Intermittent fasting is op onwaarschijnlijke wijze de populairste productiviteitstrend in Silicon Valley geworden.
In een poging om de focus en het denkvermogen te verbeteren, hongeren ondernemers – of zelfs hele teams van startup-medewerkers – zichzelf uit voor grote blokken per keer. Sommige goeroes gaan zo lang als 15 dagen zonder voedsel.
Elke snellere die ik sprak gaf de kunst van het niet eten gloeiende recensies. Ze zeiden dat het hen het gevoel gaf een miljoen dollar te zijn – gaf hen de mentale standvastigheid en fysieke schok die ze altijd voelden dat ze misten. In een interview met de Guardian zei Phil Libin, de voormalige CEO van Evernote, dat vasten tot de “top twee of drie belangrijkste dingen” behoort die hij in zijn hele leven heeft gedaan. Eén persoon beschreef het gevoel op dag 3 van het vasten zelfs als het hebben van “superkrachten.”
Dus, in de geest van productiever te zijn (en metaal te willen buigen met mijn geest), besloot ik het zelf uit te proberen.
Wat ik helaas tijdens mijn vastenperiode van twee weken ontdekte, was dat ik geen superheld ben – gewoon een normaal, alledaags, doorsnee Amerikaans mens dat onvermoeibaar klaagt als ik niet mag eten wanneer en wat ik wil.
Maar werd ik er ook productiever van?
De regels
Het eerste wat ik moest doen was een vastengoeroe vinden – een gecertificeerde expert die me op het juiste pad kon zetten, en me door de reis van uithongering kon loodsen.
Dus wendde ik me tot Geoff Woo, de CEO van nootropicabedrijf HVMN.
Nou, de Woo’ster is een echte biohackinggek. Hij lanceerde niet alleen het bekende “smart drugs”-bedrijf Nootrobox (nu HVMN), maar richtte ook WeFa.st op – een op Slack gebaseerde ondersteuningsgroep voor vastenaars waar ze onderzoek uitwisselen, evenementen coördineren en elkaar beschimpen met eten. Voor iemand die voor het eerst vast, bevond ik me in goed gezelschap.
“Het wordt klote,” beloofde Geoff al vroeg. “Er is een aanpassingsperiode die je lichaam moet doormaken nadat je van een standaard westers dieet (rijk aan koolhydraten) naar niet eten bent gegaan. je komt in een toestand terecht waarin je een lage bloedsuikerspiegel hebt, en dat zal niet leuk zijn.”
Geoff gooide twee opties voor een vastenkuur uit die ik kon proberen: een voor superfitte mensen die dagelijks sporten, en een voor mensen die niet zo fit zijn. Ik val in de laatste categorie, dus stelde hij voor dat ik de 36-uurs Monnik Vasten zou proberen.
Hier volgt hoe het werkt:
Maandagochtend: Ik eet een gezond ontbijt
Maandag-Woensdag PM: Ik drink 36 uur lang niets anders dan water (of koffie met weinig calorieën)
Donderdag AM-Zondag PM: Ik ga over op een “16:8” regime, of 16 uur vasten, gevolgd door 8 uur reguliere maaltijden (AKA, sla het ontbijt over en eet lunch + diner)
Herhaal de cyclus vanaf maandag
Met een plan op zijn plaats, haalde ik diep adem en bereidde me voor op het leven als een productieve supermens.
Week 1
Maandagochtend
Ik werd vroeg wakker en at mijn enige maaltijd voor de komende 36 uur: mijn favoriete Trader Joe’s biologische gematteerde kersentaart.
Daarna zette ik een pot koffie en opende mijn computer. Het drong pas later tot me door dat ik een veel groter ontbijt had moeten nemen voor mijn laatste maaltijd.
Maandag-Woensdag PM
Toen de maandag vorderde, kon ik alleen maar denken aan wat ik mezelf had opgedrongen. Niet bepaald een productief gebruik van mijn mentale energie.
Aan het eind van de eerste dag was ik me acuut bewust geworden van het voorrecht dat ik geniet als schrijver: Zou ik deze levensstijl kunnen volhouden als ik de hele dag op de been was? Als ik lichamelijk actiever was, zou ik het vasten dan kunnen volhouden? Mijn goeroe, Geoff, had me verblijd met verhalen over hoe hij traint tijdens het vasten.
