Loteprednol etabonaat: klinisch potentieel bij de behandeling van oogontsteking

Loteprednol etabonaat is een corticosteroïd dat het product is van een “soft drug” ontwerp (synthese van een verbinding die een voorspelbaar metabolisme ondergaat tot inactieve metabolieten nadat de therapeutische effecten tot uiting zijn gekomen op of nabij de plaats van toepassing). Het is ontwikkeld als een topische behandeling voor oogontsteking. Loteprednol-etabonaat is zo ontworpen dat het snel wordt omgezet in inactieve en niet-toxische metabolieten, waardoor systemische bijwerkingen tot een minimum worden beperkt. De concentratie van het geneesmiddel in plasma van 10 gezonde vrijwilligers die oculair loteprednol-etabonaat kregen in therapeutische of supratherapeutische doseringen lag onder de detectiegrens. In 2 dubbel gemaskeerde, placebogecontroleerde onderzoeken was loteprednol-etabonaat 0,5% 4 maal daags (1 druppel per oog) gedurende 2 weken effectiever dan placebo bij het verlichten van matige tot ernstige postoperatieve oogontsteking na cataractchirurgie. Dezelfde behandeling was ook effectief bij toediening gedurende maximaal 6 weken in 3 dubbel-gemaskeerde placebo-gecontroleerde onderzoeken bij patiënten met matige of ernstige contactlens-geassocieerde reusachtige papillaire conjunctivitis. Gegevens uit 2 dubbel-gemaskeerde placebo-gecontroleerde onderzoeken wijzen erop dat loteprednol etabonaat 0,2% (1 druppel per oog, 4 maal daags gedurende 2 weken) effectief is bij patiënten met matige tot ernstige seizoensgebonden allergische conjunctivitis. Bovendien heeft een enkele placebogecontroleerde studie aangetoond dat loteprednol-etabonaat 0,5% profylactische werkzaamheid heeft bij patiënten met een voorgeschiedenis van seizoensgebonden allergische conjunctivitis. Oculair loteprednol-etabonaat werd goed verdragen, zowel lokaal als systemisch, in klinische studies die tot op heden zijn gerapporteerd. Verhoogde intraoculaire druk (IOP) is mogelijk na oculaire toediening van het geneesmiddel, maar komt in het algemeen niet vaak voor: slechts 1,7% van 901 patiënten of vrijwilligers die loteprednol 0,2 of 0,5% gedurende >of=28 dagen kregen, had een klinisch significante verhoging (>of=10mm Hg) van de IOP. In tegenstelling tot prednisolonacetaat gaf loteprednol-etabonaat geen significante verhoging van de IOP ten opzichte van de uitgangswaarde in een klein gerandomiseerd cross-overonderzoek bij bekende steroïdresponders. Er waren geen ernstige of onverwachte behandelingsgerelateerde oculaire bijwerkingen bij patiënten die loteprednol-etabonaat kregen in klinische onderzoeken. De kans op cataractvorming of glaucoom na langdurige behandeling is onbekend. Loteprednol etabonaat kan dus oogontsteking ten gevolge van cataractchirurgie, seizoensgebonden allergische conjunctivitis of het dragen van contactlenzen verminderen. Het goedaardige verdraagbaarheidsprofiel van loteprednol-etabonaat, met name de geringe neiging om een verhoogde IOP te veroorzaken (bij gebruik op korte termijn), is een aantrekkelijke eigenschap. De plaats van loteprednol-etabonaat in de klinische praktijk kan echter pas goed worden beoordeeld wanneer directe vergelijkingen van de werkzaamheid met andere werkzame behandelingen beschikbaar zijn.