Het was Tweede Paasdag 2018 toen ik mijn prachtige zoon ter wereld verwelkomde via een keizersnede. Mijn zoon en ik kwamen thuis aan. Alles ging goed, behalve dat ik merkte dat ik nog steeds pijn in mijn enkel had. Er werd mij verteld dat mijn enkelpijn te wijten was aan de belasting van de zwangerschap, en dat ik steunkousen moest blijven dragen. Ik deed wat me was opgedragen en ging verder met moeder zijn van mijn nieuwe zoon.
De pijn in mijn enkel was er een week later nog steeds, dus maakte ik een afspraak bij mijn huisarts. Mijn arts vertelde me dat alles er goed uitzag, en dat ik op geen enkele manier een diep-veneuze trombose (DVT), of bloedstolsel in mijn been, kon hebben. Ongeveer een week later belde mijn arts om te vragen hoe ik me voelde, en weer kreeg ik te horen dat ik geen DVT had, omdat ik behalve pijn geen andere symptomen meer had.
De hele volgende week merkte ik pijn in mijn borst. Het was eng voor me, en ik wilde niet alleen thuis zijn. Ik werd behandeld voor zure reflux, maar dat hielp de pijn niet. Na nog twee bezoeken aan mijn dokter werd ik eindelijk doorgestuurd voor verdere testen, en schokkend genoeg had ik een bloedklonter van mijn enkel tot mijn knie, en een tweede klonter in mijn lies. Ik had ook een longembolie, ofwel een bloedprop in mijn long.
Ik begon een behandeling met bloedverdunners, die ik nu nog steeds slik. De diagnose bloedstolsels heeft mijn leven veranderd. Ik heb een posttraumatische stressstoornis (PTSS), en ik worstel met elke pijn in mijn been die ik voel, omdat ik bang ben dat het weer een bloedprop is.
Ik ben zo dankbaar dat mijn bloedproppen zijn gevonden en behandeld. De pijn in mijn enkel straalde uit naar mijn binnenbeen. Mijn artsen waren verbaasd dat ik maar één symptoom had – pijn. Daardoor dachten ze niet dat ik een bloedstolsel had, ook al liep ik een risico gezien de recente geboorte van mijn zoon en de keizersnede bij zijn bevalling. Mijn ervaring heeft me geleerd dat als je het gevoel hebt dat er iets mis zou kunnen zijn, dat meestal ook zo is. Jij kent je lichaam beter dan wie ook, dus als je denkt dat er iets mis is, laat het dan nakijken. Ik leef mijn leven ten volle nadat ik me realiseerde dat ik niet ver verwijderd was van het verliezen ervan.