Het verhaal in twijfel getrokken:
Lijdt A.A. Milne echt aan een posttraumatische stressstoornis na zijn tijd in de oorlog?
In de film leidt A.A. Milne’s tijd in het Britse leger tijdens WO I tot PTSS, waardoor hij zijn gezin van Londen naar het rustige Engelse platteland verhuist. Het ware verhaal achter Goodbye Christopher Robin is een beetje minder duidelijk als het gaat om de mate waarin Milne werd beïnvloed door PTSS, deels omdat de aandoening nog niet werd begrepen en erkend zoals vandaag de dag het geval is. Hoewel er geen direct bewijs is dat Milne leed aan PTSD, weten we wel dat zijn ervaringen in de oorlog zwaar op hem drukten. Milne schreef in zijn autobiografie It’s Too Late Now dat hij “bijna lichamelijk ziek” werd van de herinnering aan “die nachtmerrie van morele degradatie, de oorlog.”
Hij vermeldt een uitstapje naar de dierentuin met zijn zoon Christopher Robin, waar ze de insecten in het insectenhuis observeerden, en verklaarde dat de aanblik van de grote, groteske insecten hem een groot ongemak bezorgde. “Ik kon me een spin of een duizendpoot voorstellen die zo afschuwelijk was dat ik er van zou walgen,” schreef Milne in zijn autobiografie. “Het lijkt me nu onmogelijk dat een gevoelig mens nog een oorlog zou kunnen meemaken. Als hij niet op een andere manier zou moeten sterven, zou hij wegkwijnen van zielsziekte.” In de film worden de gevoeligheden van het personage voorgesteld als een direct gevolg van de oorlog, waarbij hij huivert bij het geluid van kurken en ballonnen die knallen. In het echte leven is het bijvoorbeeld moeilijk te achterhalen hoe gevoelig Milne voor de oorlog was voor dingen als reusachtige enge insecten en in hoeverre de oorlog een rol heeft gespeeld bij het stimuleren van dit ongemak. -TIME.com
Heeft A.A. Milne’s vrouw Daphne zijn gedicht verkocht zonder dat hij het wist? Niet echt. Net als in de film, was het gedicht dat zij verkocht zijn bekende gedicht “Vespers” uit 1923, dat eindigt met de regels, “Hush! Fluister wie durft! Janneman Robinson is aan het bidden.” Tijdens ons onderzoek om de vraag te beantwoorden, hoe accuraat is Goodbye Christopher Robin, ontdekten we dat Milne’s vrouw Daphne het gedicht inderdaad verkocht aan Vanity Fair, maar volgens de berichten was dat pas nadat Milne haar had verteld dat ze het geld mocht hebben als ze het gedicht aan een tijdschrift kon verkopen. -Fortune.com
Was Daphne Milne echt een afwezige moeder?
In de film Goodbye Christopher Robin is het Christopher’s kindermeisje, Olive (Kelly Macdonald), die de rol van moeder op zich neemt terwijl Daphne druk bezig is met haar taken als een socialite. In het waargebeurde verhaal komt dit minder tot uiting. Christopher Robin schreef in zijn autobiografie De betoverde plaatsen: “Als een kind klein is, is het vooral zijn moeder die verantwoordelijk is voor de manier waarop hij wordt opgevoed. Zo was het ook met mij. Ik hoorde in die tijd meer bij mijn moeder dan bij mijn vader.”
Volgens de New York Times heeft Christopher ooit gezegd dat het zijn moeder was die zijn vader de meeste ideeën voor de Poeh-verhalen gaf. “Het was mijn moeder die altijd met mij in de kinderkamer kwam spelen en hem vertelde over de dingen die ik dacht en deed. Zij leverde het meeste materiaal voor mijn vaders boeken.” Dat omvatte ook het spelen met de originele Winnie-de-Poeh knuffeldieren. Toch was er zeker een disfunctionele kant aan Christopher’s relatie met zijn moeder en het is wijd en zijd gerapporteerd. Het meest veelzeggende teken is misschien wel het feit dat hij zijn moeder maar één keer zag in de 15 jaar dat ze nog leefde na het overlijden van zijn vader in 1956, een punt dat in de film niet aan bod komt. -The Telegraph
Is Goodbye Christopher Robin gebaseerd op een boek?
Ja. De film is gebaseerd op Ann Thwaite’s 1990 biografie A. A. Milne: The Man Behind Winnie-the-Pooh, die in 2017 opnieuw werd uitgebracht als Goodbye Christopher Robin: A. A. Milne and the Making of Winnie-the-Pooh. De nieuwere versie bevat een voorwoord van de scenarioschrijver van de film, Frank Cottrell-Boyce. Het boek verkent de creatie van Winnie-the-Pooh en de relatie tussen auteur A.A. Milne en zijn zoon, de echte Christopher Robin, wiens opgezette dieren de inspiratie vormden voor de Winnie-the-Pooh personages die in het magische land van het Honderd Bunder Bos leven. Het boek gaat dieper in op de voordelen en valkuilen van Milne’s succes, en het effect dat de roem had op de familie, vooral Christopher Robin, die voor altijd werd gezien als de jongen in de boeken.
