Kinderen kalmeren

Veel kinderen hebben moeite om hun emoties te reguleren. Woedeaanvallen, uitbarstingen, zeuren, opstandigheid, vechten: dit zijn allemaal gedragingen die je ziet als kinderen sterke gevoelens ervaren die ze niet onder controle hebben. Terwijl sommige kinderen hebben geleerd om zich te gedragen omdat het hen oplevert wat ze willen – aandacht of tijd op de iPad – hebben andere kinderen moeite om kalm te blijven omdat ze ongewoon gevoelig zijn.

Het goede nieuws is dat leren kalmeren in plaats van zich te gedragen een vaardigheid is die kan worden geleerd.

Wat is dysregulatie?

“De reacties van sommige kinderen zijn gewoon groter dan die van hun leeftijdsgenoten of hun broers en zussen of hun neven en nichten,” legt Lindsey Giller, PsyD, uit, een klinisch psycholoog aan het Child Mind Institute. “Niet alleen voelen ze dingen intenser en sneller, ze zijn vaak ook langzamer om weer rustig te worden.” Ongewoon intense gevoelens kunnen een kind ook vatbaarder maken voor impulsief gedrag.

Wanneer kinderen worden overweldigd door gevoelens, voegt Dr. Giller eraan toe, communiceert de emotionele kant van de hersenen niet met de rationele kant, die normaal gesproken emoties reguleert en de beste manier plant om met een situatie om te gaan. Experts noemen dit “ontregeld” zijn. Het is niet effectief om te proberen te redeneren met een kind dat ontregeld is. Om te bespreken wat er is gebeurd, moet je wachten tot de rationele vermogens van het kind weer “online” zijn.”

Rethinking emotions

Voeders kunnen beginnen met kinderen te helpen begrijpen hoe hun emoties werken. Kinderen gaan niet van kalm naar snikkend op de grond in een oogwenk. Die emotie bouwt zich in de loop van de tijd op, als een golf. Kinderen kunnen leren zich te beheersen door hun gevoelens eerder op te merken en te labelen, voordat de golf te groot wordt om te hanteren.

Sommige kinderen aarzelen om negatieve emoties te erkennen. “Veel kinderen groeien op met het idee dat angst, boosheid en verdriet slechte emoties zijn,” zegt Stephanie Samar, PsyD, klinisch psycholoog aan het Child Mind Institute. Maar het benoemen en accepteren van deze emoties is “een basis voor het oplossen van problemen hoe ze te beheersen.”

Parenten kunnen negatieve gevoelens ook minimaliseren, merkt dr. Samar op, omdat ze willen dat hun kinderen gelukkig zijn. Maar kinderen moeten leren dat we allemaal een scala aan gevoelens hebben. “Je wilt geen dynamiek creëren dat alleen gelukkig goed is,” zegt ze.

Model omgaan met moeilijke gevoelens

“Voor jongere kinderen is het nuttig om je eigen gevoelens te beschrijven en te modelleren hoe je ermee omgaat,” merkt Dr. Samar op. “Ze horen je strategieën maken over je eigen gevoelens, wanneer je nerveus of gefrustreerd bent, en hoe je ermee omgaat, en ze kunnen deze woorden gebruiken.”

Voor kinderen die het gevoel hebben dat grote emoties hen besluipen, kun je hen helpen te oefenen met het herkennen van hun emoties, en modelleer hoe je dat zelf doet. Probeer de intensiteit van je emoties te rangschikken van 1-10, waarbij 1 vrij kalm is en 10 woedend. Als je iets vergeet wat je mee wilde nemen naar oma, kun je erkennen dat je je gefrustreerd voelt en zeggen dat je op een 4 staat. Het voelt in het begin misschien een beetje gek, maar het leert kinderen om stil te staan en op te merken wat ze voelen.

Als je ziet dat ze ergens boos over worden, vraag ze dan wat ze voelen en hoe boos ze zijn. Staan ze op een 6? Voor sommige jongere kinderen kan een visueel hulpmiddel zoals een gevoelsthermometer helpen.

Valideer de gevoelens van uw kind

Validatie is een krachtig hulpmiddel om kinderen te helpen kalmeren door te communiceren dat je begrijpt en accepteert wat ze voelen. “Validatie is het tonen van acceptatie, wat niet hetzelfde is als instemming”, legt Dr. Giller uit. “Het is niet oordelend. En het is niet proberen om iets te veranderen of te repareren.” Je begrepen voelen, legt ze uit, helpt kinderen krachtige gevoelens los te laten.

Effectieve validatie betekent onverdeelde aandacht besteden aan je kind. “Je wilt volledig afgestemd zijn, zodat je haar lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen kunt opmerken en echt kunt proberen haar perspectief te begrijpen,” zegt Dr. Samar. “Het kan helpen om terug te kijken en te vragen: ‘Heb ik het goed?’ Of als je het echt niet snapt, is het oké om te zeggen: ‘Ik probeer het te begrijpen.’ “

Helpen van kinderen door hen te laten zien dat je luistert en hun ervaring probeert te begrijpen, kan helpen explosief gedrag te voorkomen wanneer een kind aan het opbouwen is naar een woedeaanval.

Actief negeren

Validering van gevoelens betekent niet dat je aandacht geeft aan slecht gedrag. Het negeren van gedrag zoals zeuren, ruzie maken, ongepast taalgebruik of uitbarstingen is een manier om de kans op herhaling van dit gedrag te verkleinen. Het wordt “actief” genoemd omdat het de aandacht op een opvallende manier terugtrekt.

