs voor Champ – in feite voor elk meermonster. Ironisch genoeg bleek later uit een onderzoek in 2003 dat de foto die Champ beroemd maakte vrijwel zeker een afbeelding was van een drijvende boomstam in plaats van een meermonster. Hoewel de waarnemingen van Champ de laatste jaren zijn afgenomen, wordt de legende levend gehouden door het plaatselijke honkbalteam en de Vermont Lake Monsters.
Reuzeninktvis
De reuzeninktvis is het enige monster uit de top 10 waarvan bekend is dat het echt bestaat, hoewel eeuwenlang vaak geruchten over het bestaan ervan de ronde deden. In oude zeeverhalen werd verteld over de angstaanjagende Kraken, een enorm beest met vele tanden, dat schepen en zeelieden op volle zee zou aanvallen.
Biologen hebben eindelijk het bestaan van een echt zeemonster geverifieerd: de mysterieuze reuzeninktvis Architeuthis. Dode exemplaren spoelen regelmatig aan op de stranden van de wereld, meestal op eilanden waarvan de naam met “Nieuw” begint – Newfoundland en Nieuw-Zeeland. Het grootste reuzeninktvis-exemplaar werd geschat op 2 meter, maar het monster bleef ongrijpbaar tot 2004, toen Japanse zoölogen voor het eerst een reuzeninktvis op diepte filmden. Het schepsel was ongeveer 2 meter lang en werd bijna 3.000 voet onder de oppervlakte gevonden.
Draken
Misschien wel het oudste monster uit de folklore, zijn er vele variaties op draken en reuzenslangen. In het Bijbelboek Jesaja wordt Leviathan beschreven, een monsterlijke draak van een zeeslang. Enkele van de meest ontwikkelde draken komen uit Chinese culturen; eeuwenlang groeven sommige Chinezen op het platteland dinosaurusbotten op (en zetten er thee van), in de overtuiging dat deze van draken afkomstig waren.
Het Westen is ook rijk aan drakenfolklore; verhalen over een Christelijke martelaar genaamd George die een angstaanjagende draak doodde, werden later bekend als Saint George the Dragon Slayer. Hoewel draken eeuwenoud zijn, zijn ze nu populairder dan ooit tevoren. Ze duiken op in rollenspellen zoals Dungeons and Dragons en in populaire films zoals Lord of the Rings.
Ogopogo
Canada heeft naar verluidt meer meermonsters dan welk ander land ook en telt niet minder dan een dozijn in zijn koude wateren. Het is dan ook geen verrassing dat Lake Okanagan in Brits-Columbia een van ’s werelds tien grootste monsters herbergt. Het meermonster, Ogopogo genoemd (naar een oud music hall lied) is uniek in die zin dat de inheemse Indianen in de regio vroeger levende offers brachten aan een watergeest in het meer als ze in boten overstaken in de buurt van de vermeende thuisbasis van Ogopogo, Monster Island.
Hoewel elk verband tussen de Indiaanse legende en een modern monster pure speculatie is, blijven vele ooggetuigen vreemde dingen in het meer melden. Volgens John Kirk, Ogopogo expert en voorzitter van de British Columbia Scientific Cryptozoology Club, is er veel beter bewijs voor het bestaan van een mysterieus monster in Canada’s Lake Okanagan dan bij Loch Ness. Dus als u toevallig op vakantie gaat aan de oevers van het Okaganganmeer, neem dan uw camera mee!
Recent news