Hoe kwam Christopher Robin aan zijn teddybeer Winnie?
Tijdens ons onderzoek naar hoe nauwkeurig Goodbye Christopher Robin is, kwamen we te weten dat Christopher’s moeder Daphne de opgezette speelgoedbeer in augustus 1921 kocht in Harrods, het beroemde Londense warenhuis. Het was een cadeau voor de eerste verjaardag van haar zoon. De beer was gemaakt van goudkleurig mohair, met een zwarte neus en glanzende glazen ogen. Zijn armen en benen waren beweegbaar. Christopher veranderde uiteindelijk zijn naam van Edward Beer in Winnie.
Kwam de naam Winnie van een echte beer?
Ja. De inspiratie voor Winnie-de-Poeh’s naam kwam van een vrouwelijke zwarte beer die A.A. Milne en Christopher Robin bezochten in de London Zoo. De beer was aan de dierentuin afgestaan door Luitenant Harry Colebourn, een cavaleriedierenarts die Winnie voor $20 in Canada kocht tijdens de Eerste Wereldoorlog en haar naar Engeland bracht. De naam Winnie is een afkorting van Winnipeg, Manitoba, Colebourn’s geadopteerde woonplaats. Hij moest Winnie achterlaten bij de London Zoo toen hij met zijn eenheid naar Frankrijk vertrok. De beer bleef daar van 1915 tot haar dood in 1934. Het verhaal van hun vriendschap wordt verteld in het kinderprentenboek Finding Winnie, geschreven door de achterkleindochter van Colebourn. Hun vriendschap is ook opgetekend in de film A Bear Named Winnie uit 2004, met Michael Fassbender als Colebourn in de hoofdrol. Christopher Robin noemde zijn teddybeer Winnie naar de beer.
Ging Christopher Robin echt in de kooi van de echte beer om een foto van hem te laten maken? Ja. Ook al is het vandaag de dag moeilijk voor te stellen, in 1928 ging Christopher Robin echt het verblijf van de echte Winnie in de Londense Zoo binnen voor een foto-op. De echte foto is hieronder links te zien. Christopher voert de beer honing van een lepel.
Waren E.H. Shepard’s tekeningen van Winnie-the-Pooh gemodelleerd naar Christopher Robin’s teddybeer?
Nee. Toen we het Goodbye Christopher Robin waargebeurde verhaal onderzochten, ontdekten we dat de tekeningen zelf waren gemodelleerd naar de knuffelbeer van illustrator E. H. Shepard’s eigen zoon genaamd Growler.
Haatte Christopher Robin echt de aandacht die uit de boeken voortkwam?
Niet helemaal. Toen hij jong was genoot hij van de aandacht die de roem met zich meebracht. “Het was opwindend en gaf me het gevoel groots en belangrijk te zijn,” vertelde hij journalist en vriend Gyles Brandreth later in zijn leven. Als kind trad Christopher Robin Milne op in het openbaar, schreef hij naar fans en maakte hij zelfs een plaat. In de film Goodbye Christopher Robin doet hij een Q&A sessie, maar wordt afgeschilderd als overweldigd door zijn rabiate stalker fans. Christopher’s positieve houding ten opzichte van zijn alter ego veranderde uiteindelijk toen hij rond zijn achtste of negende jaar naar een kostschool werd gestuurd, iets waar de film slechts kort aandacht aan besteedt. Daar werd hij zo gepest omdat hij de jongen uit de boeken was, dat hij de beer begon te verafschuwen. -The Telegraph
Toch was het meer een haat-liefde verhouding, zoals hij in zijn autobiografie The Enchanted Places verklaarde. “Thuis hield ik nog steeds van de beer en voelde me soms zelfs trots dat ik zijn naam deelde en in staat was me te koesteren in een deel van zijn glorie. Op school begon ik hem echter niet meer te mogen en ik merkte dat ik hem steeds minder mocht naarmate ik ouder werd. Was mijn vader zich hiervan bewust? Ik weet het niet.” Het lijkt er niet op dat A.A. Milne zich bewust was van de negatieve effecten die de boeken op zijn zoon hadden. In zijn eigen autobiografie schreef hij dat de roem die met zijn zoon werd geassocieerd “ons nooit persoonlijk scheen te raken.”
