Posts kunnen affiliate links bevatten. Zie mijn privacybeleid voor meer informatie.
Toen ik opgroeide, haatte ik het gehaktbrood van mijn moeder. Die grote stukken uien en paprika erin waren het ergste wat er was. Het verbaast me dat mijn gezicht niet permanent in het “EWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW!!!!” dichtgeknepen gezicht bleef hangen dat ik vaker wel dan niet trok. Maar… (want er is altijd een maar), ik vond het gehaktbrood van mijn oma erg lekker. Ja, ze gebruikte uien, maar ze hakte ze zo klein dat in mijn 7-jarige kinderbrein, als je de uien niet kunt zien, ze er niet in zitten! LOL Gehaktbrood is voor mij troosteten; het is eerlijk, huiselijk en gewoon echt. Het was dat gerecht dat je kon rekken en rekken om van een simpel pondje gemalen rundvlees een feestmaal te maken dat groot genoeg was voor een grote familie. Toegegeven, ze moest er altijd 2-3 van maken, maar er waren restjes voor dagen en geloof me, met 4 enorme, non-stop etende oudere broers, gebeurde dit nooit, NOOIT!
Ik kan me nog herinneren dat toen ik nog klein was, we hebben het over dat ik op tafel moest zitten om te helpen, ze me het gehaktbrood liet klaarmaken. Eerlijk gezegd vond ik dat het allerleukste ooit! Het was rommelig en plakkerig en gewoon allemaal soorten van plezier. Ik ken mensen die hier gek van worden, maar nee man, ik niet. Het is therapeutisch. Ik werk graag met mijn handen; het lijkt gewoon toe te voegen aan de ervaring. Tot op de dag van vandaag, als ik iets maak waarbij ik het vlees met mijn handen moet mengen, denk ik altijd aan haar. Ik zat daar, benen gekruist, ellebogen diep in een kom die, in die tijd, het grootste ding op aarde was. Ik kneep en perste terwijl ik giechelde. Ze vertelde me verhalen over haar kindertijd en de dingen die ze met haar moeder maakte. Wat ik dacht dat we gewoon plezier hadden, was zoveel meer dan dat. Ze leerde me koken en respect te hebben voor de ingrediënten. Ze legde me uit waarom het weken van de haver in melk tot een vochtiger gehaktbrood leidde. Ze leerde me hoe ik de verschillen in ‘squishiness’ kon onderscheiden – als het te squishy was, zou je gehaktbrood uit elkaar vallen tijdens het bakken. Als het niet echt plette, maar alleen maar klonterde, zou het super droog zijn. Maar nogmaals, voor mij was dat niet leren, het was squishy fun times!
Kende je mijn oma, dan hield je van haar. Mijn oma was helemaal cool! Ze had roze of paars haar, reed in een opgevoerde Chevy Nova met een wit lederen interieur en rode lak, een kattenbril, trappenduwers en nam me elke zaterdagochtend mee naar de plaatselijke apotheek voor ontbijt. Waar ze niet alleen de pakjes gelei mee naar huis nam, maar vaak de hele plastic container. *Oma had ALTIJD kleingeld in haar bodemloze portemonnee, waarvan ik zweer dat er wieltjes op moesten. Toen ik ouder werd plaagden we haar altijd dat ze haar leven was begonnen als 1.80 m lang, maar dat haar portemonnee steeds zwaarder werd en haar liet krimpen tot haar postuur van 1.80 m. Ze hield van haar ‘nummers’ en na het ontbijt speelde ze altijd met de loterij en de krasloten. Dat was haar ding!
Ze was niet zomaar een oma, ze was mijn vriendin. En ik mis niet alleen haar, maar ik mis ook mijn vriendin. Zij was de vrouw die me leerde om voor het eerst zelf pannenkoeken te bakken, om geen onzin te slikken en voor mezelf op te komen als ik werd uitgelachen en om te waarderen wat we hebben, niet wat we niet hebben. In een perfecte wereld zou de volgorde van overlijden gaan van de oudste naar de jongste, maar in mijn leven was dat niet het geval. Ik had de ouders van mijn moeder en de vader van mijn vader nooit gekend, omdat ze allemaal voor mijn geboorte overleden waren. Dus zij was mijn enige grootouder. Soms werd ik jaloers als klasgenoten het over al hun grootouders hadden, maar zij herinnerde me eraan dat het niet om de kwantiteit ging, maar om de kwaliteit. God, ze had zo gelijk. Ze was een icoon voor me. Dus toen mijn moeder overleed toen ik 18 was en daarna mijn vader (haar zoon) toen ik 22 was, voelde ik me compleet verloren. Ik voelde me verweesd – ook al had ik 5 broers en zussen, het was gewoon niet hetzelfde. Zij waren niet mijn moeder & Vader. Maar ik had Oma. Zij troostte me en begreep mijn woede en hoe ik me voelde. Zij voelde het ook. Ik weet nog dat ze zei: “Een ouder zou zijn kind niet moeten hoeven begraven” en toen in tranen uitbarstte. Ik denk dat we eerlijk gezegd de hele dag gehuild hebben. Maar door die tranen heen praatten we en bespraken we hen beiden. We lachten om de dwaze momenten die we allemaal beleefden, om gebeurtenissen uit het verleden en zij hielp me beseffen dat ze misschien niet meer hier op aarde zijn, maar dat ze voor altijd bij me zijn – ze zijn in mijn hart, in mijn gedachten en elke keer als ik in de spiegel kijk, zijn ze daar. Door haar begon ik weer te voelen, begon ik lief te hebben en los te laten.
