Er zijn twee hoofdvormen van het herpesvirus bij mensen: HSV-1 en HSV-2, verantwoordelijk voor het veroorzaken van respectievelijk koortslip en genitale laesies. Misschien weet u het niet, maar volgens de huidige schattingen is meer dan 80% van de bevolking van de Verenigde Staten op enig moment in hun leven blootgesteld aan de HSV-1 vorm van herpes. Met zulke hoge overdrachtspercentages is het gelukkig dat de ziekte relatief ongevaarlijk is, het veroorzaakt rauwe blaasjes die regelmatig rond de mond van de besmette persoon verschijnen. HSV-2 daarentegen wordt meestal overgedragen via direct contact met open zweertjes rond de genitaliën van een drager, waardoor het veel minder vaak voorkomt dat mensen ziek worden. Maar gezien het relatieve gemak waarmee het virus tussen mensen kan worden overgedragen, zijn honden er ook vatbaar voor?
Kunnen honden herpes krijgen?
Honden kunnen het herpesvirus dat bij mensen voorkomt niet krijgen. Gelukkig zijn de HSV-1 en HSV-2 virussen alleen in staat om bij mensen te leven en zich voort te planten. Er is echter een stam van de ziekte die specifiek is voor honden en die, net als hun neven, ook niet overdraagbaar is tussen diersoorten. Het herpesvirus bij honden is echter zeer gevaarlijk voor ongeboren en pasgeboren puppy’s.
Heeft mijn hond Herpes?
Het herpesvirus bij honden kan veel gevaarlijker zijn voor het gastdier dan de mens-specifieke varianten van de ziekte, wat betekent dat snelle behandeling essentieel is. Dit geldt vooral voor jongere dieren, aangezien het virus momenteel een van de belangrijkste doodsoorzaken is voor pups die nog maar kort geleden zijn geboren. De belangrijkste symptomen die besmette dieren vertonen zijn zichtbare zwakte en angst, de hond raakt gedesoriënteerd en krijgt last van maag- en darmklachten, die vaak gepaard gaan met bleek uitziende ontlasting. Bovendien is het niet ongewoon dat u veel slijm uit de neus verliest, of zelfs bloedingen ziet. Puppy’s zullen vaak weigeren te eten, wat snel kan leiden tot een verslechtering van hun toestand en vaak zelfs tot de dood. Bij het hanteren van de hond kunt u ook een aanzienlijk lagere lichaamstemperatuur dan normaal waarnemen.
Het virus plant zich voornamelijk voort in delen van het hondenlichaam zoals de amandelen, bijholten en keel, waardoor de ziekte gemakkelijk kan worden overgedragen van volwassen dragers van het virus (die vaak symptoomloos blijven) op kwetsbare jonge honden. Dit betekent echter ook dat een dierenarts de ziekte snel kan diagnosticeren door slijmmonsters van deze plaatsen voor onderzoek te nemen.
Voor meer informatie over het gedrag van het herpesvirus bij honden, kunt u terecht in onze conditiegids, Canine Herpes Virus Infection in Dogs.
Hoe behandel ik de herpes van mijn hond?
Als bij uw hond herpes bij de hond is vastgesteld, is het meestal raadzaam om zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen, vooral als ze nog maar een paar maanden oud zijn. Dit komt omdat het virus grote verstoringen kan veroorzaken in de ontwikkeling van vitale organen en het zenuwstelsel. De eerste manier waarop de dierenarts zal proberen de aandoening van de hond te genezen is door het gebruik van antivirale geneesmiddelen zoals acyclovir. Ook kunnen antilichamen van een volwassen hond die het herpesvirus al eerder heeft bestreden, direct bij de pup worden ingespoten om zijn afweer te versterken. U moet er echter rekening mee houden dat door hun relatief zwakke immuunsysteem, jonge dieren vaak niet zullen reageren op de behandeling en in plaats daarvan zullen bezwijken aan de ziekte.