Op dinsdag dacht ik te gaan joggen en mijn gedachten af te leiden van mijn nieuwe drang om te jagen en een wild Los Angeles straatdier te eten.
Het pakte niet goed uit.
Ik maakte het een keer rond mijn blok voordat ik het gevoel in mijn gezicht volledig verloor en naar huis moest hobbelen om te bevestigen dat het nog steeds aan mijn lichaam vastzat. (Zeker genoeg, een felrode tomaat met blauwe ogen staarde terug naar mij in de spiegel.)
Weak gedurende de rest van de dag, ik nooit volledig hersteld van mijn run, en werd zeer onaangenaam om rond te zijn. Mijn vriendin had het genoegen om die dag vrij te zijn van werk – en terwijl ik ratelde en mijn computer vervloekte, besloot ze haar eigen vasten te beginnen… van mij.
Ik bleef positief. Iedereen die ik sprak, had me verteld dat de eerste twee dagen het zwaarst waren. Ik moest gewoon afwachten tot die allesomvattende derde dag kwam – oftewel de dag waarop ik te horen kreeg dat ik een productiviteitsjongen zou worden: overdag de klus klaren, ’s nachts zuurverdiende cheques innen!
Op woensdag werd ik wakker en het goede nieuws was dat ik geen honger meer had. Maar, helaas, geen superkrachten – tenzij je bibberig en hol voelen een superkracht is, maar ik heb Marvel of DC nog geen films over die man zien maken.
Later die dag, voelde ik me boos en nukkig, ik afgeweerd mijn tweewekelijkse diner met vrienden, zoals ik wist dat ik niet in staat zou zijn om onze gebruikelijke nacho-achtige eten weerstaan als ze duwen in de voorkant van mij.
Maar hey, cancelling op hen bevrijdde me om meer werk te doen laat die avond, zoooo, productiviteit punt? Ja, natuurlijk. Maar ik moest nog steeds de energie opbrengen om me te concentreren, wat niet echt gebeurde totdat ik mijn vasten verbrak – we zullen het een half productiviteitspunt geven.
Het was echt opmerkelijk hoe snel ik terugkwam naar mijn normale zelf nadat ik die avond voedsel in mijn mondgat had geschoven – alleen gezonde vetten, natuurlijk.
Donderdag AM-Zondag PM
Ik begon mijn 16:8 voedingsschema op donderdag, wat betekent dat voor de rest van de week (donderdag tot zondag), zou ik het ontbijt over te slaan, maar lunch en diner waren er voor het grijpen.
Om ervoor te zorgen dat ik alles deed wat in mijn macht lag om productiever te zijn tijdens mijn experiment, koos ik ervoor om een gezonde vette maaltijd te eten die slechts uit een paar dingen bestond: een mashy delight van twee over easy eieren, twee avocado’s en ongezouten amandelen.
Al met al was maandag tot en met woensdag een wankele, lichthoofdige hel. In plaats van in te stellen, vond ik het bijna onmogelijk om het geluid van mijn lichaam te onderdrukken dat schreeuwde dat ik iets moest eten.
Donderdag tot en met zondag was prima. Normale energie, maar moest zeker een bewuste keuze maken om op te letten wat ik at. Aka geen plezier.
Week 2
Maandagochtend
Dit keer at ik een stevigere “afscheids “maaltijd: eieren en avocado’s, natuurlijk.
Tegen de wensen van mijn verwarde lichaam in, voelde ik me meer voorbereid en vol vertrouwen week 2 in gaan. Dat wil zeggen, totdat ik me realiseerde dat ik een enorme fout had gemaakt.
Terwijl ik mijn 36-uurs vasteninstructies dubbel controleerde, realiseerde ik me dat ik in feite helemaal geen 36-uurs vasten deed, maar het 60-uurs “Himalaya” vastenregime bedoeld voor fitte mensen – een vasten dat een expert als Geoff nooit zou hebben aanbevolen voor iemand zo zielig als ik.
Terugkijkend en de rekensom makend, op maandag ontbijten en dan vasten tot het avondeten op woensdag is ongeveer 60 uur. Een hele week lang had ik het zwaardere vasten volgehouden.
Om consequent te blijven, besloot ik me voor week 2 aan het regime te houden.
Maandag-woensdag PM
De rest van de maandag (2 dagen voor Halloween) worstelde ik met het feit dat ik niet 40 mini-Snickers-repen kon eten.