Naarmate de jaren verstreken kwam oma bij ons wonen en ze had dementie ontwikkeld en keerde vaak terug naar haar kindertijd. Ik had het hier erg moeilijk mee en werd soms zo boos omdat ik mijn oma terug wilde, nee, nodig had. Maar als ik bij haar zat, hoefde ik alleen maar in haar grote blauwe ogen te kijken en daar was ze; daar was mijn vader ook. Ze was er nog steeds. We spraken over actuele dingen en dan in een oogwenk keerde ze terug naar een gesprek dat ze gisteren nog met haar moeder dacht te hebben gehad. Het was in die tijd dat ik zoveel meer leerde over haar jeugd, mijn familiegeschiedenis. Nu was het mijn beurt om voor haar te zorgen, haar te koesteren en te beschermen.
Het is nu jaren geleden dat ze is overleden, maar ze is voor altijd bij me. Ik zie haar, mama & papa zitten aan de grote keukentafel in de hemel over mij wakend; mij begeleidend niet alleen in de keuken maar in het leven in het algemeen.
Afdrukken
Laat een beoordeling achter
Ingrediënten
- 1 pond gemalen rundvlees, 80/20
- 1 eetlepel Montreal Steak Seasoning
- 1 eetlepel knoflook, fijngehakt
- 1/4 kop fijngehakte uien
- 2 eieren
- 3/4 kop melk
- 3/4 kop ouderwetse gerolde haver (gewone of glutenvrije haver)
- 1 kl Worcestershiresaus
- 2 kl ketchup
- 1 blikje tomatensoep van 15 ons, verdeeld
Instructies
- Verwarm de oven voor op 350F, rek in het midden. Bekleed een bakplaat met perkamentpapier en spuit lichtjes in. Doe de havermout en melk in een grote kom en meng voorzichtig. Zet 15 minuten apart om de haver in de melk te laten trekken.
- Na 15 minuten de melk in een aparte bak doen, maar niet weggooien. *Als er geen melk over is, is het OK. Sommige merken haver zuigen alle melk op, andere niet.
- In de kom waar de haver in zit, voegt u het gehakt, de eieren, worcestershiresaus, biefstukkruiden, knoflook, uien, ketchup en 3 eetlepels tomatensoep toe.
- Meng het geheel goed door elkaar, maar probeer het niet te veel te bewerken, want dan wordt het taai. Als het mengsel te nat is, doe er dan nog 1 à 2 eetlepels haver bij (maak je geen zorgen als ze niet geweekt zijn). Als het te droog is, voeg dan 1-2 eetlepels melk per keer toe. Als je geen melk meer hebt omdat de haver alles heeft opgezogen, voeg dan meer melk of water toe. Je wilt dat het mengsel behoorlijk vochtig is, maar stevig genoeg om een vorm te houden.
- Druk het in de kom zachtjes samen.
- Schep het mengsel op de bakplaat en vorm er met je handen een brood van dat ongeveer 12 centimeter lang, 6 centimeter breed en ongeveer 2 1/2 centimeter hoog is. Het brood moet glad zijn en afgeronde hoeken hebben.
- Bak het gehaktbrood 30 minuten, haal het uit de oven en verdeel de rest van de tomatensoep over het gehaktbrood.
- Bak het gehaktbrood nog eens 30 minuten.
- Haal het uit de oven en laat het 10-15 minuten rusten voordat u het serveert.
Noten
Serveer dit met Romige Perfecte Aardappelpuree
Keywords: gehaktbrood, comfort food, oma’s gehaktbrood
Dit gerecht paart PERFECTLIJK met mijn Romige Perfecte Aardappelpuree!
Op zoek naar een vegetarische versie van mijn gehaktbrood? Dit Ultimate Mushroom Veggie Meatloaf is OUTSTANDING!!!
Delen is geven!