De prognose voor volwassenen, ondertussen, is veel beter – hoewel zorg moet worden genomen om ervoor te zorgen dat ze niet langer de ziekte dragen, omdat ze zouden kunnen gaan op andere honden te infecteren. De hersteltijd varieert, maar kan over het algemeen worden geplaatst tussen een en twee weken. Dat gezegd hebbende, de volledige effecten van het virus op de ontwikkeling van een zuigeling pup kan enkele maanden duren om duidelijk te worden.
Hoe is Herpes vergelijkbaar bij honden en mensen?
Hoewel de herpesvirussen die bij honden en mensen kunnen worden aangetroffen sterk van elkaar verschillen, zijn er toch enkele kenmerken die de twee ziekteverwekkers gemeen hebben.
-
Bij mensen zal contact met de blaasjes en zweertjes die zich rond de mond vormen, vaak de HSV-1-variant van de ziekte aan een nieuwe gastheer doorgeven. Ook bij honden wordt het virus vaak verspreid via het speeksel of uitgeademde slijm- en dampdruppels, waardoor het absoluut noodzakelijk is om een besmette hond niet met zijn bek in contact te laten komen met andere dieren.
-
Bij volwassen honden die besmet zijn met herpes bij honden lekt er vaak besmette afscheiding uit hun genitale gebied, waardoor het virus ook via seksueel contact met andere dieren kan worden verspreid. Bij mensen is het verschijnen van zweertjes rond de genitaliën een kenmerkend symptoom van HSV-2.
-
Net zoals het herpesvirus gemakkelijk fataal kan zijn voor puppy’s, kan de aandoening ook snel dodelijk zijn voor menselijke zuigelingen. Om dit te voorkomen zijn zo snel mogelijk sterke antivirale middelen nodig.
-
Bij beide diersoorten blijkt het virus buiten het lichaam uiterst kwetsbaar te zijn, waarbij de cellen een levensverwachting van slechts enkele uren hebben als ze op het huidoppervlak worden achtergelaten. Dit betekent dat voor overdracht vaak nauw lichamelijk contact nodig is.
Hoe verschilt herpes bij honden en mensen?
Hoewel het herpesvirus op het eerste gezicht verrassend veel op mensen en honden lijkt, zijn er toch enkele belangrijke verschillen tussen de twee stammen die in het oog moeten worden gehouden.
-
In het algemeen zullen mensen die met het herpesvirus zijn besmet nooit van de ziekte af kunnen komen, zelfs niet met een antivirale behandeling. Honden daarentegen hebben wel een kans om de aandoening te overwinnen en niet langer drager te zijn.
-
De zweren die het kenmerk zijn van HSV-1 en HSV-2 bij mensen, komen niet voor bij dieren die besmet zijn met herpes bij de hond. Wel kan bij sommige volwassen honden een algemene ontsteking van het genitale gebied optreden.
-
In tegenstelling tot bij de mens is het herpesvirus bij de hond niet verdeeld in twee verschillende stammen met elk hun eigen kenmerken. In plaats daarvan bestaat er slechts één hoofdtype, dat effectief blijkt te zijn in het infecteren van meerdere organen en gebieden van het lichaam tegelijk.
Studie
Volgens studies die al dateren uit 1971, is er een grote kans dat een hond die herpes oploopt tijdens de dracht het risico loopt dat zijn vruchtbaarheidsniveau wordt aangetast door de infectie. Dit komt omdat het virus directe schade kan toebrengen aan de eierstokken zelf, waardoor hun vermogen om gezonde eieren te produceren wordt aangetast. Bij verdere tests met herpes bij muizen in de 21e eeuw zijn ook aanwijzingen gevonden dat de ziekte van invloed kan zijn op de hormoonspiegels, die (tijdens een voortplantingscyclus) op hun beurt van invloed kunnen zijn op het vermogen van een hond om zwanger te worden. Dit betekent dat als de hond de ziekte oploopt terwijl hij zwanger of loops is, de kans klein is dat hij een gezond nest pups voortbrengt.