“Je wendt je gezicht, en soms je lichaam, af of verlaat de kamer wanneer je kind zich misdraagt om je aandacht terug te trekken,” legt Dr. Giller uit. “Maar de sleutel tot de effectiviteit is om, zodra je kind iets doet wat je kunt prijzen, je aandacht weer op te eisen.”

Positieve aandacht

Het krachtigste middel dat ouders hebben bij het beïnvloeden van gedrag is aandacht. Zoals Dr. Giller het zegt: “Het is net snoep voor je kinderen.” Positieve aandacht zal het gedrag waar je je op richt vergroten.

Wanneer je een nieuw gedrag vormgeeft, wil je het prijzen en er veel aandacht aan geven. “Dus richt je er echt op,” voegt Dr. Giller toe. “Wees oprecht, enthousiast en oprecht. En je moet het heel specifiek doen, zodat je kind begrijpt wat je prijst.”

Wanneer je je kind helpt om te gaan met een emotie, let dan op de pogingen om te kalmeren, hoe klein ook. Als je kind bijvoorbeeld midden in een woedeaanval zit en je ziet dat hij diep ademhaalt, kun je zeggen: “Ik vind het fijn dat je diep ademhaalde” en samen met hem nog een keer diep ademhalen.

Een andere belangrijke manier om te voorkomen dat kinderen ontregeld raken, is om je verwachtingen duidelijk te maken en consequente routines te volgen. “Het is belangrijk om de verwachtingen duidelijk en kort te houden,” merkt dr. Samar op, en regels en verwacht gedrag over te brengen wanneer iedereen rustig is. Betrouwbare structuur helpt kinderen het gevoel te hebben dat ze alles onder controle hebben.

Wanneer verandering onvermijdelijk is, is het goed om van tevoren te waarschuwen. Overgangen zijn vooral moeilijk voor kinderen die moeite hebben met grote emoties, vooral als het betekent dat ze moeten stoppen met een activiteit waar ze erg mee bezig zijn. Een waarschuwing vooraf kan kinderen helpen zich beter voorbereid te voelen. “Over 15 minuten gaan we aan tafel zitten voor het avondeten, dus je moet je PS4 op dat moment uitzetten,” stelt Dr. Giller voor. Het kan nog steeds moeilijk voor ze zijn om eraan te voldoen, maar weten dat het eraan komt, helpt kinderen om zich meer in controle te voelen en rustiger te blijven,” legt ze uit.

Geef opties

Wanneer kinderen wordt gevraagd om dingen te doen waar ze waarschijnlijk niet enthousiast over zijn, kan het geven van opties uitbarstingen verminderen en de naleving verhogen. Bijvoorbeeld: “Je kunt met me meegaan om boodschappen te doen of je kunt met papa meegaan om je zus op te halen.” Of: “Je kunt je nu klaarmaken om naar bed te gaan en dan kunnen we samen een verhaaltje lezen – of je kunt je over 10 minuten klaarmaken om naar bed te gaan en geen verhaaltje.”

“Twee opties geven vermindert het onderhandelen dat tot spanning kan leiden,” suggereert Dr. Samar.

Vooruitzien

Vooruitzien is van tevoren plannen voor iets waarvan je voorspelt dat het een emotioneel uitdagende situatie kan zijn voor je kind, of voor jullie allebei. Het betekent praten, wanneer jullie allebei kalm zijn, over wat er komen gaat, direct zijn over welke negatieve emoties kunnen opkomen, en een strategie bedenken hoe jullie er doorheen komen.

Als een kind de laatste keer dat ze bij oma was overstuur was omdat ze iets niet mocht doen wat ze thuis wel mag, dan zou het vooruitzien op het volgende bezoek inhouden dat je erkent dat je zag dat ze gefrustreerd en boos was, en dat je bespreekt hoe ze met die gevoelens kan omgaan. Samen zou je iets kunnen bedenken wat ze bij oma mag doen en waar ze plezier aan kan beleven.

Over stressvolle situaties van tevoren praten helpt meltdowns te voorkomen. “Als je van tevoren een plan opstelt, vergroot dat de kans dat je in een positieve situatie terechtkomt,” merkt dr. Samar op.

Probleemoplossing

Als een kind een driftbui heeft, aarzelen ouders vaak om er later over te beginnen, merkt dr. Samar op. “Het is natuurlijk om dat achter ons te willen laten. Maar het is goed om er kort op terug te komen, op een niet-oordelende manier.”

Het terugkomen op een eerdere gebeurtenis – bijvoorbeeld een inzinking in de speelgoedwinkel – zet het kind aan het denken over wat er is gebeurd, en om strategieën te bedenken over wat er anders had gekund. Als je een of twee dingen kunt bedenken die tot een ander resultaat hadden kunnen leiden, herinnert je kind zich die misschien de volgende keer dat hij zich overweldigd voelt.

Vijf speciale minuten per dag

Zelfs een kleine hoeveelheid tijd die elke dag op betrouwbare wijze wordt gereserveerd voor mama of papa om iets te doen dat door een kind is uitgekozen, kan dat kind helpen om op andere momenten van de dag met stress om te gaan. Het is een tijd voor positieve verbinding, zonder ouderlijke bevelen, waarbij klein wangedrag wordt genegeerd, je gewoon aandacht hebt voor je kind en haar de leiding laat nemen.

Het kan een kind helpen dat het bijvoorbeeld moeilijk heeft op school, om te weten dat ze kan uitkijken naar die speciale tijd. “Deze vijf minuten ouderlijke aandacht moeten niet afhankelijk zijn van goed gedrag,” zegt dr. Samar. “Het is een moment, ongeacht wat er die dag is gebeurd, om te versterken dat ‘ik hou van je, wat er ook gebeurt.’ “