Toen hij volwassen werd, leidde Christopher een fel onafhankelijk leven. Lange tijd zwoer hij de financiële hulp af die zijn fictieve naamgenoot hem had kunnen brengen. Hij dreef een boekhandel en schreef drie delen autobiografie, die hem hielpen zich te verzoenen met zijn verleden, maar ongetwijfeld beter verkochten vanwege zijn naam. Uiteindelijk omarmde hij wel het geld dat de naam Christopher Robin Milne opleverde, maar volgens hem alleen omdat het het leven van zijn zwaar gehandicapte dochter kon verbeteren. “Ik moest het accepteren, in Clare’s belang.” -The Telegraph
Was A. A. Milne gefrustreerd dat zijn eigen carrière als dichter, toneelschrijver en romanschrijver werd overschaduwd door Winnie-de-Poeh? Ja, bij het onderzoek naar de nauwkeurigheid van Goodbye Christopher Robin, kwamen we te weten dat A. A. Milne inderdaad gefrustreerd was dat zijn succes met Winnie-the-Pooh zijn andere verwezenlijkingen en literaire inspanningen overschaduwde. In 1952, zei Milne dat bij het schrijven van zijn vier korte Winnie-de-Poeh boeken, hij “weinig dacht / Al mijn jaren van pen-en-inkt / Zou bijna verloren gaan tussen / Die vier kleinigheden voor de jeugd”. Zoals Goodbye Christopher Robin scenarioschrijver Frank Cottrell Boyce het uitdrukte, Milne wilde Hamlet zijn maar hij werd bejubeld als clown, en hoe hard hij ook probeerde om de associatie te verbreken, de ernst van zijn succes hield hem onuitwisbaar verbonden met de clown. -The Guardian
Was A. A. Milne echt fel anti-oorlog?
Het waargebeurde verhaal Goodbye Christopher Robin laat zien dat dit niet helemaal klopt. Zoals de film impliceert, hoopte Milne te schrijven over zijn standpunt tegen de oorlog tot Winnie-the-Pooh het grootste deel van zijn aandacht en tijd opeiste. Hij publiceerde Peace with Honour in 1934, waarin hij zijn verzet tegen oorlog uitte en opriep tot pacifisme. “omdat ik wil dat iedereen denkt (zoals ik) dat oorlog vergif is, en niet (zoals zovelen denken) een te sterk, uiterst onaangenaam medicijn.”
Milne was echter niet altijd hartstochtelijk anti-oorlog tijdens zijn leven. Hij nam vrijwillig dienst in de Eerste Wereldoorlog, maar zei later dat hij nooit een schot op iemand heeft gelost. Ook al pleitte hij openlijk voor pacifisme na de Grote Oorlog, toch zag hij de Britse betrokkenheid bij de Tweede Wereldoorlog als een noodzaak. “Ik geloof dat oorlog een minder kwaad is dan Hitlerisme, ik geloof dat Hitlerisme moet worden gedood voordat oorlog kan worden gedood,” schreef hij in een brief die wordt tentoongesteld in het Imperial War Museum in Londen. Milne was te oud om aan het front te dienen en werd kapitein in de Britse Home Guard tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de film wordt niet vermeld dat hij in 1940 War with Honour uitbracht, dat grotendeels een herroeping was van zijn eerdere werk Peace with Honour.
Worden de originele Winnie-the-Pooh knuffeldieren van Christopher Robin tentoongesteld voor het publiek?
Ja. De originele Pooh poppen worden sinds 1987 tentoongesteld in de hoofdvestiging van de New York Public Library. Ze bevinden zich in het Children’s Center in het Stephen A. Schwarzman-gebouw aan Fifth Avenue en 42nd Street. De poppen van Christopher Robin werden in 1947 voor het eerst naar de Verenigde Staten gebracht en bleven in het bezit van de Amerikaanse uitgever van A. A. Milne, E. P. Dutton, tot ze aan de bibliotheek werden geschonken.
Niet iedereen is er echter blij mee dat de poppen in de bibliotheek te zien zijn. Een Newsweek-artikel uit 2014 van Cole Moreton was getiteld: “Behind Bullet-Proof Glass, Winnie-the-Pooh is in Jail.” In zijn artikel vermeldt Moreton de campagnes in Groot-Brittannië om de originele Poeh-knuffeldieren vrij te krijgen en terug te brengen naar hun thuisland. In 1998 haalde Tony Blair’s Labour parlementslid hem zelfs over om het onderwerp aan te snijden met President Bill Clinton. Een woordvoerder van het Witte Huis antwoordde: “Het idee dat de Verenigde Staten Winnie zouden verliezen is volkomen ondraaglijk.” De Britten argumenteren dat Poeh grotendeels vergeten wordt in zijn vitrine in de bibliotheek en dat hij thuis in Engeland, waar ontelbare fans op bezoek zouden komen, naar behoren zou worden tentoongesteld en aanbeden. De Goodbye Christopher Robin-film zal ongetwijfeld brandstof toevoegen aan hun inspanningen. Toch kan men niet over het hoofd zien dat de eigendomsrechten van het handelsmerk van Winnie-the-Pooh aan Disney toebehoren, zodat men zich kan afvragen of de poppen het niet beter zouden doen in een museum op het terrein van één van Disney’s themaparken, een idee dat zeker Pooh-puristen zou beledigen, maar in ieder geval Christopher Robins eens zo trouwe speelkameraadjes meer aandacht zou geven.
Hoor de stem van A.A. & Bekijk de filmtrailer
Luister hoe de echte A. A. Milne voorleest uit zijn klassieke boek Winnie-the-Pooh uit 1926 en bekijk de filmtrailer Goodbye Christopher Robin.
Link-to-Learn More:
- Official Goodbye Christopher Robin Movie Website