Maar op dinsdag maakte ik een doorbraak: mijn lichaam kreeg vrede met het vastenregime – mijn honger was verdwenen zoals vorige week, en interessant genoeg waren de shakes verdwenen.
Tegen woensdag had ik het gevoel dat mijn lichaam zo goed als volledig geacclimatiseerd was. Geen hoofdpijn, geen shakes en geen hongergevoel, maar dat wil niet zeggen dat ik geen honger had.
Dit was absoluut het hoogtepunt van mijn vastenperiode van twee weken. Ik had geleerd om met de pijn om te gaan, mijn focus was al bijna aangepast, maar toch voelde ik geen extra energie. Die krachtige productiviteitswinst van het niet eten was nog steeds nergens te bekennen.
Donderdag AM-Zondag PM
Op dit punt stond ik nog steeds perplex van het idee van vasten voor productiviteit.
Ja, niet aan eten denken is één ding minder om je op te concentreren – maar maakt het echt zoveel meer tijd vrij voor werk? Ik vond in ieder geval van niet.
En meer in het algemeen, waarom is meer tijd voor werk iets wat mensen die regelmatig vasten willen bereiken? Ik begrijp dat we gezonder willen zijn, maar moeten we echt essentiële, alledaagse dingen schrappen om meer te bereiken met onze carrières? Is dat gezond? Wat is er ooit gebeurd met de balans tussen werk en privé?
Ik moest met een dokter praten.
Een bezoekje aan de dokter
In mijn onderzoek ontdekte ik dat intermitterend vasten nogal polariserend is onder medische professionals, met veel tegenstrijdige studies en artikelen zowel voor als tegen de trend.
Studies uitgevoerd door Harvard’s School of Public Health vonden dat “intermittent fasting en het manipuleren van mitochondriale netwerken de levensduur kunnen verlengen.” Maar andere artsen waren bezorgd dat intermitterend vasten je systeem op een slechte manier zou kunnen rebooten, waardoor het lichaam wordt ontdaan van verse, witte bloedcellen, en het lichaam wordt achtergelaten met oudere, minder gezonde cellen.
Silicon Valley-arts, Molly Maloof, legde me uit dat, hoewel ze gelooft dat er gezondheidsvoordelen zijn aan vasten, het belangrijk is om te weten waar je aan begint.
Zij raadt “strategisch vasten” aan, zoals vasten tijdens een lange vlucht naar het buitenland om je circadiane ritme te helpen reguleren, of in het weekend om “je lichaam opnieuw kennis te laten maken met honger.”
Eén ding dat de wetenschappelijke wellness-arts niet aanbeveelt, is vasten tijdens de werkweek, wanneer mensen over het algemeen meer gestrest zijn: “Het belangrijkste met vasten is om je niveau van stressmanagement te begrijpen,” vertelt ze me.
“Als je onder schot bent op het werk en je voelt dat je al een hoog stressniveau hebt, zal vasten je focus alleen maar belemmeren… Als je gestrest bent, is het belangrijkste wat je kunt doen je lichaam voeden.”
Vasten was helaas nodig om me te realiseren dat ik slecht met stress kan omgaan.
Vasten: ja of nee?
Hielp vasten me productiever te worden? Nee.
Dus dat betekent dat het voor anderen niet werkt? Absoluut niet. Ieders lichaam is anders, en het kan nooit kwaad om te experimenteren om uit te vinden wat werkt.
Het was echter niet allemaal zinloos. Vasten deed me beseffen dat dit gekke dingetje genaamd eten zowat mijn elk wakker moment vorm geeft – niet uit noodzaak, maar uit ritueel. Ik heb mezelf geconditioneerd om te eten wanneer ik daar zin in heb omdat ik dat kan, niet omdat ik dat moet. En dat is iets waar ik zowel mentaal als fysiek beter in moet worden.
Een 60-uurs vasten (of zelfs een 36-uurs vasten) is misschien niets voor mij, maar het heeft me veel over mezelf geleerd. Zoals, misschien moet ik meer dan twee keer per jaar sporten, en ook misschien moet ik niet 40 Snickers-repen eten op een slechte dag omdat ik dat kan.
Het heeft me ook geleerd dat ik nog slechter ben in wiskunde dan ik aanvankelijk dacht.
Daily briefings, rechtstreeks in uw inbox
Zakelijk en technologisch nieuws in 5 minuten of minder
Toet u bij de meer dan 1 miljoen mensen die The Hustle lezen
